TO ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΟΙΚΌΛΟΓΙΚΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ... ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ!

Σύμφωνα με τον Εσάμ Ελ Χινάουι, καθηγητή φυσικών πόρων και περιβάλλοντος του Καΐρου, περιβαλλοντικός μετανάστης είναι ο άνθρωπος «που αναγκάζεται να εγκαταλείψει το παραδοσιακό του περιβάλλον προσωρινά ή μόνιμα εξαιτίας μιας αξιοσημείωτης φυσικής καταστροφής (είτε λόγω φύσης είτε ανθρώπινης παρέμβασης), η οποία θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξή του ή επηρεάζει τον τρόπο ζωής του». Ο υπέρμαχος των περιβαλλοντικών μεταναστών Άντονι Ολιβερ Σμίθ, ανθρωπολόγος του πανεπιστημίου της Φλόριντα, διαχωρίζει τους «περιβαλλοντικούς μετανάστες από τους οικονομικούς και πολιτικούς» με το εξής σκεπτικό: «Συχνά αναφερόμαστε στη δοκιμασία των μεταναστών ως μια ένδειξη της ανικανότητας του ανθρώπου να συμβιώσει με τον συνάνθρωπο», τώρα με τους περιβαλλοντικούς μετανάστες «Είμαστε αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα μεταναστών, που οφείλεται στην ανικανότητα του ανθρώπου να συμβιώσει με τη φύση».
Το φαινόμενο αυτό αρχίζει και παίρνει όλο και πιο μεγάλες διαστάσεις. Όλο και συχνότερα, μεγάλες μάζες ανθρώπων εγκαταλείπουν τον τόπο τους σε αναζήτηση καλύτερης ζωής. Και αυτό δεν το κάνουν για τους μέχρι τώρα γνωστούς λόγους, δεν εγκαταλείπουν τα σπίτια τους ή την πατρίδα τους, διότι υφίστανται πολιτικές διώξεις ούτε γιατί μαστίζονται από τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Το κάνουν λόγω της συχνότητας, της διάρκειας και της έντασης των φυσικών καταστροφών, των κλιματικών αλλαγών, της υπερθέρμανσης του πλανήτη, της διάβρωσης του εδάφους και της μόλυνσης του νερού. Το κάνουν γιατί έχει καταστραφεί το φυσικό τους οικοσύστημα, έχουν καεί τα δάση, έχει στερέψει το νερό, έχουν καταστραφεί οι καλλιέργειές τους, έχει μολυνθεί η ατμόσφαιρα, έχει συμβεί κάποιο βιομηχανικό ατύχημα, έχουν χτυπηθεί από σεισμούς, τσουνάμι, φονικές καταιγίδες. Το κάνουν γιατί έχει καταστεί αβίωτο το περιβάλλον στο οποίο ζουν και εν τέλει τίθεται σε κίνδυνο η ζωή τους και η ζωή των παιδιών τους.
Και ο αριθμός αυτών των ανθρώπων δεν είναι μικρός. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Φυσικών Πόρων του Καΐρου σήμερα υπάρχουν 30 εκατομμύρια τέτοιοι μετανάστες. Συγκεκριμένα από την Αναφορά Παγκοσμίων Καταστροφών που εκδίδει κάθε χρόνο ο Ερυθρός Σταυρός, εμφανίζονται περίπου 5.000 νέοι περιβαλλοντικοί πρόσφυγες κάθε μέρα. Και δυστυχώς οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες: η Διακυβερνητική Ομάδα για την Κλιματική Αλλαγή (ΙPCC), το σώμα που έχει επιφορτιστεί από τα ΗΕ να μελετά τις αιτίες και τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, προβλέπει 150.000. 000 περιβαλλοντικούς πρόσφυγες μέχρι το 2050.
Το φαινόμενο αυτό κάνει τα πρώτα του βήματα και στη χώρα μας. Αιτία αποτελούν οι πρόσφατες φονικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο και την Εύβοια, οι οποίες διαμορφώνουν συνθήκες πρόσφορες για εσωτερική κυρίως μετακίνηση των πληθυσμών τους. Η κατάσταση στις περιοχές αυτές είναι δραματική.
Η Ηλεία, ένας νομός κατά βάση αγροτικός (39% του ενεργού πληθυσμού απασχολείται στον πρωτογενή τομέα, δηλαδή τη γεωργία) και τουριστικός (800 τουρίστες επισκέπτονται καθημερινά την Ολυμπία), δέχτηκε το μεγαλύτερο πλήγμα. Η φυτική του παραγωγή καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, μεγάλες είναι και οι καταστροφές της ζωικής παραγωγής, ενώ οι πύρινες φλόγες κατέκαψαν το σπάνιας ομορφιάς δάσος του Καϊάφα, απειλώντας ακόμη και τον ιερό χώρο των Ολυμπιακών Αγώνων. Στην Αχαΐα έγινε ¨στάχτη και μπούλμπερη¨ ένα μεγάλο τμήμα του Χελμού και των μαγευτικών τοπίων που απλώνονταν από το Διακοφτό μέχρι τα Καλάβρυτα, ενώ καταστράφηκαν μεγάλες εκτάσεις ελαιοδέντρων. Στην Αρκαδία, μια κατά κόρον κτηνοτροφική περιοχή, κάηκαν βουνά με έλατα, προκαλώντας τεράστιο πλήγμα στην κτηνοτροφία. Στην Λακωνία, όπου οι μισοί κάτοικοι είναι αγρότες και κτηνοτρόφοι (47,92%), καταστράφηκαν καλλιεργήσιμες εκτάσεις με εσπεριδοειδή και ελαιόδεντρα. Εκατοντάδες στρέμματα ελαιοδέντρων κάηκαν και στην Κορινθία, όπου η παραγωγή σε ελαιόλαδο ανέρχεται ετησίως σε 10.000 τόνους. Εξίσου τραγικές είναι βέβαια και οι καταστροφές στην Εύβοια, όπου παράγεται το 10% του συνόλου της εγχώριας παραγωγής κρέατος, το 10% της συνολικής παραγωγής σε μέλι και το 20% των ψαριών εσωτερικών υδάτων.
Αλλά ας μιλήσουμε με νούμερα! Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία στους παραπάνω νομούς κάηκαν συνολικά περισσότερα από 1.270.000 στρέμματα δάσους και δασικής έκτασης, έμειναν τουλάχιστον 16.000 άστεγοι, ενώ 4.500 σπίτια κάηκαν ή καταστράφηκαν. Στα νούμερα αυτά πρέπει να προστεθούν 60.000 περίπου καμένα αιγοπρόβατα και οι μεγάλες ζημιές σε εθνικό και επαρχιακό δίκτυο, καθώς και στα δίκτυα ύδρευσης και άρδευσης. Επίσης, 20 χωριά καταστράφηκαν ολοσχερώς. Η μέχρι τώρα αποτίμηση της καταστροφής ανέρχεται στο υπέρογκο ποσό του 1,5 δις Ευρώ, ενώ δεν έχουν εκτιμηθεί πλήρως οι απώλειες στο φυτικό και ζωικό κεφάλαιο της περιοχής. Η καταστροφή αυτή προκαλεί ανυπολόγιστες ζημιές στον παραγωγικό και οικονομικό ιστό των περιοχών αυτών. Πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη να έχουν χάσει τα υπάρχοντά τους, τα χωράφια που καλλιεργούσαν, τα δέντρα από τα οποία εμπορεύονταν τους καρπούς τους και τα ζώα τους. Βρέθηκαν χωρίς λεφτά, χωρίς δουλειά και άρα χωρίς μέλλον. Είδαν τους κόπους τους να χάνονται μέσα στην πύρινη λαίλαπα και στις αδυναμίες των υπευθύνων να αντιμετωπίσουν άμεσα και αποτελεσματικά την πυρκαγιά. Το πρώτο βασανιστικό ερώτημα που βγήκε αυθόρμητα από τα χείλη τους ήταν ¨γιατί;¨ Το δεύτερο, που συνεχίζει να βγαίνει είναι ¨Και τώρα τι γίνεται;¨
Όσο όμως δεν παίρνουν μια πειστική απάντηση από τους αρμόδιους, όσο η πολιτεία αρκείται στις κινήσεις εντυπωσιασμού των πρώτων ημερών περί δήθεν σχεδίων αποκατάστασης των ζημιών και ενίσχυσης της παραγωγής και των κατοίκων, όσο δεν βλέπουν πράξεις και έργα, τόσο το ερώτημα αυτό θα γίνεται θηλιά στο λαιμό τους και θα τους ωθεί στην απόγνωση. Και μετά την απόγνωση έρχονται πολλά. Και ανάμεσα σε αυτά είναι και η οδυνηρή απόφαση να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να αναζητήσουν αλλού μια καλύτερη μοίρα για αυτούς και τα παιδιά τους.
Πηγές:1) Διαδίκτυο: Google.gr, Ecocrete.gr.2) Eφημερίδες: Καθημερινή, Έθνος & Νέα.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ (1900-1925)

Η ιστορία της νεοελληνικής μετανάστευσης, με την έννοια της μετοίκησης είναι τόσο παλιά, όσο και η ιστορία μας. Για λόγους πού κατά καιρούς διαφοροποιούνται, οι Έλληνες “μοιάζει” πάντα να αποζητούν καινούριες πατρίδες με παραδοσιακούς προορισμούς τα παρευξείνια, τα ανατολικομεσογειακά, τα νοτιορώσικα και δυτικοευρωπαϊκά κέντρα, που έγιναν οι πυρήνες μιας ισχυρής διασποράς. Ωστόσο από τα τέλη τον περασμένου αιώνα οι αναζητήσεις κατευθύνονταν ακόμα πιο μακριά, καταργώντας τα νοητά σύνορα των ωκεανών, με κύριους αποδέχτες την Αμερική και την Αυστραλία . Ο μεταναστευτικός πυρετός θα κορυφωθεί την εικοσαετία 1900-1920 και η Ελλάδα θα χάσει το 8% του συνολικού της πληθυσμού. Περίπου 25.000 άνθρωποι εγκαταλείπουν ετησίως, μια χώρα οικονομικά εξουθενωμένη και πολιτικά αβέβαιη και ξεκινούν για τη “Γη της Επαγγελίας” που υπόσχεται πλούτο και ευημερία, “ευκαιρίες” και στους λιγότερο τυχερούς. Ο μύθος της αμερικάνικης “Γης της επαγγελίας”, του καταφύγιου των αποδήμων όλου του κόσμου, αναμφισβήτητα διαπότισε όλη την ύπαιθρο. Βέβαια οι ΗΠΑ δεν αποτέλεσαν με κανένα τρόπο μια προνομιακή ζώνη για τους Έλληνες μετανάστες, όπου η αλληλεγγύη ανάμεσα σε συμπατριώτες θα εξασφάλιζε μια θέση καθορισμένη και προορισμένη γι' αυτούς μέσα στον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας. Αποτελούσε τμήμα μιας παγκόσμιας και βασικά προλεταριακής μεταναστευτικής ροής, που ενσωματωνόταν στη διαδικασία της εντυπωσιακής ανάπτυξης του αμερικάνικου καπιταλισμού μετά τη λήξη του αμερικάνικου εμφυλίου πολέμου . Οι Έλληνες που μετανάστευαν στις υπερπόντιες χώρες, εκτός από τη σωματική ικανότητα, δε διέθεταν άλλο προσόν. Έφταναν στον Πειραιά και αντίκριζαν για πρώτη φορά θάλασσα και βαπόρια. Ήταν αγράμματοι, λίγοι είχαν τελειώσει το Δημοτικό, “άβγαλτοι” και αθώοι, στερημένοι άνθρωποι, πού δεν είχαν συνείδηση της δύναμής τους, ούτε φυσικά των δικαιωμάτων τους. Δηλαδή ήταν το κατάλληλο υλικό για εκμετάλλευση.

Πηγή : http://web.auth.gr/

Παγκόσμια ημέρα κατά της ασθένειας του Πάρκινσον

Η παγκόσμια ημέρα κατά της ασθένειας του πάρκινσον καθιερώθηκε το 1997 με πρωτοβουλία της ευρωπαϊκής ένωσης για την ασθένεια πάρκινσον (ΕPDA) και την υποστήριξη του παγκόσμιου οργανισμού υγείας. Τον ίδιο χρόνο δόθηκε στη δημοσιότητα η << Χάρτα της EPDA>> που σκοπό είχε να ενημερώσει του πασχοντες από την ασθένεια για τα δικαιώματα τους , αλλά και να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό.
Γιορτάζεται κάθε χρόνο στης 11 Απριλίου ημερομηνία γέννησης του άγγλου Τζέιμς Πάρκινσον . Ο Πάρκινσον το 1817 ανακάλυψε την συμπτωματολογία της ασθένειας , που πλήττει το νευρικό σύστημα του ανθρώπου και σήμερα είναι γνωστό με το όνομα του.

ΟΔΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΒΗΜΑΤΑ... ΧΕΛΩΝΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΠΟΧΗ

Το παράδειγμα της ψηφιακής τηλεόρασης

Η νέα εποχή στην λήψη ψηφιακού τηλεοπτικού σήματος ξεκίνησε...

Η επίγεια ψηφιακή τηλεόραση DTT (Digital Terrestrial Television) αποτελεί μια πραγματική πρόκληση για τα τηλεοπτικά δρώμενα, αφού θα μπορούμε επιτέλους να απολαμβάνουμε ποιότητα εικόνας υψηλής ευκρίνειας (high definition) και πολυκαναλικό ψηφιακό ήχο (dolby digital), ενώ στο μέλλον θα παρέχονται και διαδραστικές υπηρεσίες (interactive services) που θα υποστηρίζουν οι ψηφιακοί δέκτες και θα επιτρέπουν στο χρήστη να πραγματοποιεί μέσα από το σαλόνι του ο,τιδήποτε θελήσει, από αγορές προϊόντων μέχρι να επιλέξει την κάμερα μέσα από την οποία θέλει να παρακολουθήσει έναν αγώνα ποδοσφαίρου, για παράδειγμα.

Τη στιγμή, όμως, που οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες καλπάζουν προς την ψηφιακή εποχή, η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της νηπιακά βήματα, μέσα σε ένα ιδιαίτερα θολό τοπίο. Μέσα σε ένα τοπίο που απουσιάζει εντελώς τόσο το ανάλογο θεσμικό πλαίσιο και ο σχεδιασμός, όσο και ανάλογος προσανατολισμός.

Το πόσο σημαντικό για την επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος εισόδου στην ψηφιακή εποχή είναι το θεσμικό πλαίσιο, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες έχουν καταρτίσει την σχετική νομοθεσία πολλά χρόνια πριν. Ειδικότερα, η Ολλανδία, που είναι η πρώτη πουπέρασε στην επίγεια ψηφιακή τηλεόραση το 2003, είχε καταρτίσει τη σχετική νομοθεσία το 1999. Πέρσι μπήκε στην ψηφιακή εποχή και η Φινλανδία, η οποία είχε καταρτίσει τη σχετική νομθεσία το 1996 και την πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος την έκανε το 2001. Φέτος, ακολουθούν η Σουηδία και η Νορβηγία, οι οποίες ξεκίνησαν τις σχετικές διαδικασίες από το 1997 και το 2002. Στη συνέχεια έρχεται η Βρετανία, η οποία έθεσε τα νομοθετικά θεμέλια το 1996. Ακόμη και η Πορτογαλία, με την οποία συναγωνιζόμαστε σε πολλά θέματα, για το ποιος θα βγει τελευταίος, μας έχει ξεπεράσει, έχει προετοιμαστεί νομοθετικά από το 2000 και ήδη έχει μπει πειραματικά στο "ψηφιακό κλαμπ". Και... τελευταίοι και καταϊδρωμένοι ερχόμαστε εμείς! Το σχετικό εγχείρημα ανατέθηκε στην κρατική τηλεόραση, στην ΕΡΤ, ενώ οι ιδιώτες επενδυτές κρατούν μία στάση αναμονής. Ζητούν από την κυβέρνηση να διαμορφώσει το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο, όσον αφορά στο καθεστώς λειτουργίας της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης, προκειμένου να αποφασίσουν για το αν τους συμφέρει να επενδύσουν σε αυτήν. Όσο λοιπόν η κυβέρνηση ολιγωρεί ή αδυνατεί να προβεί σε ένα σαφές νομοθετικό πλαίσιο και σε έναν συντονισμένο σχεδιασμό για το πέρασμα στην ψηφιακή τηλεόραση και κατ' επέκταση στην ψηφιακή εποχή, τόσο θα μεγαλώνει η απόστασή μας από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Και κάτι ακόμη:

Είναι πολύ σημαντική και η σχετική ευαισθητοποίηση όλων των πολιτών.

Μια ευαισθητοποίηση που μπορεί να προκύψει, τόσο μέσα από τη σωστή ενημέρωση για το "ψηφιακό μέλλον" της χώρας μας, όσο και την παροχή κινήτρων από την πλευρά του κράτους... Οι ευρωπαϊκές χώρες πρωτοπορούν και σ' αυτό. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στην Ιταλία η αγορά εξοπλισμού για την ψηφιακή τηλεόραση από τους πολίτες επιδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Αλλά μάλλον εδώ ισχύει το ρητό: "Εδώ είναι Ελλάδα..."

Ας ελπίσουμε να μη βγει αληθινό...

ΠΗΓΕΣ για αυτή την ανάρτηση:
www.sdtv.gr/news-1204.html
http://www.tovima.gr/print_article.php?e=B&f=15213

Η ιστορία του ποδοσφαίρου

Μετά από ένα δελτίο ειδήσεων του Frm (Αξίζει τον κόπο να το δείτε) θα μπορείτε να δείτε παρακάτω την ιστορία του ποδόσφαιρου.
Η ανάγκη δημιουργίας ενός κανονισμού για το άθλημα που σήμερα ονομάζουμε ποδόσφαιρο γεννήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, προκειμένου να οριοθετηθεί το παιχνίδι σε σχέση με άλλα παρόμοια, όπως το ράγκμπι, που παίζονταν στα δημόσια σχολεία της Αγγλίας. Οι πρώτοι κανόνες τέθηκαν στο περίφημο κολέγιο του Κέιμπριτζ το 1848, σε μία συνεδρίαση στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι από τα κολέγια Ίτον, Χάροου και Ράγκμπι. Εννέα χρόνια αργότερα, το πρώτο ποδοσφαιρικό σωματείο, η Σέφιλντ, προσέθεσε τους δικούς της και διαφοροποίησε κάποιους άλλους. Όλες αυτές οι προσπάθειες κορυφώθηκαν το 1863. Στις 26 Οκτωβρίου, αντιπρόσωποι ομάδων κι ενός κολεγίου συγκεντρώθηκαν στην Ταβέρνα των Μασόνων στο Λονδίνο, όπου συμφώνησαν στην ίδρυση της Ένωσης Ποδοσφαίρου Αγγλίας και στη δημιουργία των κανονισμών που διέπουν το άθλημα έως σήμερα. Τότε γεννήθηκε και ο όρος «soccer», όπως ονομάζεται το ποδόσφαιρο στ’ αγγλικά. Η λέξη προέρχεται από τη σύντμηση δύο λέξεων: Social Ceremony, που στα ελληνικά σημαίνει «κοινωνική τελετή». Σήμερα, υπεύθυνη για την τροποποίηση των κανονισμών είναι η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, η γνωστή μας FIFA, που ιδρύθηκε στις 21 Μαΐου του 1904 στο Παρίσι. Τιμήν ένεκεν, για την προσφορά της στο άθλημα, η Βρετανία είναι η μόνη χώρα που διατηρεί τέσσερις εθνικές ομάδες, αυτές της Αγγλίας, της Σκοτίας, της Ουαλίας και της Βόρειας Ιρλανδίας.

Η ιστορία του Δήμου μας......Αιγάλεω

Ο Δήμος Αιγάλεω βρίσκεται στην Δυτική περιοχή του Πολεοδομικού Συγκροτήματος των Αθηνών και έχει αναπτυχθεί εκατέρωθεν της αρχαίας Ιεράς Οδού. Η πόλη έχει πάρει το όνομά της από το Όρος Αιγάλεω, απ' όπου ο βασιλιάς των Περσών Ξέρξης παρακολούθησε την καταστροφή του στόλου του από τους Έλληνες, στην ιστορική ναυμαχία της Σαλαμίνας.
Το Αιγάλεω διασχίζεται από τον ποταμό - θεό Κηφισό, ο οποίος στην αρχαιότητα ήταν στολισμένος με αγάλματα, ιερά, μνημεία και ναούς. Μέρος του Αττικού Ελαιώνα, του γνωστού τόπου συνάντησης και συζήτησης του Σωκράτη και του Πλάτωνα, άνηκε κάποτε στην πόλη μας.
Η πόλη του Αιγάλεω καταλαμβάνει 650 εκτάρια και κατοικήθηκε μαζικά για πρώτη φορά το 1922 από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Το 1934 με διάταγμα οι γύρω οικισμοί αποτέλεσαν την κοινότητα των "Νέων Κυδωνιών" μέχρι το 1941 οπότε και έγινε ο Δήμος. Στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής οι κάτοικοι συμμετείχαν ενεργά στην αντίσταση με αποκορύφωμα την Μάχη του Κηφισού το 1944. Το ολοκαύτωμα που ακολούθησε έμεινε βαθιά χαραγμένο στις μνήμες όλων.
Ο πληθυσμός της πόλης μας, σύμφωνα με την απογραφή του 1991, είναι 78.563 κάτοικοι, στην πραγματικότητα όμως, στην πόλη ζουν και εργάζονται τουλάχιστον 120.000 άνθρωποι, μικρομεσαίου κυρίως εισοδήματος.
Ο Δήμος μας χρηματοδοτεί, οργανώνει και αναπτύσσει αξιόλογη δράση στον πολιτιστικό και αθλητικό τομέα καθώς και σε θέματα κοινωνικής πολιτικής. Μέρος αυτής της δράσης πιστοποιείται από την ύπαρξη και λειτουργία Δημοτικού Θεάτρου, Πνευματικού Κέντρου, Εικαστικού Εργαστηρίου και πολλών αθλητικών εγκαταστάσεων. Η ευαισθησία στα κοινωνικά προβλήματα γίνεται πράξη στα Κέντρα Απασχόλησης Ηλικιωμένων, στο Συμβουλευτικό Κέντρο, στους Δημοτικούς Βρεφονηπιακούς Σταθμούς. Στο κέντρο της πόλης δεσπόζει το Μεγάλο Αλσος με χώρους αναψυχής και άθλησης ενώ επί της Ιεράς Οδού βρίσκεται το Δημαρχείο μας.
Το Αιγάλεω είναι αναμφισβήτητα μια πόλη με ιστορική διαδρομή. Στο κατώφλι του 21ου αιώνα αναζητούμε μια ισορροπία ανάμεσα στον άνθρωπο, την κοινωνία, την κουλτούρα και την φύση.

To site του δήμου Αιγάλεω:
http://www.egaleo.gr/