Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ: Ο αρχαιότερος δρόμος της Ευρώπης


1.ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ

Η Ιερά Οδός ήταν ο δρόμος που συνέδεε την πόλη της Αρχαίας Αθήνας με την Ελευσίνα και το Θριάσιο Πεδίο. Επίσης εξυπηρετούσε συγκοινωνιακά την πόλη των Αθηνών καθώς ήταν η κύρια οδός επικοινωνίας με την Πελοπόννησο και την υπόλοιπη Ελλάδα. Ονομάστηκε έτσι γιατί το δρόμο αυτό ακολουθούσε η πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Η ιστορία της Ιεράς Οδού χάνεται μέσα στους αιώνες και τους προϊστορικούς χρόνους. Στοιχεία και αποδείξεις για να ορίσουμε πότε ακριβώς φτιάχτηκε ή ξεκίνησε να χρησιμοποιείται δεν έχουμε. Ωστόσο πολλοί αρχαιολόγοι και ιστορικοί υποστηρίζουν πως πρόκειται για τον αρχαιότερο γνωστό δρόμο της Ευρώπης. Η σημασία της Ιεράς Οδού στην αρχαιότητα ήταν πολύ μεγάλη. Εκτός από τη θρησκευτική – λατρευτική και συγκοινωνιακή αξία, είχε και οικονομική και πολιτιστική αξία καθώς κατά μήκος του δρόμου υπήρχαν σπουδαία μνημεία, τάφοι και ιερά.

ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ – ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ

Η αρχαία οδός ήταν κατασκευασμένη με μικρές αδούλευτες πέτρες και χώμα. Για να μην καταστρέφεται ο δρόμος από τη διάβρωση των νερών, στις άκρες τοποθετούνταν μεγάλες πέτρες, στημένες όρθιες. Σε κατηφορικά σημεία για να μην γλιστρά χτίζονταν πολύ μικρά σκαλοπατάκια. Επίσης σε αμμώδεις περιοχές, γινόταν πρώτα θεμελίωση με μεγάλες αδούλευτες πέτρες και πάνω τους έπεφτε χώμα που πατιόταν καλά με ειδικά εργαλεία. Σε αρκετά μέρη, όπου έχουν αποκαλυφθεί τμήματα της αρχαίας οδού, διαπιστώνουμε ότι το πλάτος της ήταν περίπου 5 μέτρα. Μάλιστα σε πολλά σημεία φαίνονται και οι αυλακώσεις που σχηματίστηκαν μέσα στους αιώνες από τους τροχούς των αμαξών και απέχουν μεταξύ τους 1,40 μέτρα. Την ευθύνη και την φροντίδα για την καλή κατάσταση, τις επισκευές και τη συντήρηση της Ιεράς Οδού είχαν οι Ιερείς του Ναού της Θεάς Δήμητρας στην Ελευσίνα. Σε μία επιγραφή που βρέθηκε και χρονολογείται περί το 421 π. Χ. αναγράφεται η απόφαση για κατασκευή γέφυρας στους Ρειτούς για την ασφαλέστερη και ευκολότερη μεταφορά των ιερών κατά τη διάρκεια των Μεγάλων Μυστηρίων.

2.ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Η Θεά Δήμητρα και η κόρη της Περσεφόνη, λατρεύτηκαν στο Θριάσιο Πεδίο. Ο γνωστός μύθος της Περσεφόνης εξηγεί τον κύκλο των εποχών αλλά και την καλλιέργεια στη γόνιμη πεδιάδα των δημητριακών και των άλλων γόνιμων προϊόντων. Επί 2000 περίπου χρόνια, ο τόπος αυτός αναδείχτηκε σε σπουδαίο λατρευτικό κέντρο των Ελλήνων και οι μυστικές τελετές που γίνονταν, χάριζαν στους μυημένους την ελπίδα για την μετά θάνατον ζωή.
Μικρά Μυστήρια: Οι τελετές προς τιμήν της Θεάς Δήμητρας ξεκινούσαν την Άνοιξη, τον μήνα Ανθεστηριώνα, στην Αθήνα, όπου τελούνταν τα Μικρά Μυστήρια στο ιερό της «Δήμητρα και Κόρης εν Αγραίς», ανατολικά του ποταμού Ιλισού, κοντά στο Στάδιο. Εδώ γινόταν το πρώτο μέρος της μύησης για όσους ήθελαν να παρακολουθήσουν τα Μεγάλα μυστήρια που γίνονταν το Φθινόπωρο.
Μεγάλα Μυστήρια: Τα μεγάλα μυστήρια κρατούσαν εννέα μέρες, όσες και η περιπλάνηση της Δήμητρας στη Γη. Λίγο πριν την πανσέληνο οι ιερείς της Δήμητρας έστελναν προσκλήσεις στους άρχοντες όλων των ελληνικών πόλεων. Οι άρχοντες έστελναν δώρα, σφάγια κι αντιπροσώπους.
Στις 14 του Βοηδρομιώνος (Σεπτέμβρης) γινόταν η πρώτη θυσία στην «εσχάρα», ένα βωμό αποκλειστικά για χθόνιους θεούς (Κάτω Κόσμου). Μετά ξεκινούσε μεγάλη πομπή προς την Αθήνα. Προπορευόταν μια ιέρεια με τα ιερά αντικείμενα μέσα στην «κίστη» (κουτί), ακολουθούσαν ο ιεροφάντης και ο δαδούχος, οι αρχές του τόπου και οι πιστοί με άμαξες ή πεζοί. Στους Ρειτούς (λίμνη Κουμουνδούρου), τους υποδέχονταν οι Αθηναίοι αξιωματούχοι και όλοι μαζί προχωρούσαν από την Ιερά Οδό που ήταν στρωμένη μέχρι την Ιερά Πύλη με λουλούδια. Από εκεί η πομπή περνούσε από την αγορά και κατέληγε στο Ελευσίνιο που ήταν το Ιερό της Δήμητρας στους πρόποδες της Ακρόπολης. Εκεί τοποθετούσαν τα ιερά αντικείμενα.
Η δεύτερη ημέρα λεγόταν «Αγυρμός» και οι πιστοί φορώντας λευκά ρούχα και με σκυμμένο το κεφάλι συγκεντρώνονταν στην Ποικίλη Στοά της Αγοράς όπου δέχονταν τη θεία ευλογία.
Η τρίτη ημέρα λεγόταν «Έλασις» και οι πιστοί έπαιρναν καθαρτήριο βάπτισμα στον Φαληρικό Όρμο.
Η τέταρτη ημέρα λεγόταν «Ιέρεια δεύρο» και ήταν αφιερωμένη στους ξένους που είχαν έρθει για τη γιορτή. Στο Ελευσίνιο θυσίαζαν τα ζώα που είχαν φέρει μαζί τους από τις πόλεις τους προσφορά στη θεά Δήμητρα.
Η πέμπτη ημέρα λεγόταν «Ασκληπειία» και γινόταν μια ιδιαίτερη τελετή για όσους ξένους είχαν αργήσει να φτάσουν, αλλά ήθελαν να μυηθούν στα μυστήρια. Λέγονταν έτσι γιατί σύμφωνα με το μύθο ο Ασκληπιός είχε κι αυτός κάποτε καθυστερήσει στην τελετή.
Την έκτη ημέρα ξεκινούσε η πομπή της επιστροφής στην Ελευσίνα των ιερών αντικειμένων που λεγόταν «Ίακχος Πομπή». Οι πιστοί φορούσαν λευκά και κρατούσαν «βάκχους» δηλαδή καλάμια με θυσάνους που ήταν το σύμβολο της γιορτής. Η σειρά και η τάξη της πομπής ήταν η ίδια με της πρώτης μέρας. Η πομπή έκανε στάσεις σε διάφορα σημεία για να ανασυνταχτούν οι πιστοί, να ξεκουραστούν και να ψάλλουν ύμνους στα διάφορα ιερά που υπήρχαν κατά μήκος της Ιεράς Οδού. Με τη δύση του ήλιου η πομπή έφτανε στην Ελευσίνα.
Τις δύο επόμενες νύχτες γίνονταν κεκλεισμένων των θυρών στο ιερό Τελεστήριο τα ιερά δρώμενα, δηλαδή οι μυστικές τελετές που οι μυημένοι απαγορευόταν να φανερώσουν. Λίγα πράγματα γνωρίζουμε γι’ αυτές τις τελετές. Οι ποινές ήταν αυστηρές και οι αρχαίοι συγγραφείς δεν τόλμησαν από σεβασμό στη θεά να παραβούν τους όρκους.
Η τελευταία ημέρα λεγόταν «Εποπτεία» και μέσα στο Τελεστήριο οι μυημένοι συναντούσαν τους θεούς του Ολύμπου. Γινόταν γάμος μεταξύ της Δήμητρας και του Δία από τον οποίο «γεννιόταν» ένα παιδί. Αυτά ήταν τα «δρώμενα». Μετά ακολουθούσαν τα «δεικνυόμενα», όπου ο ιεροφάντης έδειχνε τα ιερά αντικείμενα στους μυημένους λέγοντας ιερά λόγια «τα λεγόμενα» και οι τελετές έκλειναν με την απόδοση τιμών στους νεκρούς. Ήσυχοι, ξαλαφρωμένοι και γεμάτοι μυστική γνώση, οι μυημένοι επέστρεφαν μέσω της Ιεράς Οδού στην Αθήνα ή έφευγαν για τις πόλεις τους.

3.Η ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Α.ΤΜΗΜΑ ΚΕΡΑΜΙΚΟΣ – ΑΙΓΑΛΕΩ

Το δίπυλο ήταν η μεγαλύτερη και επισημότερη πύλη της Αθήνας. Από το δίπυλο έμπαιναν στην Αθήνα όσοι έρχονταν από την Πελοπόννησο αλλά και από την υπόλοιπη Ελλάδα, γιατί η κύρια οδική αρτηρία που συνέδεε την Αττική με το Βορρά, ταυτίζεται με την παλιά Εθνική οδό Αθηνών – Θηβών. Δίπλα στο Δίπυλο και σε απόσταση 60 μέτρων υπήρχε η Ιερά Πύλη απ’ την οποία ξεκινούσε η Ιερά Οδός που ακολουθούσε η μεγάλη πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
Αμέσως μετά την Ιερά Πύλη, στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμικού, ανακαλύφθηκαν πολλοί τάφοι. Λίγο πιο κάτω από τη σημερινή διασταύρωση Ιεράς Οδού και Κωνσταντινουπόλεως, υπήρχε η τοποθεσία Σκίρον όπου στα τέλη Ιουνίου κατέληγε μια πομπή από την Ακρόπολη την ημέρα των Σκίρων ή Σκιροφορίων που ήταν μεγάλη αθηναϊκή γιορτή. Στην πομπή συμμετείχαν οι ιερείς του Απόλλωνα και του ήλιου καθώς και η ιέρεια της Αθήνας μεταφέροντας τα Σκίρα, ιερά που συνδέονταν με τη βλάστηση και την καρποφορία. Από την περιοχή του Σκίρου άρχιζε ο μεγάλος Ελαιώνας.
Λίγο πιο κάτω από τη Γεωπονική Σχολή υπάρχει σε περιφραγμένο χώρο η περίφημη «Ελιά του Πλάτωνα», που σύμφωνα με την παράδοση στον ίσκιο της δίδασκε ο σπουδαίος φιλόσοφος Πλάτωνας. Προχωρώντας προς την Πελοπόννησο στις άκρες της οδού υπήρχαν πολλά μνημεία και τάφοι επιφανών Αθηναίων όπως ο τάφος του στρατηγού Μολοττού, του Θεμιστοκλή κ.α.
Μεταξύ Γεωπονικής Σχολής και Ελιάς του Πλάτωνα υπήρχε το ιερό της Δήμητρας και της Κόρης, στο οποίο οι Αθηναίοι τιμούσαν και την Αθηνά και τον Ποσειδώνα. Δίπλα στο ιερό υπήρχε βωμός του Ζέφυρου που οι Αθηναίοι θεωρούσαν ευνοϊκό για τις καλλιέργειες. Αμέσως μετά υπήρχε η κοίτη του Κηφισού ποταμού και η ονομαστή για τους «γεφυρισμούς» γέφυρα. Στη θέση του ναού του Αγίου Σάββα υπήρχε τέμενος για το Μειλίχιο Δία και μέσα σε αυτό αρχαίος βωμός. Το χριστιανικό εκκλησάκι είναι χτισμένο πάνω στο αρχαίο τέμενος.

Β. ΤΜΗΜΑ ΑΙΓΑΛΕΩ – ΔΑΦΝΙ

Στη θέση του μικρού ναού του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στη σημερινή γέφυρα του Κηφισού υπήρχε ναι ναΐσκος του ήρωα Κυαμίτη. Πολλοί αρχαίοι τάφοι με σημαντικά ευρήματα (αγάλματα, ειδώλια, αγγεία κλπ) έχουν βρεθεί κατά μήκος της Ιεράς Οδού, στο τμήμα που διασχίζει το δήμο του Αιγάλεω.
Άγνωστο παραμένει τι έχει βρεθεί στις εκσκαφές που έγιναν κατά μήκος της Οδού απ’ τα συνεργεία του Μετρό, τι καταστράφηκε και τι διασώθηκε. Τρεις μεγάλοι σαρκοφάγοι με θραύσματα αγγείου, καθώς κι ένα μεγάλο τμήμα της Αρχαίας Οδού, βρέθηκαν στην πλατεία Εσταυρωμένου λίγα εκατοστά κάτω από το χώμα.
Συνεχίζοντας την πορεία προς τα δυτικά φθάνουμε στην περιοχή του σημερινού δήμου Χαϊδαρίου, όπου υπήρχε το μεγαλοπρεπέστερο μνημείο της περιοχής, αλλά και όλης της Ιεράς Οδού που ήταν ο τάφος της Πυθιονίκης. Το μνημείο της Πυθιονίκης ήταν λαμπρό και μεγαλοπρεπέστατο και οι περιηγητές αναφέρουν πως ήταν το πρώτο μνημείο που έβλεπαν μπαίνοντας στην Αθήνα με υπέροχη θέα προς την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα.

Γ. ΤΜΗΜΑ ΔΑΦΝΙ – ΕΛΕΥΣΙΝΑ

Μετά το Χαϊδάρι, η Ιερά Οδός περνούσε από το σημείο που υπάρχει σήμερα η Μονή Δαφνίου. Εκεί υπήρχε ναός, με κτιστό περίβολο, του θεού Απόλλωνα, στο σηκό του οποίου υπήρχαν αγάλματα του Απόλλωνα και της Αθηνάς. Πιθανόν να υπήρχε κι άλλος ναός Ιωνικού ρυθμού ή στοά με κίονες όπου στεγάζονταν αγάλματα της Δήμητρας και της Κόρης. Στον περίβολο της Μονής Δαφνίου, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν διάσπαρτα κομμάτια κιονόκρανων και σπονδύλων, δωρικού και ιωνικού ρυθμού. Ένας κίονας ιωνικός είναι εντοιχισμένος στο σημερινό ναό, ενώ άλλοι τρεις έχουν κλαπεί από τον Έλγιν και έχουν μεταφερθεί στο Λονδίνο.
Συνεχίζοντας μετά τη Μονή Δαφνίου προς το Σκαραμαγκά, υπήρχε στα βόρεια υψώματα ιερό της θεάς Αφροδίτης. Μετά το ιερό της Αφροδίτης, η Ιερά Οδός συναντούσε τους Ρειτούς, ρέματα που σχηματίζονταν από πολλές πηγές και χύνονταν στη θάλασσα.
Λίγο πιο έξω από την Ελευσίνα και ανατολικά η Οδός συναντούσε τον Ελευσινιακό Κηφισό με την τετράτοξη γέφυρα. Η γέφυρα κτίστηκε από το Ρωμαίο Αυτοκράτορα Ανδριανό για να γλιτώσουν οι κάτοικοι από τις πλημμύρες και τις καταστροφές που είδε με τα μάτια του όταν επισκέφτηκε το 125 μ. Χ. την περιοχή με σκοπό να μυηθεί στα μυστήρια.

Το φαινόμενο του Θερμοκηπίου

Φαινόμενο του Θερμοκηπίου ονομάζεται η απορρόφηση της υπέρυθρης ακτινοβολίας που εκπέμπει ο ήλιος από την ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας να αυξάνεται.Ένα μέρος της ηλιακής ακτινοβολίας περνά αναλλοίωτο στην ατμόσφαιρα, φτάνει στην επιφάνεια του εδάφους και ακτινοβολείται σαν μεγάλου μήκους υπέρυθρη ακτινοβολία. Ένα μέρος αυτής απορροφάται από την ατμόσφαιρα, τη θερμαίνει και επανεκπέμπεται στην επιφάνεια του εδάφους. Το φαινόμενο αυτό, που επιτρέπει τη διέλευση της ακτινοβολίας αλλά ταυτόχρονα την εγκλωβίζει, μοίαζει με τη λειτουργία ενός θερμοκηπίου και ο Γάλλος μαθηματικός Fourier το ονόμασε το 1822 «Φαινόμενο Θερμοκηπίου». Αποτελεί μια φυσική διεργασία που εξασφαλίζει στη Γη μια θερμοκρασία επιφάνειας εδάφους γύρω στους 15οC, ενώ η θερμοκρασία θα ήταν -18οC χωρίς αυτό. Όμως τα τελευταία χρόνια λέγοντας Φαινόμενο Θερμοκηπίου δεν αναφερόμαστε στη φυσική διεργασία, αλλά στην έξαρση αυτής, λόγω της ρύπανσης της ατμόσφαιρας από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες.
Τα τελευταία χρόνια οι ανθρωπογενείς δραστηριότητες (βιομηχανίες, αυτοκίνητα κ.ά.) έχουν αυξήσει σημαντικά τις συγκεντρώσεις των αερίων των κατώτερων στρωμάτων της ατμόσφαιρας («αέρια θερμοκηπίου») με αποτέλεσμα την αύξηση της απορροφούμενης ακτινοβολίας και την επακόλουθη θερμοκρασιακή μεταβολή. Υπολογίζεται ότι η μέση θερμοκρασία της Γης έχει αυξηθεί κατά 0,5 με 0,6οC από το 1880, λόγω της έξαρσης του φαινομένου και μέχρι το έτος 2100, εάν δεν ληφθούν μέτρα, η
αύξηση της θερμοκρασίας θα είναι από 1,5 έως 4,5οC.Τα «αέρια του θερμοκηπίου» είναι περίπου 20 και έχουν όγκο μικρότερο από 1% του συνολικού όγκου της ατμόσφαιρας. Τα σημαντικότερα είναι οι υδρατμοί (H2O), το διοξείδιο του άνθρακα (CO2), το μεθάνιο (CH4), το υποξείδιο του αζώτου (N2O), οι χλωροφθοράνθρακες (CFCs) και το τροποσφαιρικό όζον (O3). Κάθε μεταβολή στις συγκεντρώσεις αυτών των αεριών, διαταράσσει το ενεργειακό ισοζύγιο, προκαλεί μεταβολή της θερμοκρασίας και ως εκ τούτου κλιματικές αλλαγές. Οι υδρατμοί, αν και απορροφούν το 65% της υπέρυθρης ακτινοβολίας, δεν φαίνεται να έχουν επηρεαστεί άμεσα από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Αντίθετα, οι συγκεντρώσεις των υπόλοιπων αερίων έχουν μεταβληθεί σημαντικά με σημαντικότερη τη μεταβολή του CO2, καθώς αποτελεί αέριο που διαφεύγει στην ατμόσφαιρα με την καύση του πετρελαίου, του κάρβουνου και άλλων ορυκτών καυσίμων. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες όχι μόνο εκπέμπουν υψηλές συγκεντρώσεις CO2 στην ατμόσφαιρα, αλλά βλάπτουν και την ικανότητα της γης να απορροφά το CO2 και να το ενσωματώνει στους φυσικούς κύκλους ροής ενέργειας και ύλης, με την καταστροφή των δασών και του φυτοπλαγκτού των ωκεανών. Το πλαγκτόν αποτελεί τον κύριο «απορροφητή» CO2 του πλανήτη, καθώς πρόκειται για φυτικού οργανισμούς που χρησιμοποιούν το CO2 κατά τη φωτοσύνθεση.
Πο
λύπλοκα μαθηματικά μοντέλα, γνωστά ως GCM (General Circulation Models), τα οποία επεξεργάζονται όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες για να προβλεφθούν οι μελλοντικές κλιματικές αλλαγές, δείχνουν ότι η μέση θερμοκρασίας της Γης θα αυξάνεται κατά μέσο όρο περίπου 0,3οC ανά δεκαετία για τα επόμενα 100 χρόνια. Αν συμβεί όμως μια τέτοια αύξηση, που φαινομενικά είναι μικρή, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές κλιματικές αλλαγές με απρόβλεπτες συνέπειες.Ένα σημαντικό θέμα είναι η επίδραση που θα έχει η αύξηση της θερμοκρασίας στο επίπεδο της θάλασσας. Αναμένεται άνοδος της επιφάνειας που θα οφείλεται στη θερμική διαστολή των ωκεανών και στο λιώσιμο των πάγων των οροσειρών και σε μικρότερο ποσοστό σε λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας. Παράλληλα η κατανομή και η συχνότητα των βροχοπτώσεων θα μεταβληθούν. Θα αυξηθούν οι πλημμύρες, οι καταιγίδες και γενικά οι ακραίες καιρικές συνθήκες θα είναι συχνότερες και εντονότερες.

Κυριακή 11 Μαΐου 2008

Το ιστορικό της γιορτής της μητέρας

Η Αρχαία Ελλάδα είναι η πρωταρχική πηγή αναφοράς στην "γιορτή της μητέρας". Ήταν γιορτή της άνοιξης όπου λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της η Ρέα η σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και θεά της γονιμότητας.
Μία νεώτερη εκδοχή ήταν η αποκαλούμενη "Mothering Sunday", που μας μεταφέρει στην Αγγλία του 1600. Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή όλων των μητέρων της Αγγλίας. Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους έπαιρναν μία μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους.
Καθώς ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της "Μητέρας Εκκλησίας" αλλά με τον καιρό οι δύο έννοιες συγχωνεύτηκαν. Έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα την μητέρα και την εκκλησία. Παραδοσιακά δώρα όπως τα λουλούδια, τα φυτά ή οι σοκολάτες προσφέρονταν στη Γιορτή της μητέρας.
Η δεύτερη Κυριακή του Μάη που καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή της μητέρας στις ΗΠΑ οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια της Ana Jarvis. Η Ana Jarvis θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της ξεκίνησε το 1907 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας. Η προσπάθειά της είχε απήχηση και η γιορτή της μητέρας έγινε επίσημα εθνική γιορτή των ΗΠΑ το 1914 με προεδρικό διάταγμα που όριζε την δεύτερη Κυριακή του Μάη σαν Ημέρα της Μητέρας.
Αν και πολλές χώρες έχουν δικές τους ημερομηνίες για τη γιορτή της μητέρας, όπως και δικούς τους λόγους για να γιορτάζουν μια τέτοια μέρα, η δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει επικρατήσει διεθνώς. Έτσι πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα γιορτάζει την γιορτή της μητέρας την δεύτερη Κυριακή του Μάη.
Η Γιορτή της μητέρας βέβαια έχει χάσει, όπως και όλες οι γιορτές, τον παραδοσιακό της χαρακτήρα. Βλέπετε πρώτοι οι Αμερικάνοι, χωρίς να υστερούμε οι υπόλοιποι, ανακάλυψαν ότι παρ' όλο που η γιορτή αυτή καθιερώθηκε για να γιορτάζεται η μητέρα σαν έννοια, ήταν παρόλα αυτά μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να δείξει κανείς την αγάπη του για την δική του μητέρα. Γρήγορα το εμπόριο και διαφήμιση ανακάλυψαν μια νέα πηγή εσόδων και έτσι τα πρώτα συμβολικά λουλούδια της γιορτής έγιναν γρήγορα ανθοδέσμες και γλάστρες ώστε σήμερα η γιορτή της μητέρας να είναι η πιο εμπορική γιορτή για λουλούδια, γλάστρες και εποχιακά φυτά διεθνώς εκτός από τα Χριστούγεννα. Σύμφωνα με έρευνες η γιορτή της Μητέρας κατέχει τα τελευταία χρόνια μερίδιο 26% στο σύνολο των ετήσιων πωλήσεων λουλουδιών και φυτών που γίνονται κατά την διάρκεια των διάφορων γιορτών.


Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Eυρυζωνικότητα στην Ελλάδα

Το 73% των Ελλήνων δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο. Το εντυπωσιακό αυτό ποσοστό είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) που δόθηκαν την Πέμπτη στη δημοσιότητα. Οι Έλληνες φοιτητές χρησιμοποιούν λιγότερο από όλους τους ευρωπαίους φοιτητές το Internet και μόνο το 1% των ελληνικών νοικοκυριών διαθέτει σύνδεση υψηλής ταχύτητας, τη στιγμή που ο αντίστοιχος μέσος όρος στην ΕΕ είναι 23%. Πιο αναλυτικά, τα στοιχεία της Eurostat για την Ελλάδα δείχνουν πως μόλις το 22% των νοικοκυριών έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Το ποσοστό αυτό είναι το τρίτο χαμηλότερο στην Ευρώπη, μετά την Λιθουανία (16%) και την Τσεχία (19%). Όσον αφορά τις επιχειρήσεις, τα στοιχεία είναι πιο ενθαρρυντικά. Στην Ελλάδα το 92% των επιχειρήσεων έχει πρόσβαση και το 44% διαθέτει έχει ευρυζωνική σύνδεση. Τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά για τις επιχειρήσεις στην Ευρώπη των 25 είναι 91% για απλή σύνδεση και 63% για ευρυζωνική σύνδεση. Γενικά, δείχνουν οι μετρήσεις της Εurostat, οι Έλληνες χρησιμοποιούν λιγότερο από όλους τους Ευρωπαίους το Internet. Συγκεκριμένα, μόνο το 18% των Ελλήνων το χρησιμοποιεί τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, ενώ το αντίστοιχο μέσο ποσοστό για την ΕΕ είναι 43%. Στην Ελλάδα, χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, μόνο το 22% των αντρών, το 15% των γυναικών, το 48% των φοιτητών, το 28% των εργαζομένων και το 14% των ανέργων. Τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά στην Ευρώπη των 25 είναι 49% για τους άντρες, 38% για τις γυναίκες, 79% για τους φοιτητές, 55% για τους εργαζομένους και 32% για τους ανέργους.Επίσης, το 73% των Ελλήνων δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο (το 71% των αντρών, το 75% των γυναικών, το 31% των φοιτητών, το 59% των εργαζομένων και το 72% των ανέργων). To ποσοστά αυτά είναι τα υψηλότερα στην Ευρώπη, καθώς σε ολόκληρη την ΕΕ δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο, κατά μέσο όρο, το 39% των αντρών, το 47% των γυναικών, το 7% των φοιτητών, το 29% των εργαζομένων και το 48% των ανέργων. Τέλος, η Σουηδία, η Ολλανδία και η Δανία έχουν τα υψηλότερα ποσοστά σε ό,τι αφορά τη συχνότερη χρήση του Διαδικτύου. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, το 76% των Σουηδών, το 74% των Ολλανδών και το 73% των Δανών.Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει επικρίνει αρκετές φορές την Ελλάδα για τη μη διάδοση των ευρυζωνικών συνδέσεων, οι οποίες, σύμφωνα με τη Στρατηγική της Λισαβόνας, αποτελούν το σημαντικότερο εργαλείο για τη μετάβαση στην Κοινωνία της Πληροφορίας.
Στα παρακάτω video θα δούμε μια άλλη άποψη . Στο από πάνω κείμενο είδαμε ότι η Ελλάδα είναι πολύ πίσω στην τεχνολογία , τώρα θα παρατηρήσουμε το αντίθετο.




Μία Ελλάδα, δύο γνώμες

Παρασκευή 2 Μαΐου 2008

Κύθνος...ενα νησί των Κυκλάδων

Σήμερα θα σας πω για την ιστορία της Κύθνου, ένα νησί στις ανατολικές Κυκλάδες. Εκεί πηγαίνω και κάθε καλοκαίρι , Πάσχα , Χριστούγεννα και σαββατοκύριακα της άνοιξης διότι εκεί είναι το χωριό μου.

Ας δούμε λοιπόν την ιστορία αναλυτικά :

Η Kύθvoς ή Θερμιά, βρίσκεται ανάμεσα στη Τζιά και τη Σέριφο, απέχει από τον Πειραιά 52 ναυτικά μίλια, μια από­σταση που τα κανονικά πλοία την διασχίζουν σε 3 ώρες και από το λιμάνι του Λαυρίου μόνο 2 ώρες. Έχει έκταση 99τετρ. χιλιόμετρα και 1.500 περίπου μόνιμους κατοίκους. Πιθανόν να πήρε το όνομά της από τον ιδρυτή της Κύθνο, αν και η ιστορική του ύπαρξη είναι πολύ αμφίβολη. Η λέξη (δρυοπική ή φοινικική) ενδέχεται ακόμη να στηρίζεται στη ρίζα "κυθ" η οποία προέρχεται από το ρήμα "κεύθω" που σημαίνει κρύπτω (κεύθμων: σκοτεινός, βαθύς τόπος που εξαφανίζεται κάποιος). Αυτή η ερμηνεία της ονομασίας παραπέμπει σε κάποια φυσική ιδιότητα του νησιού κατά την πρώιμη αρχαιότητα (σκιερά δάση, βαθιές κοιλάδες ή σπήλαια ή και μεταλλεία).Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά και τα ανθρωπολογικά ευρήματα κατοικήθηκε ήδη από την8η χιλιετία π.χ. Πρόσφατες παλαιοντολογικές ανακαλύψεις στη θέση Μαρουλάς, κοντά στα σημερινά Λουτρά, βρήκαν ίχνη από τέσσερις τάφους της Μεσολιθικής Περιόδου, στοιχείο που αποδεικνύει ότι εδώ υπήρξε η αρχαιότερη ίσως εγκατάσταση ανθρώπων στις Κυκλάδες. Έχει καταγραφεί επίσης η ύπαρξη είκοσι περίπου κυκλικών κατασκευών από σχιστό πλάκες στην περιοχή Σκουριές που περικλείουν μεταλλευτικούς κλιβάνους καθώς και ένα ορυχείο εξόρυξης χαλκού στο ακρωτήριο Τζούλη, που ανήκει στον πρωτοκυκλαδική περίοδο. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν πιθανότατα Ελληνοπελασγοί και στα Mηδιακά χρόνια ήταν Δρύοπες. Αξιόλογα είναι τα κυκλώπεια τείχη και οι ναοί που άφησαν πίσω τους. Μετά τους Δρυόπες στο νησί εγκαταστάθηκαν Ίωνες. Αργότερα ο Αριστοτέλης αναφέρεται στην Κυθνιακή Πολιτεία και την θεωρεί ιδανική.Την ρωμαϊκή εποχή το νησί αποτέλεσε τμήμα της επαρχίας Αχαίας και στη συνέχεια οι Βυζαντινοί το περιέλαβαν στο "Θέμα του Αιγαίου". Το 1207 μ-χ. η φραγκοκρατία επιβάλλεται και εδώ από τον βενετό ευγενή Μάρκο Σανούδο. Το 1292μΧ, τα θερμιά (όπως άρχισε το νησί να ονομάζεται στο μεσαίωνα λόγω των πηγών που αναβλύζουν "θερμά" ύδατα) λεηλατήθηκαν από το ναύαρχο της Αραγωνίας και το 1537 κατελήφθησαν από τους Ρώσους, ενώ το 1827 το νησί αποκτά πάλι την αρχαία του ονομασία - Κύθνος- και μετέχει στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Το 1862, στον όρμο των Λουτρών συγκρού­στηκαν οι επαναστάτες που ήλθαν από τη Σύρο με το πλοίο "Καρτερία" και οι στρατιωτικές δυνάμεις που είχαν παραμείνει πιστές στον Όθωνα και που είχαν φτάσει εδώ με το πλοίο "Αμαλία". Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων οι "βασιλικοί" επικράτησαν των αντιπάλων τους με αποτέλεσμα να θανατωθούν οι αγωνιστές Λεωτσάκος, Μωραϊτίνης και Σκαρβέλης. Τα γεγονότα αυτά πήραν τη θέση τους στη σύγχρονη νεοελληνική ιστορία και ονομάστηκαν "Κυθνιακά". Σήμερα, στον όρμο της Αγίας Ειρήνης, δίπλα στα Λουτρά, μια απέριττη μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματά τους θυμίζει τους πρώτους αυτούς αγωνιστές της δημοκρατίας στη χώρα μας.

Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

Η ιστορία της 1 Μαΐου

Ο Μάης δεν είναι μόνο ο μήνας που σφραγίζει την άνοιξη, αλλά και μήνας μνήμης και τιμής για τους αγώνες των εργατών, για μια πιο όμορφη και καλύτερη ζωή. Η Πρωτομαγιά είναι το «άνθος» αυτών των αγώνων, ένα άνθος ποτισμένο με θυσίες και αίμα.Την Πρωτομαγιά του 1886, οι εργάτες στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ξεσηκώθηκαν ενάντια στο καθεστώς της απάνθρωπης εκμετάλλευσης με σύνθημα «Οκτώ ώρες δουλειά! Οκτώ ώρες μόρφωση και διασκέδαση! Οκτώ ώρες ύπνο!». Αιτήματα –διεκδίκησης ή διασφάλισης των δικαιωμάτων των εργατών- που ακόμη και σήμερα, σε πολλές χώρες του κόσμου , παραμένουν ως επιτακτικές προτεραιότητες των εργατικών διεκδικήσεων.Οι αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο στις αρχές του Μάη του 1886, δεν ήταν απλώς μια αιφνίδια έξαρση της εργατικής αυθορμητικότητας. Έγιναν ύστερα από τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των εργατών στον Καναδά το 1872 και ήταν η οργανωμένη αντίδραση των Αμερικανών εργατών ενάντια στις απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας τους. Δύο χρόνια νωρίτερα, το 1884, πάρθηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας η απόφαση να γίνουν την πρώτη Μαΐου του 1886 απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Σικάγο -το μεγαλύτερο τότε βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Στις 1 Μαϊου του 1886 (μια εργάσιμη μέρα) γύρω στους 340.000 εργάτες διαδήλωσαν σ’ όλη τη χώρα, περίπου 190.000 είχαν κατέβει σε απεργία, από τους οποίους οι 80.000 στο Σικάγο. Μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, οι εργάτες, ξεκίνησαν για το χώρο της συγκέντρωσης, την πλατεία Haymarket, όπου διαδήλωσαν ειρηνικά. Οι εργοδότες όμως είχαν αντίθετη γνώμη, για την απεργία και τα αιτήματα των εργατών, και αντέδρασαν σε συνεργασία με την αστυνομία, την εθνοφρουρά, με τους οπλισμένους μπράβους αλλά και με τον ελεγχόμενο Τύπο ο οποίος είχε προετοιμάσει κατάλληλα το έδαφος.Σ’ όλη την περιοχή, γύρω από την πλατεία Haymarket, υπήρχαν παρατεταγμένοι λόχοι αστυνομικών και ειδικών δυνάμεων έτοιμοι να επιβάλουν την τάξη. Χίλιοι τριακόσιοι πενήντα άντρες της εθνοφρουράς, ‘βαριά’ οπλισμένα περίμεναν το σύνθημα για να διαλύσουν τη συγκέντρωση, το οποίο και έδωσε ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης λίγο αργότερα. Ξαφνικά, μια βόμβα έσκασε μέσα στο πλήθος, και οι αστυνομικοί μαζί με τους μπράβους άρχισαν να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση και ποτέ δεν έγινε γνωστό πόσα ακριβώς άτομα σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν εκείνη τη μέρα.Κάποιοι εργοδότες, τρομαγμένοι, υποχώρησαν και παραχώρησαν το οκτάωρο καθώς έβλεπαν την εξέγερση να εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς σε όλες τις Αμερικανικές βιομηχανικές περιοχές και να κορυφώνεται στο Σικάγο. Σαράντα χιλιάδες εργάτες συνέχισαν την απεργία και όσοι εργοδότες δεν είχαν υποχωρήσει ακόμη, με μεγάλα έξοδα, προσπαθούσαν να σπάσουν την απεργία. Στις 3 Μαϊου, 10 χιλιάδες άνεργοι ήταν συγκεντρωμένοι έξω από ένα μεγάλο εργοστάσιο και αποδοκίμαζαν τους απεργοσπάστες. Ξαφνικά, χωρίς κανένα λόγο ή προειδοποίηση, οι αστυνομικοί και οι στρατιώτες άρχισαν να πυροβολούν πάνω στο πλήθος. Οι πρώτοι νεκροί έπεσαν, και τα πρώτα κόκκινα μαντίλια, βαμμένα από το αίμα των χτυπημένων, έγιναν οι σημαίες της εξέγερσης! Οι εργάτες οργισμένοι χτυπιούνταν με το στρατό και την αστυνομία. Μόνο όταν ήρθαν ενισχύσεις κάμφθηκαν οι εργάτες. Ποτέ δεν έγινε γνωστός ο αριθμός των νεκρών και των τραυματιών αυτού του μακελειού. Η αγανάκτηση των εργατών κορυφώθηκε και άρχισαν να κυκλοφορούν προκηρύξεις που καλούσαν σε συγκέντρωση. Την άλλη μέρα, 15.000 εργάτες συγκεντρώθηκαν. Οι αστυνομικοί απέφυγαν να χτυπήσουν τη μέρα και περίμεναν τη νύχτα όπου αρχίσουν σε μεγαλύτερη κλίμακα τη σφαγή. Το πρώτο απόσπασμα από 125 αστυνομικούς έπεσε πάνω στους συγκεντρωμένους εργάτες.Παρά την ηρωική αντίσταση των εργατών, επικράτησε η αστυνομία, με εκατοντάδες νεκρούς και ομαδικές συλλήψεις, κλείσιμο των σοσιαλιστικών εφημερίδων και σύλληψη των διευθυντών τους, οχτώ από τους οποίους δικάστηκαν.Στις 9 Οκτωβρίου 1886 ανακοινώθηκε η ‘προαποφασισμένη’ ετυμηγορία ‘θάνατος δια απαγχονισμού’. Η ποινή εξετελέσθη στις 11 Νοεμβρίου 1887 και μόνο τέσσερις από αυτός -ο Σπάιτς, ο Φίσερ, ο ΄Ενγκελ και ο Πάρσονς- απαγχονίστηκαν, ένας –ο Λουί Λίνγκ- σύντριψε ο ίδιος το κεφάλι του καπνίζοντας ένα αυτοσχέδιο τσιγάρο με δυναμίτη στο κελί του, λίγο πριν τον οδηγήσουν στην αγχόνη και οι υπόλοιποι τρεις –ο Φίλντεν, ο Σβάμπ και ο Νίμπ- μια μέρα πριν εκτελεστούν, ο κυβερνήτης μετέτρεψε την θανατική ποινή τους σε ισόβια κάθειρξη και έμειναν 7 χρόνια στα κάτεργα.
Οι εργατικοί αγώνες, που πότισαν με το αίμα τους χιλιάδες εργάτες καθ’ όλη τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, μπορεί να πρόσφεραν πολλά στην απόκτηση και επέκταση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, να βελτίωσαν σημαντικά τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσής τους, δεν μπόρεσαν, όμως, να εξαλείψουν, από παντού και παντελώς, την καταπίεση και την εκμετάλλευση στους χώρους εργασίας. Εκείνη η πρώτη μέρα του «αμερικανικού» Μάη αποτελεί, έως σήμερα, για εκατομμύρια εργάτες και εργαζομένους σε όλον τον κόσμο, σύμβολο και ορόσημο αγώνα, για την «επανάσταση που δεν τέλειωσε», για την «επανάσταση που ξεστράτισε», για την «επανάσταση που μέλλει να γίνει». Γιατί σίγουρα, στις μέρες μας, η Πρωτομαγιά με το μαγιάτικο στεφάνι ως γιορτή της εργατικής τάξης, που περνά κρίση, θα μπορούσε να βοηθήσει στην ενδυνάμωση της συνείδησης για έναν κόσμο «βαθύτατα δημοκρατικό, αταξικό και χωρίς εγγενή εκμετάλλευση»