Εδώ και αρκετές μέρες δείχνει κάθε Δευτέρα βράδυ στης 23:00-23:30 στο κανάλι του Alpha μια εκπομπή με τον Γιώργο Μητσικώστας που λέγεται < Ο Γιώργος σφύριξε >. Αυτήν την εκπομπή την αναφέρω σε αυτήν την ανάρτηση διότι ο άνθρωπος γράφει ιστορία. Δεν υπάρχει περίπτωση να την δείτε και να μην γελάσετε έστω και λίγο. Έχει προκαλέσει τον πανελλήνιο ο Μητσικώστας με τις μεταμορφώσεις που κάνει και τον τρόπο που μιλάει σε κάθε μετάλλαξη του.
Γιαυτό τον λόγο λοιπόν θα δείτε παρακάτω μερικά αποσπάσματα από την εκπομπή του ,για να πάρετε μια γεύση για το τι λέει ο Γιωργάκης μας, ο Μητσικώστας μας! Ειναι 4 video αλλα τα καλύτερα,σας το λέω. Ιδιαίτερα το τελευταίο.
Ελπίζω να γελάσατε, είναι πολύ τέλεια και αστεία η εκπομπή < Ο Γιώργος σφύριξε >
Να την βλέπεται κάθε δευτέρα βράδυ! Αξίζει το ξενύχτη! Να σας πω ότι αυτά που είδατε είναι πολύ λίγα ,είναι μόνο ένα δήγμα.
Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008
Καινούρεια αρχή αλλά με αβεβαιότητα
Λοιπόν ο διαγωνισμός ξεblogαρε έφτασε στο τέλος του και τα βραβεία απονεμήθηκαν στα καλύτερα blogs ( συγχαρητήρια στα παιδιά επί τη ευκαιρία ). Τα e-λευθερα θρανία παραβρέθηκαν εκεί βεβαίως, χειροκρότησαν, όμως έχουν να κάνουν κάποιες παρατηρήσεις. Παρών στην εκδήλωση ήταν και ο Υπουργός οικονομίας της χώρας μας κύριος Αλογοσκούφης. Μεγάλη μας χαρά που παραβρέθηκε σε μια τέτοια εκδήλωση, τίμησε τα παιδιά και τα βράβευσε. Άρχισε να μας μιλάει για την νέα γενιά, τις προσπάθειες που πρέπει να κάνουμε στην ζωή και βέβαια ότι η κοινωνία μας στηρίζει ( επειδή φτάσαμε κάπως αργά δεν προλάβαμε όλη την ομιλία αλλά φαντάζομαι ότι με λίγα λόγια αυτά είπε, αν κάνω κάποιο λάθος διορθώστε με ). Και εδώ έχω να ρωτήσω κάτι , ποιον κοροϊδεύει θα θελα να ήξερα με αυτά που λέει ; Ποιος λογικός άνθρωπος τον πιστεύει ; Έναν υπουργό οικονομικών του οποίου οι ενέργειες δεν συμφωνούν με αυτά που λέει. Η σημερινή κοινωνία δεν στηρίζει ούτε πραγματοποιεί αυτά που μας υπόσχεται.
Ποια η στήριξη στην νέα γένια ; Μόνο μια, από αυτούς τους διαγωνισμούς. Όταν ο νέος παίρνει 700 € ή και λιγότερα, άνθρωποι που έχουν φάει την ζωή τους σπουδάζοντας, αμείβονται με έναν παινειχρο βασικό μισθό. Όμως κατά τα άλλα υπάρχει στήριξη στην νέα γενιά. Οι νέοι δεν βρίσκουν δουλειά. Η σιγουριά είναι μόνο μέχρι το Πανεπιστήμιο ή τα ΤΕΙ, αργότερα δεν ξέρεις ούτε τι θα κάνεις ούτε τι θα απογίνεις. Βέβαια αυτό δεν νοιάζει τον κύριο Αλογοσκούφη ( ή τον κάθε Έλληνα πολιτικό για να μην αναφερόμαστε μόνο σε αυτόν ). Αυτοί οι άνθρωποι έχουν εξασφαλίσει οικονομικά μέχρι και τα δισέγγονα τους.
Εμάς δεν μας ενδιαφέρει ούτε τι κάνουν αυτοί ούτε κανείς άλλος και κοιτάμε μόνο τι θα κάνουμε εμείς. Μπρος σε ένα αβέβαιο μέλλον. Δεν τους ζητάμε τίποτα, μόνο να λείπει η κοροϊδία τους, ότι δήθεν μας στηρίζουν και ότι η κοινωνία περιμένει πολλά από εμάς χωρίς να έχουμε καμιά ουσιαστική βοήθεια.
Ποια η στήριξη στην νέα γένια ; Μόνο μια, από αυτούς τους διαγωνισμούς. Όταν ο νέος παίρνει 700 € ή και λιγότερα, άνθρωποι που έχουν φάει την ζωή τους σπουδάζοντας, αμείβονται με έναν παινειχρο βασικό μισθό. Όμως κατά τα άλλα υπάρχει στήριξη στην νέα γενιά. Οι νέοι δεν βρίσκουν δουλειά. Η σιγουριά είναι μόνο μέχρι το Πανεπιστήμιο ή τα ΤΕΙ, αργότερα δεν ξέρεις ούτε τι θα κάνεις ούτε τι θα απογίνεις. Βέβαια αυτό δεν νοιάζει τον κύριο Αλογοσκούφη ( ή τον κάθε Έλληνα πολιτικό για να μην αναφερόμαστε μόνο σε αυτόν ). Αυτοί οι άνθρωποι έχουν εξασφαλίσει οικονομικά μέχρι και τα δισέγγονα τους.
Εμάς δεν μας ενδιαφέρει ούτε τι κάνουν αυτοί ούτε κανείς άλλος και κοιτάμε μόνο τι θα κάνουμε εμείς. Μπρος σε ένα αβέβαιο μέλλον. Δεν τους ζητάμε τίποτα, μόνο να λείπει η κοροϊδία τους, ότι δήθεν μας στηρίζουν και ότι η κοινωνία περιμένει πολλά από εμάς χωρίς να έχουμε καμιά ουσιαστική βοήθεια.
Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008
Βία στα Γήπεδα
Η βία στα γήπεδα, τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να μην είναι σπάνιο φαινόμενο, κυρίως για τους νεότερους φίλαθλους των ποδοσφαιρικών και άλλων αθλητικών ομάδων. Οι νέοι, λοιπόν, μιμούνται τους ενήλικες, διότι τους έχουν στη συνείδησή τους ως πρότυπα. Όταν όμως τα πρότυπα αυτά(Πρόεδροι, προπονητές, παίκτες), ξεκινούν διμαρτυρίες για αποφάσεις εις βάρος της ομάδας τους, προκαλούν καυγάδες και ένας αριθμός οπαδών ακολουθεί, δυστυχώς, την ίδια συμπεριφορά. Δεν είναι οι φίλαθλοι που ευθύνονται γι' αυτό. Είναι τα υποτιθέμενα "πρότυπα" που μεταθέτουν τη βία στους νέους. Κανείς όμως δεν το βλέπει αυτό...
Η επιθετικότητα "περνά" στον κόσμο μας. Ο άνθρωπος, όμως με τις αρχές και την ευγενική συμπεριφορά δεν "περνά". Τα πρότυπά μας έχουν αλλάξει. Έχουν πάρει το λάθος δρόμο. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παρουσιάζουν συνεχώς το αρνητικό μέρος της κοινωνίας, τους ανθρώπους που σκοτώνουν, που κτυπούν, που βρίζουν. Κανείς δεν δίνει σημασία στα αληθινά πρότυπα.
Η βία στα γήπεδα μπορεί να είναι είτε σωματική, είτε ψυχολογική. Οι οπαδοί βρίζουν τους παίκτες σε προσωπικό επίπεδο και συνεπώς τους πληγώνουν ψυχολογικά. Η σωματική βία μπορεί να είναι τα χτυπήματα.
Ο κόσμος φανατίζεται διότι από πίσω κρύβεται το οικονομικό όφελος της ομάδας. Από τότε που το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο μετατράπηκε σε επαγγελματικό, οι ομάδες βλέπουν ως μόνο στόχο τη νίκη. Ο οπαδός βρίσκει το γήπεδο σαν μια καλή ευκαρία για έκφραση επιθετικότητας. Λόγω της παρουσίας πλήθους και όχι μόνο ενός ατόμου, επικρατεί η ανωνυμία. Έτσι σε περίπτωση ήττας, θέλει με την επιθετικότητά του να δείξει την αδικία (ακόμα κι όταν αυτή δεν υπάρχει) και σε περίπτωση νίκης θέλει να δείξει την ανωτερότητά του...
Η επιθετικότητα "περνά" στον κόσμο μας. Ο άνθρωπος, όμως με τις αρχές και την ευγενική συμπεριφορά δεν "περνά". Τα πρότυπά μας έχουν αλλάξει. Έχουν πάρει το λάθος δρόμο. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παρουσιάζουν συνεχώς το αρνητικό μέρος της κοινωνίας, τους ανθρώπους που σκοτώνουν, που κτυπούν, που βρίζουν. Κανείς δεν δίνει σημασία στα αληθινά πρότυπα.
Η βία στα γήπεδα μπορεί να είναι είτε σωματική, είτε ψυχολογική. Οι οπαδοί βρίζουν τους παίκτες σε προσωπικό επίπεδο και συνεπώς τους πληγώνουν ψυχολογικά. Η σωματική βία μπορεί να είναι τα χτυπήματα.
Ο κόσμος φανατίζεται διότι από πίσω κρύβεται το οικονομικό όφελος της ομάδας. Από τότε που το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο μετατράπηκε σε επαγγελματικό, οι ομάδες βλέπουν ως μόνο στόχο τη νίκη. Ο οπαδός βρίσκει το γήπεδο σαν μια καλή ευκαρία για έκφραση επιθετικότητας. Λόγω της παρουσίας πλήθους και όχι μόνο ενός ατόμου, επικρατεί η ανωνυμία. Έτσι σε περίπτωση ήττας, θέλει με την επιθετικότητά του να δείξει την αδικία (ακόμα κι όταν αυτή δεν υπάρχει) και σε περίπτωση νίκης θέλει να δείξει την ανωτερότητά του...
Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008
Γήπεδο Καραισκάκη
Καιρός είναι να κάνουμε μια ανάρτηση για την ιστορία του γηπέδου Καραϊσκάκη. Θα παρατηρήσετε ότι όσες μεγάλες περιπέτειες έχει ζήσει αυτό το στολίδι του Φαλήρου τόσο μεγάλη είναι και η ομάδα που την φιλοξενεί. Φυσικά μιλάμε για τον Ολυμπιακό, το καμάρι του Πειραιά. Διαβάστε προσεκτικά το παρακάτω κείμενο γιατί ιστορία δεν είναι μόνο να μαθαίνουμε για τον Κολοκοτρώνη ή για τον Ναπολέων, ιστορία είναι το κάθε τη που αγαπάμε και είναι ξεχωριστό μέσα στην καρδιά μας και επίσης δεν έχει ημερομηνία λήξης αλλιώς δεν θα ήταν στην ιστορία.Είχε αρχικά κτιστεί ως ποδηλατοδρόμιο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 σε έκταση που ανήκε στην εταιρία των σιδηροδρόμων Σ.Α.Π. Α.Ε. (πρόγονος των Η.Σ.Α.Π.) και παραχωρήθηκε δωρεάν στην Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων (νυν Ε.Ο.Ε.).
Το "Ποδηλατοδρόμιο" άρχισε να χρησιμοποιείται κυρίως σαν ποδοσφαιρικό γήπεδο τη δεκαετία του 1920. Η φορά του αγωνιστικού χώρου (με την περιβόητη καρβουνόσκονη) ήταν βορράς-νότος, με τα τέρματα να βρίσκονται προς την πλευρά της οδού Πειραιώς και της θάλασσας.Το γήπεδο ανακαινίστηκε πλήρως τη δεκαετία του 1960, παίρνοντας τη μορφή σταδίου με στίβο. Ο αγωνιστικός χώρος έγινε κάθετος προς τον παλιό (ανατολή-δύση), με τα τέρματα να βλέπουν προς την Καστέλλα και το Φάληρο. Από εκείνη την εποχή άλλαξε και η ονομασία του προς τιμήν του Γεωργίου Καραϊσκάκη, που σκοτώθηκε στο Φάληρο κατά τον Αγώνα του '21. Το στάδιο διατήρησε αυτή τη μορφή μέχρι και το 2003, έχοντας όμως περιπέσει πλέον σε εγκατάλειψη.
Μετά από πολυετές "σήριαλ", τον Απρίλιο του 2003 η χρήση του Σταδίου Καραϊσκάκη πέρασε στον Ολυμπιακό, που ανέλαβε να κατασκευάσει στη θέση του ένα νέο ποδοσφαιρικό γήπεδο, με την υποχρέωση να το παραδώσει έτοιμο για χρήση κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Ο σύλλογος ακόμη υποχρεούται να καλύπτει τα λειτουργικά έξοδα, να πληρώνει στη ΓΓΑ το 15% των εισπράξεων μετά το 2019 και να παραχωρήσει και πάλι το γήπεδο στη ΓΓΑ το 2052.
Το παλαίο στάδιο κατεδαφίστηκε το Μάιο του 2003 και κατόπιν ξεκίνησε η κατασκευή του νέου γηπέδου (με βάση μελέτη του αρχιτεκτονικού γραφείου aa Asociates και της ΔΕΚΑΘΛΟΝ ΑΕ). Το έργο ολοκληρώθηκε από την J&P-ΑΒΑΞ σε χρόνο ρεκόρ 14 μηνών και παραδόθηκε στις 30/6/2004 με κόστος € 60.000.000 (τα 20 ίδια κεφάλαια και τα 40 τραπεζικός δανεισμός).
Το γήπεδο απέκτησε και πάλι την παλαιά φορά βορράς-νότος, που είχε και το Ποδηλατοδρόμιο. Είναι ουσιαστικά μία σύμμεικτη κατασκευή, με τη χρήση μπετόν μέχρι το επίπεδο των 6,4 μέτρων (concourse - περιμετρικός διάδρομος κίνησης θεατών) και μεταλλικών στοιχείων από εκεί και πάνω. Οι λόγοι για αυτό ήταν η πίεση του χρόνου, η μείωση του κόστους, το υπέδαφος κλπ.
Το κοίλο του γηπέδου σχηματίζεται από ένα διάζωμα κερκίδων γύρω από τον αγωνιστικό χώρο. Το σύνολο των εξεδρών καλύπτεται από στέγαστρο, που στηρίζεται σε 14 κόκκινους "μακροφορείς" με ύψος 37 και μήκος 43 μέτρα. Το στέγαστρο αποτελείται από πολλαπλά εντεταμένα κομμάτια μεμβράνης.
Στις κερκίδες οδηγούν 34 θύρες εισόδου (αρίθμηση από 1 ως 35, χωρίς θύρα 13). Στο επίπεδο κίνησης θεατών (concourse) υπάρχουν αναψυκτήρια και χώροι υγιεινής. Το νέο γήπεδο διαθέτει δύο ηλεκτρονικούς πίνακες, πλήρη μεγαφωνική εγκατάσταση και κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης.
Στη δυτική εξέδρα υπάρχουν 50 θέσεις για άτομα μειωμένης κινητικότητας και ο χώρος για τον γραπτό και ηλεκτρονικό Τύπο. Το κτίριο πίσω από αυτή την εξέδρα φιλοξενεί: στο 2ο όροφο το εστιατόριο και το bar με θέα στον αγωνιστικό χώρο, ενώ στον 3ο και 4ο όροφο τις 40 "σουίτες". Από αυτές, τριάντα είναι δυναμικότητος 10 ατόμων, τέσσερις 15 ατόμων, τρεις 18 ατόμων, δύο 20 ατόμων και μια προεδρική. Οι διαστάσεις τους ποικίλουν από 29 έως 65 τ.μ., διαθέτουν καθιστικό και WC, ενώ όλες έχουν πρόσβαση σε ειδικές θέσεις του διακεκριμένου διαζώματος.
Κάτω από τις τρεις άλλες πλευρές του γηπέδου αναπτύσσεται η εμπορική στοά (6.500 τ.μ.), που φιλοξενεί το Μουσείο του Ολυμπιακού (δεν έχει λειτουργήσει ακόμη) και το "Red Store", αλλά και 17 ακόμη εμπορικούς χώρους, όπως εστιατόρια, καταστήματα, γυμναστήριο κλπ.Υπάρχει χώρος στάθμευσης για 1.123 αυτοκίνητα, αλλά όπως έχουμε σημειώσει και πιο πάνω, το γήπεδο εξυπηρετείται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Μάλιστα, έχει κατασκευαστεί ειδική ράμπα που το συνδέει απευθείας με τον ανακαινισμένο σταθμό του ΗΣΑΠ.
Τα έργα συνεχίστηκαν στο νεότευκτο γήπεδο ακόμη και κατά τη διάρκεια της περιόδου 2004-05.
Το Καραϊσκάκη ανήκει στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (που διατηρεί την κυριότητα), η χρήση του όμως παραχωρηθηκε το 2003 μέσω της ΓΓΑ στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό ΣΦΠ για 49 χρόνια.
Το "Ποδηλατοδρόμιο" άρχισε να χρησιμοποιείται κυρίως σαν ποδοσφαιρικό γήπεδο τη δεκαετία του 1920. Η φορά του αγωνιστικού χώρου (με την περιβόητη καρβουνόσκονη) ήταν βορράς-νότος, με τα τέρματα να βρίσκονται προς την πλευρά της οδού Πειραιώς και της θάλασσας.Το γήπεδο ανακαινίστηκε πλήρως τη δεκαετία του 1960, παίρνοντας τη μορφή σταδίου με στίβο. Ο αγωνιστικός χώρος έγινε κάθετος προς τον παλιό (ανατολή-δύση), με τα τέρματα να βλέπουν προς την Καστέλλα και το Φάληρο. Από εκείνη την εποχή άλλαξε και η ονομασία του προς τιμήν του Γεωργίου Καραϊσκάκη, που σκοτώθηκε στο Φάληρο κατά τον Αγώνα του '21. Το στάδιο διατήρησε αυτή τη μορφή μέχρι και το 2003, έχοντας όμως περιπέσει πλέον σε εγκατάλειψη.
Μετά από πολυετές "σήριαλ", τον Απρίλιο του 2003 η χρήση του Σταδίου Καραϊσκάκη πέρασε στον Ολυμπιακό, που ανέλαβε να κατασκευάσει στη θέση του ένα νέο ποδοσφαιρικό γήπεδο, με την υποχρέωση να το παραδώσει έτοιμο για χρήση κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Ο σύλλογος ακόμη υποχρεούται να καλύπτει τα λειτουργικά έξοδα, να πληρώνει στη ΓΓΑ το 15% των εισπράξεων μετά το 2019 και να παραχωρήσει και πάλι το γήπεδο στη ΓΓΑ το 2052.
Το παλαίο στάδιο κατεδαφίστηκε το Μάιο του 2003 και κατόπιν ξεκίνησε η κατασκευή του νέου γηπέδου (με βάση μελέτη του αρχιτεκτονικού γραφείου aa Asociates και της ΔΕΚΑΘΛΟΝ ΑΕ). Το έργο ολοκληρώθηκε από την J&P-ΑΒΑΞ σε χρόνο ρεκόρ 14 μηνών και παραδόθηκε στις 30/6/2004 με κόστος € 60.000.000 (τα 20 ίδια κεφάλαια και τα 40 τραπεζικός δανεισμός).
Το γήπεδο απέκτησε και πάλι την παλαιά φορά βορράς-νότος, που είχε και το Ποδηλατοδρόμιο. Είναι ουσιαστικά μία σύμμεικτη κατασκευή, με τη χρήση μπετόν μέχρι το επίπεδο των 6,4 μέτρων (concourse - περιμετρικός διάδρομος κίνησης θεατών) και μεταλλικών στοιχείων από εκεί και πάνω. Οι λόγοι για αυτό ήταν η πίεση του χρόνου, η μείωση του κόστους, το υπέδαφος κλπ.
Το κοίλο του γηπέδου σχηματίζεται από ένα διάζωμα κερκίδων γύρω από τον αγωνιστικό χώρο. Το σύνολο των εξεδρών καλύπτεται από στέγαστρο, που στηρίζεται σε 14 κόκκινους "μακροφορείς" με ύψος 37 και μήκος 43 μέτρα. Το στέγαστρο αποτελείται από πολλαπλά εντεταμένα κομμάτια μεμβράνης.
Στις κερκίδες οδηγούν 34 θύρες εισόδου (αρίθμηση από 1 ως 35, χωρίς θύρα 13). Στο επίπεδο κίνησης θεατών (concourse) υπάρχουν αναψυκτήρια και χώροι υγιεινής. Το νέο γήπεδο διαθέτει δύο ηλεκτρονικούς πίνακες, πλήρη μεγαφωνική εγκατάσταση και κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης.
Στη δυτική εξέδρα υπάρχουν 50 θέσεις για άτομα μειωμένης κινητικότητας και ο χώρος για τον γραπτό και ηλεκτρονικό Τύπο. Το κτίριο πίσω από αυτή την εξέδρα φιλοξενεί: στο 2ο όροφο το εστιατόριο και το bar με θέα στον αγωνιστικό χώρο, ενώ στον 3ο και 4ο όροφο τις 40 "σουίτες". Από αυτές, τριάντα είναι δυναμικότητος 10 ατόμων, τέσσερις 15 ατόμων, τρεις 18 ατόμων, δύο 20 ατόμων και μια προεδρική. Οι διαστάσεις τους ποικίλουν από 29 έως 65 τ.μ., διαθέτουν καθιστικό και WC, ενώ όλες έχουν πρόσβαση σε ειδικές θέσεις του διακεκριμένου διαζώματος.
Κάτω από τις τρεις άλλες πλευρές του γηπέδου αναπτύσσεται η εμπορική στοά (6.500 τ.μ.), που φιλοξενεί το Μουσείο του Ολυμπιακού (δεν έχει λειτουργήσει ακόμη) και το "Red Store", αλλά και 17 ακόμη εμπορικούς χώρους, όπως εστιατόρια, καταστήματα, γυμναστήριο κλπ.Υπάρχει χώρος στάθμευσης για 1.123 αυτοκίνητα, αλλά όπως έχουμε σημειώσει και πιο πάνω, το γήπεδο εξυπηρετείται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Μάλιστα, έχει κατασκευαστεί ειδική ράμπα που το συνδέει απευθείας με τον ανακαινισμένο σταθμό του ΗΣΑΠ.Τα έργα συνεχίστηκαν στο νεότευκτο γήπεδο ακόμη και κατά τη διάρκεια της περιόδου 2004-05.
Το Καραϊσκάκη ανήκει στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (που διατηρεί την κυριότητα), η χρήση του όμως παραχωρηθηκε το 2003 μέσω της ΓΓΑ στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό ΣΦΠ για 49 χρόνια.
Εδώ τελειώνει το διήγημα μας και είδατε για τη γηπεδάρα μιλάμε! Αξίζει να το επισπευτεί ο καθένας μας, και ας είναι παναθηναϊκός ή ΑΕΚ.
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008
Souper Dog
Αυτό που θα δείτε στο παρακάτω video είναι λίγο πρωτόγνωρο, δεν βλέπουμε κάθε μέρα σκυλιά να κάνουν τέτοιες φιγούρες. Γιαυτό μην μιλάτε , δείτε και αφήστε το σκυλάκι να σας δήξει το ταλέντο του.
Σας άρεσε ; Καλό ήταν. Περισσότερα τέτοια video μπορείτε να βρείτε στο http://www.youtube.com/ πατώντας «american has talent» και άμα θέλετε να τα κατεβάσετε αυτά τα video μπορείτε μέσα από αυτό το site, http://www.downloadyoutubevideos.com/
Σας άρεσε ; Καλό ήταν. Περισσότερα τέτοια video μπορείτε να βρείτε στο http://www.youtube.com/ πατώντας «american has talent» και άμα θέλετε να τα κατεβάσετε αυτά τα video μπορείτε μέσα από αυτό το site, http://www.downloadyoutubevideos.com/
Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008
Επιστροφή στο Blog!
Ξανά μαζί! Ο διαγωνισμός ξεBlogαρε τέλειωσε αλλά δυστυχώς δεν βγήκαμε νικητές. Δεν πειράζει , υγεία να έχουμε. Με αυτή την ανάρτηση συνεχίζουμε την δουλεία του blog! Να σας ενημερώσουμε ότι οι νικητές ήταν:
Δημοτικό :
ΚόλλιαςΙωάννης (Ατομική)http://ourland.terramythia.com/wordpress
Καραγαβριηλίδης Παναγιώτης (Ατομική)http//:vasilis-panagiotis.blogspot.com
Γυμνάσιο :
Εκπρόσωπο:Πετρίδης Στυλιανός (Ομαδική)http://mathites-texnologoi.blogspot.com/
Εκπρόσωπος:Σιαμίνου Ιωάννα (Ομαδική)http://4ogymnasiokozanhs.blogspot.com/
Λύκειο:
Εκπρόσωπος:Ψαρράς Αντώνης (Ομαδική) http://xouakina.blogspot.com/
Eκπρόσωπος:Πάντος Θωμάς (Ομαδική)http://kselockare.blogspot.com/
Να Πούμε συγχαρητήρια λοιπόν σε αυτά τα παιδιά για την δουλεία τους.
Οι αναρτήσεις μας φέτος δεν θα είναι πολύ συχνές διότι τώρα πια είμαστε λύκειο και έχουμε πιο πολλές μαθητικές υποχρεώσεις. Σας χαιρετώ τώρα και καλή χρονιά στους μαθητές , στους μεγάλους θα πω καλή συνέχεια στην δουλειά που κάνουν.
Δημοτικό :
ΚόλλιαςΙωάννης (Ατομική)http://ourland.terramythia.com/wordpress
Καραγαβριηλίδης Παναγιώτης (Ατομική)http//:vasilis-panagiotis.blogspot.com
Γυμνάσιο :
Εκπρόσωπο:Πετρίδης Στυλιανός (Ομαδική)http://mathites-texnologoi.blogspot.com/
Εκπρόσωπος:Σιαμίνου Ιωάννα (Ομαδική)http://4ogymnasiokozanhs.blogspot.com/
Λύκειο:
Εκπρόσωπος:Ψαρράς Αντώνης (Ομαδική) http://xouakina.blogspot.com/
Eκπρόσωπος:Πάντος Θωμάς (Ομαδική)http://kselockare.blogspot.com/
Να Πούμε συγχαρητήρια λοιπόν σε αυτά τα παιδιά για την δουλεία τους.
Οι αναρτήσεις μας φέτος δεν θα είναι πολύ συχνές διότι τώρα πια είμαστε λύκειο και έχουμε πιο πολλές μαθητικές υποχρεώσεις. Σας χαιρετώ τώρα και καλή χρονιά στους μαθητές , στους μεγάλους θα πω καλή συνέχεια στην δουλειά που κάνουν.
Σάββατο 21 Ιουνίου 2008
Ώρα για διακοπές και ξεκούραση...!
Άλλοι ήδη βρίσκονται στις παραλίες, άλλοι ετοιμάζονται και άλλοι θα παραμείνουν εντός των τειχών... Σας ευχόμαστε Καλό Καλοκαίρι όπου κι άν βρεθείτε...
Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008
Copa Copana Fun Park
Ο νέος FUN πολύχωρος της ΑθήναςΜετά το Allou Fun Park ένας νέος πολυχώρος ψυχαγωγίας προστέθηκε στον χάρτη διασκέδασης της Αθήνας.
Το Copa Copana διατίνεται ότι είναι ο πιο fun πολυχώρος της Αθήνας για όλο το χρόνο. Με μια μαγική πόλη, πρότυπο παιδότοπο, φουσκωτά παιχνίδια, το μεγαλύτερο παγοδρόμιο στην Ελλάδα, και με καφέ της αλυσίδας Flocafe για να απολαμβάνετε τις διάσημες γεύσεις day and night. Το Copa Copana διαθέτει χώρο για πάρκινγκ 5000 τμ και υπόσχεται κάθε εποχή με νέες δραστηριότητες για όλους.
Copa Copana, 12ο χλμ Αθηνών-Κορίνθου, Αφαία Χαϊδάρι (γέφυρα Σχιστού), τηλέφωνο 210 5576006, φαξ 210 5576007,
Υ.Γ Όποιος θέλει να μάθει περαιτέρω πληροφορίες μπορεί απλώς να μας δώσει το e-mail του και θα του στείλουμε ένα αρχείο powerpoint του Copa Copana
Site του Copa Copana : http://www.copacopana.com/
Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008
Προγνωστικά Euro 2008 Όμιλος G
Από σήμερα θα ξεκινήσω μια σειρά από προγνωστικά για το euro 2008. Θα λέω τους αγώνες, τις αποδόσεις στον ΟΠΑΠ και μετά θα ακλουθούν τα προγνωστικά.Ιταλία-Ρουμανία
1:1,60
Χ:3,25
2:4,50
O:2,10
U:1,45
Η Ιταλία θέλει οπωσδήποτε τη νίκη για να μπεί στο κυνήγι της πρόκρισης, είναι σαφώς και ανώτερη ομάδα άρα δεν μπορούμε να πούμε κάτι αλλά εκτός από τον 1 και το over που μπορεί να έρθει και αυτό.
Στοίχημα : 1 ή Over
..................................................................................
Ολλανδία-Γαλλία
1:2,25
X:3,00
2:2,65
O:1,45
U:2,10
Είναι ένα ντέρμπι με δυο μεγάλες ομάδες. Η Ολλανδία βολεύεται και με την ισοπαλία διότι είναι πρώτη στην βαθμολογία αλλά αν η Γαλλία θέλει να προκριθεί, θα πρέπει να κερδίσει. Στην εντεκάδα θα είναι και ο Henry τώρα. Εγώ θα ρισκάρω και θα πω για 2, άρα
Στοίχημα : 2
Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008
Greek jokes ! Ανέκδοτα ! Ξανθιές
Στο παρακάτω κείμενο θα μπορείτε να δείτε πολλά ανέκδοτα με ξανθιές.
Η ξανθιά και ο Πακιστανός
Μια ξανθιά οδηγεί το αυτοκίνητο της και σε κάποιο φανάρι εμφανίζεται ο σχετικός Πακιστανός για να της καθαρίσει το τζάμι.
Το τζάμι είναι καθαρό και η κοπέλα του δίνει 50 λεπτά και του κάνει νόημα να μην το καθαρίσει.
Ο Πακιστανός ενθουσιάζεται και της λέει με σπασμένα ελληνικά:
- "Κυρία, είστε πολύ όμορφη."
Η ξανθιά συνεχίζει τον δρόμο της, και στο άλλο φανάρι πάλι τα ίδια. Ο ίδιος Πακιστανός κάνει πάλι να της πλύνει το τζάμι, του δίνει πάλι 50 λεπτά, και ακούει πάλι το ίδιο κομπλιμέντο.
Αυτή η ιστορία συνεχίζεται και στα επόμενα 5-6 φανάρια...
Πάντα ο ίδιος Πακιστανός, και με το ίδιο κομπλιμέντο, οπότε η κοπέλα δεν αντέχει και του λέει:
- "Κοίταξε, θα σου δώσω 5 ευρώ, αρκεί αν μου πεις πως το κάνεις και εμφανίζεσαι σε κάθε φανάρι."
- "Κυρία", λέει αυτός, "αν μου δώσετε 5 ευρώ, θα σας πω πως να βγείτε από την πλατεία..."
Οι 5 ξανθιές!
Μπαίνει ένας τύπος σ` ένα μπαρ γεμάτο ξανθιές και λέει στην ξανθιά μπαργούμαν: - "Θες να σου πω ένα καινούργιο ανέκδοτο για ξανθιές; Καλά μιλάμε είναι φοβερό." Η ξανθιά του απαντάει: - "Πες ότι θες μα πρέπει να ξέρεις ότι εγώ κι άλλες τέσσερις ξανθιές γύρω σου έχουμε και οι πέντε μαύρη ζώνη στο καράτε και αν πεις κάτι προσβλητικό για εμάς την έβαψες. Λοιπόν εξακολουθείς να θέλεις να πεις το ανέκδοτο;;" Κι ο τύπος απαντάει: - "Μπα... Άμα είναι να το εξηγήσω πέντε φορές."
Οι δύο ξανθιές...
Ήταν δύο ξανθιές και έπιναν καφέ ένα μεσημέρι. Ξαφνικά η μια ξανθιά έχει μια απορία και ρωτάει στην άλλη: - "Ρε `συ που πάει το φως όταν το σβήνουμε;" - "Που θες να ξέρω. Άσε με να το σκεφτώ και θα σου απαντήσω άλλη φορά." - "Εντάξει", απαντάει η άλλη. Το ίδιο βράδυ και ενώ ήταν μεσάνυχτα η μια ξανθιά παίρνει την άλλη τηλέφωνο και της λέει: - "Το βρήκα.....βρήκα που πάει το φως όταν το σβήνουμε!!!" Η άλλη σαστισμένη αφού είχε μόλις ξυπνήσει της λέει: - "Πες μου τώρα γιατί νυστάζω!" - "Όχι, όχι πρέπει να έρθεις τώρα στο σπίτι μου να σου δείξω!!!" - "Είναι ανάγκη;" - "Ναι." Σηκώνεται λοιπόν η μια ξανθιά και πάει στο σπίτι της άλλης ξανθιάς. - "Έλα δείξε μου που πάει το φως!! Δεν μπορώ να περιμένω..." - "Πάμε στην κουζίνα...." Η μια ξανθιά σβήνει το φως και η άλλη απαντά: - "Ε... Καλά που πήγε το φως.....άνοιξέ το πάλι..... Στα σκοτάδια θα μείνουμε;" - "Θες να μάθεις που πήγε το φως;......ΑΝΟΙΞΕ Το Ψυγείο Να ΔΕΙΣ!!!!!!!!!!!"
Η ξανθιά ναυαγός
Είναι που λέτε μια ξανθιά, μια μελαχρινή και μια κοκκινομάλλα, οι οποίες έχουν ναυαγήσει σε ένα ερημονήσι. Η απέναντι ακτή απέχει 100 μίλια, πολύ μεγάλη απόσταση. Αλλά, μια και δεν έχουν καθόλου φαγητό και νερό πρέπει να προσπαθήσουν να τη διασχίσουν αλλιώς θα πεθάνουν. Κανονίζουν, λοιπόν να φύγει μια από αυτές και να πάει να φέρει βοήθεια. Ξεκινάει λοιπόν η κοκκινομάλλα, η οποία κάνει δέκα μίλια, νιώθει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει και γυρίζει πίσω. Μετά αποφασίζουν να δοκιμάσει η μελαχρινή, η οποία ήταν σε καλύτερη φυσική κατάσταση. Πράγματι, έκανε 15 μίλια, αλλά κουράστηκε και αυτή και γύρισε πίσω. Έτσι, απέμεινε η ξανθιά. Βλέποντας ότι είναι η μόνη ελπίδα που είχαν, η ξανθιά ξεκίνησε με όλες της τις δυνάμεις, έκανε 95 μίλια, και ξεθεωμένη είπε: - "Αποκλείεται να τα καταφέρω", και γύρισε πίσω.
Η συνειδητοποιημένη ξανθιά
Μια υπέροχη ξανθιά μπαίνει στο γραφείο του διευθυντή της εφημερίδας. - "Γεια", του λέει. - "Θέλω να με προσλάβεις γραμματέα σου." - "Γραφομηχανή ξέρεις;", ρωτάει αυτός. - "Όχι", του λέει, "αλλά μπορώ να μάθω." - "Στενογραφία;" - "Όχι, αλλά μπορώ να μάθω". - "Αγγλικά;" - "Όχι, αλλά μπορώ να μάθω"... Ο τύπος τα έχει παίξει. - "Καλά", τη ρωτάει "τίποτα δεν ξέρεις;" - "Όχι", του λέει αυτή, "αλλά μπορώ να μάθω..." - "Και, δεν μου λες, τουλάχιστον. Πόσα λεφτά θέλεις;" - "Ενάμιση εκατομμύριο το μήνα", λέει αυτή. - "Τρελάθηκες κορίτσι μου; Εδώ έχω δύο αρχισυντάκτες", της απαντάει, "και παίρνουν και οι δύο μαζί εννιακόσιες χιλιάδες." Και η ξανθιά: - "Καλά. Τότε... πήδ.. τους αρχισυντάκτες σου
Η ξανθιά και ο Πακιστανός
Μια ξανθιά οδηγεί το αυτοκίνητο της και σε κάποιο φανάρι εμφανίζεται ο σχετικός Πακιστανός για να της καθαρίσει το τζάμι.
Το τζάμι είναι καθαρό και η κοπέλα του δίνει 50 λεπτά και του κάνει νόημα να μην το καθαρίσει.
Ο Πακιστανός ενθουσιάζεται και της λέει με σπασμένα ελληνικά:
- "Κυρία, είστε πολύ όμορφη."
Η ξανθιά συνεχίζει τον δρόμο της, και στο άλλο φανάρι πάλι τα ίδια. Ο ίδιος Πακιστανός κάνει πάλι να της πλύνει το τζάμι, του δίνει πάλι 50 λεπτά, και ακούει πάλι το ίδιο κομπλιμέντο.
Αυτή η ιστορία συνεχίζεται και στα επόμενα 5-6 φανάρια...
Πάντα ο ίδιος Πακιστανός, και με το ίδιο κομπλιμέντο, οπότε η κοπέλα δεν αντέχει και του λέει:
- "Κοίταξε, θα σου δώσω 5 ευρώ, αρκεί αν μου πεις πως το κάνεις και εμφανίζεσαι σε κάθε φανάρι."
- "Κυρία", λέει αυτός, "αν μου δώσετε 5 ευρώ, θα σας πω πως να βγείτε από την πλατεία..."
Οι 5 ξανθιές!
Μπαίνει ένας τύπος σ` ένα μπαρ γεμάτο ξανθιές και λέει στην ξανθιά μπαργούμαν: - "Θες να σου πω ένα καινούργιο ανέκδοτο για ξανθιές; Καλά μιλάμε είναι φοβερό." Η ξανθιά του απαντάει: - "Πες ότι θες μα πρέπει να ξέρεις ότι εγώ κι άλλες τέσσερις ξανθιές γύρω σου έχουμε και οι πέντε μαύρη ζώνη στο καράτε και αν πεις κάτι προσβλητικό για εμάς την έβαψες. Λοιπόν εξακολουθείς να θέλεις να πεις το ανέκδοτο;;" Κι ο τύπος απαντάει: - "Μπα... Άμα είναι να το εξηγήσω πέντε φορές."
Οι δύο ξανθιές...
Ήταν δύο ξανθιές και έπιναν καφέ ένα μεσημέρι. Ξαφνικά η μια ξανθιά έχει μια απορία και ρωτάει στην άλλη: - "Ρε `συ που πάει το φως όταν το σβήνουμε;" - "Που θες να ξέρω. Άσε με να το σκεφτώ και θα σου απαντήσω άλλη φορά." - "Εντάξει", απαντάει η άλλη. Το ίδιο βράδυ και ενώ ήταν μεσάνυχτα η μια ξανθιά παίρνει την άλλη τηλέφωνο και της λέει: - "Το βρήκα.....βρήκα που πάει το φως όταν το σβήνουμε!!!" Η άλλη σαστισμένη αφού είχε μόλις ξυπνήσει της λέει: - "Πες μου τώρα γιατί νυστάζω!" - "Όχι, όχι πρέπει να έρθεις τώρα στο σπίτι μου να σου δείξω!!!" - "Είναι ανάγκη;" - "Ναι." Σηκώνεται λοιπόν η μια ξανθιά και πάει στο σπίτι της άλλης ξανθιάς. - "Έλα δείξε μου που πάει το φως!! Δεν μπορώ να περιμένω..." - "Πάμε στην κουζίνα...." Η μια ξανθιά σβήνει το φως και η άλλη απαντά: - "Ε... Καλά που πήγε το φως.....άνοιξέ το πάλι..... Στα σκοτάδια θα μείνουμε;" - "Θες να μάθεις που πήγε το φως;......ΑΝΟΙΞΕ Το Ψυγείο Να ΔΕΙΣ!!!!!!!!!!!"
Η ξανθιά ναυαγός
Είναι που λέτε μια ξανθιά, μια μελαχρινή και μια κοκκινομάλλα, οι οποίες έχουν ναυαγήσει σε ένα ερημονήσι. Η απέναντι ακτή απέχει 100 μίλια, πολύ μεγάλη απόσταση. Αλλά, μια και δεν έχουν καθόλου φαγητό και νερό πρέπει να προσπαθήσουν να τη διασχίσουν αλλιώς θα πεθάνουν. Κανονίζουν, λοιπόν να φύγει μια από αυτές και να πάει να φέρει βοήθεια. Ξεκινάει λοιπόν η κοκκινομάλλα, η οποία κάνει δέκα μίλια, νιώθει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει και γυρίζει πίσω. Μετά αποφασίζουν να δοκιμάσει η μελαχρινή, η οποία ήταν σε καλύτερη φυσική κατάσταση. Πράγματι, έκανε 15 μίλια, αλλά κουράστηκε και αυτή και γύρισε πίσω. Έτσι, απέμεινε η ξανθιά. Βλέποντας ότι είναι η μόνη ελπίδα που είχαν, η ξανθιά ξεκίνησε με όλες της τις δυνάμεις, έκανε 95 μίλια, και ξεθεωμένη είπε: - "Αποκλείεται να τα καταφέρω", και γύρισε πίσω.
Η συνειδητοποιημένη ξανθιά
Μια υπέροχη ξανθιά μπαίνει στο γραφείο του διευθυντή της εφημερίδας. - "Γεια", του λέει. - "Θέλω να με προσλάβεις γραμματέα σου." - "Γραφομηχανή ξέρεις;", ρωτάει αυτός. - "Όχι", του λέει, "αλλά μπορώ να μάθω." - "Στενογραφία;" - "Όχι, αλλά μπορώ να μάθω". - "Αγγλικά;" - "Όχι, αλλά μπορώ να μάθω"... Ο τύπος τα έχει παίξει. - "Καλά", τη ρωτάει "τίποτα δεν ξέρεις;" - "Όχι", του λέει αυτή, "αλλά μπορώ να μάθω..." - "Και, δεν μου λες, τουλάχιστον. Πόσα λεφτά θέλεις;" - "Ενάμιση εκατομμύριο το μήνα", λέει αυτή. - "Τρελάθηκες κορίτσι μου; Εδώ έχω δύο αρχισυντάκτες", της απαντάει, "και παίρνουν και οι δύο μαζί εννιακόσιες χιλιάδες." Και η ξανθιά: - "Καλά. Τότε... πήδ.. τους αρχισυντάκτες σου
Κυριακή 8 Ιουνίου 2008
Οι δέκα μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία του Euro
Οι δέκα μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία του Euro
Στα 48 χρόνια ιστορίας του, το Euro έχει κατακτήσει τη δική του θέση στον ψυχισμό των ποδοσφαιρόφιλων, προσφέροντας συγκινήσεις και στιγμές που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη των Eυρωπαίων φιλάθλων.
Το γκολ του Μαρσελίνο
Πρόκειται για τo δεύτερο ισπανικό γκολ εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης στον τελικό του 1
964 το οποίο θεωρείται η πιο επιτυχημένη εικόνα στην ιστορία του Ισπανικού ποδοσφαίρου.
Το εν λόγω ματς είχε διεξαχθεί στη Μαδρίτη μπροστά σε 125.000 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου και του δικτάτορα Φράνκο, ενός δεδηλωμένου αντι-κομμουνιστή.
Ένας υπουργός της κυβέρνησης του Φράνκο εν ονόματι Χοσέ Σόλις Ρουίθ έπρεπε να πείσει τον δικτάτορα για τη διεξαγωγή του συγκεκριμένου παιχνίδιου. Επιπλέον, ο Φράνκο χρειάστηκε και τις συμβουλές του προσωπικού του γιατρού ο οποίος τον διαβεβαίωσε πως η Ισπανία θα κέρδιζε το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Στα 48 χρόνια ιστορίας του, το Euro έχει κατακτήσει τη δική του θέση στον ψυχισμό των ποδοσφαιρόφιλων, προσφέροντας συγκινήσεις και στιγμές που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη των Eυρωπαίων φιλάθλων.
Το γκολ του Μαρσελίνο
Πρόκειται για τo δεύτερο ισπανικό γκολ εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης στον τελικό του 1
964 το οποίο θεωρείται η πιο επιτυχημένη εικόνα στην ιστορία του Ισπανικού ποδοσφαίρου.Το εν λόγω ματς είχε διεξαχθεί στη Μαδρίτη μπροστά σε 125.000 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου και του δικτάτορα Φράνκο, ενός δεδηλωμένου αντι-κομμουνιστή.
Ένας υπουργός της κυβέρνησης του Φράνκο εν ονόματι Χοσέ Σόλις Ρουίθ έπρεπε να πείσει τον δικτάτορα για τη διεξαγωγή του συγκεκριμένου παιχνίδιου. Επιπλέον, ο Φράνκο χρειάστηκε και τις συμβουλές του προσωπικού του γιατρού ο οποίος τον διαβεβαίωσε πως η Ισπανία θα κέρδιζε το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Ιταλία '68, μια παράξενη διοργάνωση
H Ιταλία κέρδισε το μοναδικό της ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με ένα μείγμα τύχης αλλά και καχυποψίας. Έφτασε στον τελικό ξεπερνώντας το εμπόδιο της Σοβιετικής Ενωσης έπειτα από 120 λεπτά χωρίς τέρματα και κερδίζοντας στο «στρίψιμο» του νομίσματος. Στον τελικό οι Ιταλοί έφεραν ισοπαλία με την τότε Ηνωμένη Γιουγκοσλαβία αν και η διαιτησία ήταν εξαιρετικά αμφίβολης αμεροληψίας. Ο Ελβετός διαιτητής Γκότφριντ Ντινστ, ήταν επίσης διαιτητής όταν ο Τζοφ Χερστ σκόραρε το «φανταστικό» του γκολ στο τελικό του 1966 στην Αγγλία.
Σε μια επανάληψη εκείνου του τελικού η Ιταλία κέρδισε 2-0 τον αγώνα και πήρε το τρόπαιο.
Ο γενικός διευθυντής της Ιντερ Ιταλο Αλόντι είχε τότε κατηγορηθει για δωροδοκία στον Ντινστ. «Το μόνο που έκανε ο Αλόντι ήταν να δωρίσει χρυσά ρολόγια στους διαιτητές», θα παραδεχθεί χρόνια αργότερα ο πρώην παίκτης και προπονητής της Ιταλίας Φούλβιο Μπερναρντίνι.
Η Δυτική Γερμανία κατακτά το Γουέμπλεϊ
Oι Φρανζ Μπεκενμπάουερ, Γκούντερ Νέτζερ, Γκερτ Μίλερ, Ούλ Χένες και Πωλ Μπρέιτνερ, πέντε ιστορικές φιγούρες του Γερμανικού ποδοσφαίρου κατόρθωσαν να ταπεινώσουν την Αγγλία με 3-1 στο Λονδίνο, στα ημιτελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1972.
Η ομάδα εκείνη, για αρκετούς η καλύτερη Εθνική Γερμανίας που πέρασε ποτέ, επιβλήθηκε του Βελγίου - διοργανώτριας χώρας και της ισχυρής Σοβιετικής Ένωσης.
H Ιταλία κέρδισε το μοναδικό της ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με ένα μείγμα τύχης αλλά και καχυποψίας. Έφτασε στον τελικό ξεπερνώντας το εμπόδιο της Σοβιετικής Ενωσης έπειτα από 120 λεπτά χωρίς τέρματα και κερδίζοντας στο «στρίψιμο» του νομίσματος. Στον τελικό οι Ιταλοί έφεραν ισοπαλία με την τότε Ηνωμένη Γιουγκοσλαβία αν και η διαιτησία ήταν εξαιρετικά αμφίβολης αμεροληψίας. Ο Ελβετός διαιτητής Γκότφριντ Ντινστ, ήταν επίσης διαιτητής όταν ο Τζοφ Χερστ σκόραρε το «φανταστικό» του γκολ στο τελικό του 1966 στην Αγγλία.
Σε μια επανάληψη εκείνου του τελικού η Ιταλία κέρδισε 2-0 τον αγώνα και πήρε το τρόπαιο.
Ο γενικός διευθυντής της Ιντερ Ιταλο Αλόντι είχε τότε κατηγορηθει για δωροδοκία στον Ντινστ. «Το μόνο που έκανε ο Αλόντι ήταν να δωρίσει χρυσά ρολόγια στους διαιτητές», θα παραδεχθεί χρόνια αργότερα ο πρώην παίκτης και προπονητής της Ιταλίας Φούλβιο Μπερναρντίνι.
Η Δυτική Γερμανία κατακτά το ΓουέμπλεϊOι Φρανζ Μπεκενμπάουερ, Γκούντερ Νέτζερ, Γκερτ Μίλερ, Ούλ Χένες και Πωλ Μπρέιτνερ, πέντε ιστορικές φιγούρες του Γερμανικού ποδοσφαίρου κατόρθωσαν να ταπεινώσουν την Αγγλία με 3-1 στο Λονδίνο, στα ημιτελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1972.
Η ομάδα εκείνη, για αρκετούς η καλύτερη Εθνική Γερμανίας που πέρασε ποτέ, επιβλήθηκε του Βελγίου - διοργανώτριας χώρας και της ισχυρής Σοβιετικής Ένωσης.
Το πέναλτι του Πανένκα
Παρόμοια εκτέλεση με αυτή του Πανένκα έκανε και ο εξαιρετικός Ζινεντίν Ζιντάν στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006. Τα «πνευματικά δικαιώματα» ωστόσο, ανήκουν στον Τσέχο μέσο Άντονιν Πανένκα όταν σκόραρε από την «άσπρη βούλα» με τον ίδιο περίπου τρόπο, δηλαδή με «σκάψιμο» της μπάλας στοχεύοντας προς τη μέση του τέρματος.
Το γκολ είχε επιτευχθεί στο Euro του 1976 εναντίον της Δυτικής Γερμανίας «σφραγίζοντας» τον τίτλο. «Χτύπησα έτσι το πέναλτι γιατί έτσι αισθάνθηκα. Είχα προπονηθεί σ' αυτό για δύο περίπου χρόνια», δήλωσε ο Πανένκα.
Παρόμοια εκτέλεση με αυτή του Πανένκα έκανε και ο εξαιρετικός Ζινεντίν Ζιντάν στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006. Τα «πνευματικά δικαιώματα» ωστόσο, ανήκουν στον Τσέχο μέσο Άντονιν Πανένκα όταν σκόραρε από την «άσπρη βούλα» με τον ίδιο περίπου τρόπο, δηλαδή με «σκάψιμο» της μπάλας στοχεύοντας προς τη μέση του τέρματος.
Το γκολ είχε επιτευχθεί στο Euro του 1976 εναντίον της Δυτικής Γερμανίας «σφραγίζοντας» τον τίτλο. «Χτύπησα έτσι το πέναλτι γιατί έτσι αισθάνθηκα. Είχα προπονηθεί σ' αυτό για δύο περίπου χρόνια», δήλωσε ο Πανένκα.
Ο Πλατινί και το «μαγικό κουαρτέτο» του
Η Γαλλία του 1984 επιβεβαίωσε τον Μισέλ Πλατινί σαν παγκόσμιο «αστέρι» και τους «Μπλε» σαν ισχυρή ομάδα με φανταιζί ποδόσφαιρο. Ο Πλατινί σκόραρε εννιά γκολ και ήταν ο ηγέτης του «μαγικού καρέ» που αποτελείτο από τους Αλέν Ζιρές, Ζαν Τιγκανά και Λουί Φερναντέζ.
Οι μνήμες του τελικού θα ήταν ελλιπείς χωρίς την αναφορά της γκάφας του Ισπανού τερματοφύλακα Λουί Αρκονάδα ο οποίος «άφησε» την μπάλα να μπει στο τέρμα, έπειτα από ένα ελεύθερο χτύπημα του Πλατινί που δεν φαινόταν τόσο απειλητικό…
Το γκολ του Βαν Μπάστεν εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης
Το εντυπωσιακό βολέ του Ολλανδού επιθετικού από μια «απίστευτη» γωνία βρήκε το δρόμο στα δίχτυα του εξαιρετικού Ρώσου τερματοφύλακα Ντασάεφ.
Την χρονιά εκείνη - το 1988 - η Ολλανδία κατέκτησε τον μοναδικό της ευρωπαϊκό τίτλο έχοντας στις τάξεις της παίχτες μεγάλης κλάσης όπως ο Ρουντ Γκούλιτ, ο Ρόναλντ Κούμαν και ο Φρανκ Ράικαρντ. «Μαέστρος» εκείνης της αξέχαστης ομάδας ήταν ο Ρίνους Μίχελς.
Η έκπληξη «ονομάζεται» Δανία
Ο Μπράιαν Λάουντρουπ, ο Πήτερ Σμάιχελ και η παρέα τους βρίσκονταν σε διακοπές, οχτώ ημέρες πριν από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Σουηδίας το 1992. Ωστόσο, μια από κοινού απόφαση του ΟΗΕ και της FIFA να αποκλείσει από τη διοργάνωση την Γιουγκοσλαβία εξαιτίας των πολέμων στα Βαλκάνια, έβαλε τη Δανία στη διοργάνωση.
Νικώντας τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ολλανδία και την Γερμανία οι Δανοί διέκοψαν τις διακοπές τους για να παίξουν ωραίο ποδόσφαιρο και να κερδίσουν το τρόπαιο.
Τα χρυσά γκολ του Μπίρχοφ και του Τρεζεκέ
Ένας από τους κλασσικούς νόμους που διέπουν «το ποδόσφαιρο της γειτονιάς» - όποιος βάλει γκολ κερδίζει - έχει εμφανιστεί και στα Εuro του 1996 και του 2000.
Το '96 ο Όλιβερ Μπίρχοφ κατόρθωσε να κάνει πραγματικότητα το θ
εσμό του «χρυσού γκολ» στέλνοντας στο καναβάτσο τους Τσέχους και χαρίζοντας στους Γερμανούς τον τρίτο ευρωπαϊκό τίτλο τους.
Ακολουθώντας τη λογική Μπίρχοφ, ο Νταβίντ Τρεζεκέ δυσαρέστησε τους Ιταλούς το 2000, προσφέροντας στη Γαλλία τον δεύτερο της τίτλο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Ολλανδία - Ιταλία, στον ημιτελικό του 2000
Η «κατάρα» της διοργανώτριας χώρας Ολλανδίας ήταν εμφανής στον ημιτελικό του 2000 εναντίον της Ιταλίας στο Αμστερνταμ. Παρόλο που ο Ιταλός Ζαμπρότα άφησε την ομάδα του με δέκα παίκτες από το 34ο λεπτό, οι Φρανκ Ντε Μπερ και Κλάιφερτ έχασαν δύο πέναλτι μέσα σε ενενήντα λεπτά. Το παιχνίδι έληξε 0-0 με τον Ιταλό τερματοφύλακα Φραντσέσκο Τόλντο να υπερασπίζεται σαν αληθινός μαχητής την εστία του και τους Ολλανδούς να χάνουν ακόμη τρία σουτ στη διαδικασία των πέναλτι.
Ο άθλος της Ελλάδας
Χωρίς να αποδώσει εξαιρετικό ποδόσφαιρο, η Εθνική Ελλάδος κατέκτησε το ευρωπαϊκό τρόπαιο το καλοκαίρι του 2004 προσφέροντας αξέχαστες αναμνήσεις στους Έλληνες φιλάθλους. Κρατώντας το μηδέν πίσω στην εστία και εκμεταλλευόμενη ακόμη και «μισή» ευκαιρία η Ελλάδα πραγματοποίησε το ακατόρθωτο.
Νικώντας την Ισπανία, τη Γαλλία, την Τσεχία καθώς και τη διοργανώτρια χώρα Πορτογαλία (δύο φορές) η Ελλάδα απέδειξε ότι είναι αναμφίβολα η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Η Γαλλία του 1984 επιβεβαίωσε τον Μισέλ Πλατινί σαν παγκόσμιο «αστέρι» και τους «Μπλε» σαν ισχυρή ομάδα με φανταιζί ποδόσφαιρο. Ο Πλατινί σκόραρε εννιά γκολ και ήταν ο ηγέτης του «μαγικού καρέ» που αποτελείτο από τους Αλέν Ζιρές, Ζαν Τιγκανά και Λουί Φερναντέζ.
Οι μνήμες του τελικού θα ήταν ελλιπείς χωρίς την αναφορά της γκάφας του Ισπανού τερματοφύλακα Λουί Αρκονάδα ο οποίος «άφησε» την μπάλα να μπει στο τέρμα, έπειτα από ένα ελεύθερο χτύπημα του Πλατινί που δεν φαινόταν τόσο απειλητικό…
Το γκολ του Βαν Μπάστεν εναντίον της Σοβιετικής ΈνωσηςΤο εντυπωσιακό βολέ του Ολλανδού επιθετικού από μια «απίστευτη» γωνία βρήκε το δρόμο στα δίχτυα του εξαιρετικού Ρώσου τερματοφύλακα Ντασάεφ.
Την χρονιά εκείνη - το 1988 - η Ολλανδία κατέκτησε τον μοναδικό της ευρωπαϊκό τίτλο έχοντας στις τάξεις της παίχτες μεγάλης κλάσης όπως ο Ρουντ Γκούλιτ, ο Ρόναλντ Κούμαν και ο Φρανκ Ράικαρντ. «Μαέστρος» εκείνης της αξέχαστης ομάδας ήταν ο Ρίνους Μίχελς.
Η έκπληξη «ονομάζεται» Δανία
Ο Μπράιαν Λάουντρουπ, ο Πήτερ Σμάιχελ και η παρέα τους βρίσκονταν σε διακοπές, οχτώ ημέρες πριν από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Σουηδίας το 1992. Ωστόσο, μια από κοινού απόφαση του ΟΗΕ και της FIFA να αποκλείσει από τη διοργάνωση την Γιουγκοσλαβία εξαιτίας των πολέμων στα Βαλκάνια, έβαλε τη Δανία στη διοργάνωση.
Νικώντας τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ολλανδία και την Γερμανία οι Δανοί διέκοψαν τις διακοπές τους για να παίξουν ωραίο ποδόσφαιρο και να κερδίσουν το τρόπαιο.
Τα χρυσά γκολ του Μπίρχοφ και του Τρεζεκέ
Ένας από τους κλασσικούς νόμους που διέπουν «το ποδόσφαιρο της γειτονιάς» - όποιος βάλει γκολ κερδίζει - έχει εμφανιστεί και στα Εuro του 1996 και του 2000.
Το '96 ο Όλιβερ Μπίρχοφ κατόρθωσε να κάνει πραγματικότητα το θ
εσμό του «χρυσού γκολ» στέλνοντας στο καναβάτσο τους Τσέχους και χαρίζοντας στους Γερμανούς τον τρίτο ευρωπαϊκό τίτλο τους.Ακολουθώντας τη λογική Μπίρχοφ, ο Νταβίντ Τρεζεκέ δυσαρέστησε τους Ιταλούς το 2000, προσφέροντας στη Γαλλία τον δεύτερο της τίτλο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Ολλανδία - Ιταλία, στον ημιτελικό του 2000
Η «κατάρα» της διοργανώτριας χώρας Ολλανδίας ήταν εμφανής στον ημιτελικό του 2000 εναντίον της Ιταλίας στο Αμστερνταμ. Παρόλο που ο Ιταλός Ζαμπρότα άφησε την ομάδα του με δέκα παίκτες από το 34ο λεπτό, οι Φρανκ Ντε Μπερ και Κλάιφερτ έχασαν δύο πέναλτι μέσα σε ενενήντα λεπτά. Το παιχνίδι έληξε 0-0 με τον Ιταλό τερματοφύλακα Φραντσέσκο Τόλντο να υπερασπίζεται σαν αληθινός μαχητής την εστία του και τους Ολλανδούς να χάνουν ακόμη τρία σουτ στη διαδικασία των πέναλτι.
Ο άθλος της Ελλάδας
Χωρίς να αποδώσει εξαιρετικό ποδόσφαιρο, η Εθνική Ελλάδος κατέκτησε το ευρωπαϊκό τρόπαιο το καλοκαίρι του 2004 προσφέροντας αξέχαστες αναμνήσεις στους Έλληνες φιλάθλους. Κρατώντας το μηδέν πίσω στην εστία και εκμεταλλευόμενη ακόμη και «μισή» ευκαιρία η Ελλάδα πραγματοποίησε το ακατόρθωτο.
Νικώντας την Ισπανία, τη Γαλλία, την Τσεχία καθώς και τη διοργανώτρια χώρα Πορτογαλία (δύο φορές) η Ελλάδα απέδειξε ότι είναι αναμφίβολα η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Δευτέρα 12 Μαΐου 2008
ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ: Ο αρχαιότερος δρόμος της Ευρώπης
1.ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ
Η Ιερά Οδός ήταν ο δρόμος που συνέδεε την πόλη της Αρχαίας Αθήνας με την Ελευσίνα και το Θριάσιο Πεδίο. Επίσης εξυπηρετούσε συγκοινωνιακά την πόλη των Αθηνών καθώς ήταν η κύρια οδός επικοινωνίας με την Πελοπόννησο και την υπόλοιπη Ελλάδα. Ονομάστηκε έτσι γιατί το δρόμο αυτό ακολουθούσε η πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Η ιστορία της Ιεράς Οδού χάνεται μέσα στους αιώνες και τους προϊστορικούς χρόνους. Στοιχεία και αποδείξεις για να ορίσουμε πότε ακριβώς φτιάχτηκε ή ξεκίνησε να χρησιμοποιείται δεν έχουμε. Ωστόσο πολλοί αρχαιολόγοι και ιστορικοί υποστηρίζουν πως πρόκειται για τον αρχαιότερο γνωστό δρόμο της Ευρώπης. Η σημασία της Ιεράς Οδού στην αρχαιότητα ήταν πολύ μεγάλη. Εκτός από τη θρησκευτική – λατρευτική και συγκοινωνιακή αξία, είχε και οικονομική και πολιτιστική αξία καθώς κατά μήκος του δρόμου υπήρχαν σπουδαία μνημεία, τάφοι και ιερά.
ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ – ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ
Η αρχαία οδός ήταν κατασκευασμένη με μικρές αδούλευτες πέτρες και χώμα. Για να μην καταστρέφεται ο δρόμος από τη διάβρωση των νερών, στις άκρες τοποθετούνταν μεγάλες πέτρες, στημένες όρθιες. Σε κατηφορικά σημεία για να μην γλιστρά χτίζονταν πολύ μικρά σκαλοπατάκια. Επίσης σε αμμώδεις περιοχές, γινόταν πρώτα θεμελίωση με μεγάλες αδούλευτες πέτρες και πάνω τους έπεφτε χώμα που πατιόταν καλά με ειδικά εργαλεία. Σε αρκετά μέρη, όπου έχουν αποκαλυφθεί τμήματα της αρχαίας οδού, διαπιστώνουμε ότι το πλάτος της ήταν περίπου 5 μέτρα. Μάλιστα σε πολλά σημεία φαίνονται και οι αυλακώσεις που σχηματίστηκαν μέσα στους αιώνες από τους τροχούς των αμαξών και απέχουν μεταξύ τους 1,40 μέτρα. Την ευθύνη και την φροντίδα για την καλή κατάσταση, τις επισκευές και τη συντήρηση της Ιεράς Οδού είχαν οι Ιερείς του Ναού της Θεάς Δήμητρας στην Ελευσίνα. Σε μία επιγραφή που βρέθηκε και χρονολογείται περί το 421 π. Χ. αναγράφεται η απόφαση για κατασκευή γέφυρας στους Ρειτούς για την ασφαλέστερη και ευκολότερη μεταφορά των ιερών κατά τη διάρκεια των Μεγάλων Μυστηρίων.
2.ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Η Θεά Δήμητρα και η κόρη της Περσεφόνη, λατρεύτηκαν στο Θριάσιο Πεδίο. Ο γνωστός μύθος της Περσεφόνης εξηγεί τον κύκλο των εποχών αλλά και την καλλιέργεια στη γόνιμη πεδιάδα των δημητριακών και των άλλων γόνιμων προϊόντων. Επί 2000 περίπου χρόνια, ο τόπος αυτός αναδείχτηκε σε σπουδαίο λατρευτικό κέντρο των Ελλήνων και οι μυστικές τελετές που γίνονταν, χάριζαν στους μυημένους την ελπίδα για την μετά θάνατον ζωή.
Μικρά Μυστήρια: Οι τελετές προς τιμήν της Θεάς Δήμητρας ξεκινούσαν την Άνοιξη, τον μήνα Ανθεστηριώνα, στην Αθήνα, όπου τελούνταν τα Μικρά Μυστήρια στο ιερό της «Δήμητρα και Κόρης εν Αγραίς», ανατολικά του ποταμού Ιλισού, κοντά στο Στάδιο. Εδώ γινόταν το πρώτο μέρος της μύησης για όσους ήθελαν να παρακολουθήσουν τα Μεγάλα μυστήρια που γίνονταν το Φθινόπωρο.
Μεγάλα Μυστήρια: Τα μεγάλα μυστήρια κρατούσαν εννέα μέρες, όσες και η περιπλάνηση της Δήμητρας στη Γη. Λίγο πριν την πανσέληνο οι ιερείς της Δήμητρας έστελναν προσκλήσεις στους άρχοντες όλων των ελληνικών πόλεων. Οι άρχοντες έστελναν δώρα, σφάγια κι αντιπροσώπους.
Στις 14 του Βοηδρομιώνος (Σεπτέμβρης) γινόταν η πρώτη θυσία στην «εσχάρα», ένα βωμό αποκλειστικά για χθόνιους θεούς (Κάτω Κόσμου). Μετά ξεκινούσε μεγάλη πομπή προς την Αθήνα. Προπορευόταν μια ιέρεια με τα ιερά αντικείμενα μέσα στην «κίστη» (κουτί), ακολουθούσαν ο ιεροφάντης και ο δαδούχος, οι αρχές του τόπου και οι πιστοί με άμαξες ή πεζοί. Στους Ρειτούς (λίμνη Κουμουνδούρου), τους υποδέχονταν οι Αθηναίοι αξιωματούχοι και όλοι μαζί προχωρούσαν από την Ιερά Οδό που ήταν στρωμένη μέχρι την Ιερά Πύλη με λουλούδια. Από εκεί η πομπή περνούσε από την αγορά και κατέληγε στο Ελευσίνιο που ήταν το Ιερό της Δήμητρας στους πρόποδες της Ακρόπολης. Εκεί τοποθετούσαν τα ιερά αντικείμενα.
Η δεύτερη ημέρα λεγόταν «Αγυρμός» και οι πιστοί φορώντας λευκά ρούχα και με σκυμμένο το κεφάλι συγκεντρώνονταν στην Ποικίλη Στοά της Αγοράς όπου δέχονταν τη θεία ευλογία.
Η τρίτη ημέρα λεγόταν «Έλασις» και οι πιστοί έπαιρναν καθαρτήριο βάπτισμα στον Φαληρικό Όρμο.
Η τέταρτη ημέρα λεγόταν «Ιέρεια δεύρο» και ήταν αφιερωμένη στους ξένους που είχαν έρθει για τη γιορτή. Στο Ελευσίνιο θυσίαζαν τα ζώα που είχαν φέρει μαζί τους από τις πόλεις τους προσφορά στη θεά Δήμητρα.
Η πέμπτη ημέρα λεγόταν «Ασκληπειία» και γινόταν μια ιδιαίτερη τελετή για όσους ξένους είχαν αργήσει να φτάσουν, αλλά ήθελαν να μυηθούν στα μυστήρια. Λέγονταν έτσι γιατί σύμφωνα με το μύθο ο Ασκληπιός είχε κι αυτός κάποτε καθυστερήσει στην τελετή.
Την έκτη ημέρα ξεκινούσε η πομπή της επιστροφής στην Ελευσίνα των ιερών αντικειμένων που λεγόταν «Ίακχος Πομπή». Οι πιστοί φορούσαν λευκά και κρατούσαν «βάκχους» δηλαδή καλάμια με θυσάνους που ήταν το σύμβολο της γιορτής. Η σειρά και η τάξη της πομπής ήταν η ίδια με της πρώτης μέρας. Η πομπή έκανε στάσεις σε διάφορα σημεία για να ανασυνταχτούν οι πιστοί, να ξεκουραστούν και να ψάλλουν ύμνους στα διάφορα ιερά που υπήρχαν κατά μήκος της Ιεράς Οδού. Με τη δύση του ήλιου η πομπή έφτανε στην Ελευσίνα.
Τις δύο επόμενες νύχτες γίνονταν κεκλεισμένων των θυρών στο ιερό Τελεστήριο τα ιερά δρώμενα, δηλαδή οι μυστικές τελετές που οι μυημένοι απαγορευόταν να φανερώσουν. Λίγα πράγματα γνωρίζουμε γι’ αυτές τις τελετές. Οι ποινές ήταν αυστηρές και οι αρχαίοι συγγραφείς δεν τόλμησαν από σεβασμό στη θεά να παραβούν τους όρκους.
Η τελευταία ημέρα λεγόταν «Εποπτεία» και μέσα στο Τελεστήριο οι μυημένοι συναντούσαν τους θεούς του Ολύμπου. Γινόταν γάμος μεταξύ της Δήμητρας και του Δία από τον οποίο «γεννιόταν» ένα παιδί. Αυτά ήταν τα «δρώμενα». Μετά ακολουθούσαν τα «δεικνυόμενα», όπου ο ιεροφάντης έδειχνε τα ιερά αντικείμενα στους μυημένους λέγοντας ιερά λόγια «τα λεγόμενα» και οι τελετές έκλειναν με την απόδοση τιμών στους νεκρούς. Ήσυχοι, ξαλαφρωμένοι και γεμάτοι μυστική γνώση, οι μυημένοι επέστρεφαν μέσω της Ιεράς Οδού στην Αθήνα ή έφευγαν για τις πόλεις τους.
3.Η ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Α.ΤΜΗΜΑ ΚΕΡΑΜΙΚΟΣ – ΑΙΓΑΛΕΩ
Το δίπυλο ήταν η μεγαλύτερη και επισημότερη πύλη της Αθήνας. Από το δίπυλο έμπαιναν στην Αθήνα όσοι έρχονταν από την Πελοπόννησο αλλά και από την υπόλοιπη Ελλάδα, γιατί η κύρια οδική αρτηρία που συνέδεε την Αττική με το Βορρά, ταυτίζεται με την παλιά Εθνική οδό Αθηνών – Θηβών. Δίπλα στο Δίπυλο και σε απόσταση 60 μέτρων υπήρχε η Ιερά Πύλη απ’ την οποία ξεκινούσε η Ιερά Οδός που ακολουθούσε η μεγάλη πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
Αμέσως μετά την Ιερά Πύλη, στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμικού, ανακαλύφθηκαν πολλοί τάφοι. Λίγο πιο κάτω από τη σημερινή διασταύρωση Ιεράς Οδού και Κωνσταντινουπόλεως, υπήρχε η τοποθεσία Σκίρον όπου στα τέλη Ιουνίου κατέληγε μια πομπή από την Ακρόπολη την ημέρα των Σκίρων ή Σκιροφορίων που ήταν μεγάλη αθηναϊκή γιορτή. Στην πομπή συμμετείχαν οι ιερείς του Απόλλωνα και του ήλιου καθώς και η ιέρεια της Αθήνας μεταφέροντας τα Σκίρα, ιερά που συνδέονταν με τη βλάστηση και την καρποφορία. Από την περιοχή του Σκίρου άρχιζε ο μεγάλος Ελαιώνας.
Λίγο πιο κάτω από τη Γεωπονική Σχολή υπάρχει σε περιφραγμένο χώρο η περίφημη «Ελιά του Πλάτωνα», που σύμφωνα με την παράδοση στον ίσκιο της δίδασκε ο σπουδαίος φιλόσοφος Πλάτωνας. Προχωρώντας προς την Πελοπόννησο στις άκρες της οδού υπήρχαν πολλά μνημεία και τάφοι επιφανών Αθηναίων όπως ο τάφος του στρατηγού Μολοττού, του Θεμιστοκλή κ.α.
Μεταξύ Γεωπονικής Σχολής και Ελιάς του Πλάτωνα υπήρχε το ιερό της Δήμητρας και της Κόρης, στο οποίο οι Αθηναίοι τιμούσαν και την Αθηνά και τον Ποσειδώνα. Δίπλα στο ιερό υπήρχε βωμός του Ζέφυρου που οι Αθηναίοι θεωρούσαν ευνοϊκό για τις καλλιέργειες. Αμέσως μετά υπήρχε η κοίτη του Κηφισού ποταμού και η ονομαστή για τους «γεφυρισμούς» γέφυρα. Στη θέση του ναού του Αγίου Σάββα υπήρχε τέμενος για το Μειλίχιο Δία και μέσα σε αυτό αρχαίος βωμός. Το χριστιανικό εκκλησάκι είναι χτισμένο πάνω στο αρχαίο τέμενος.
Β. ΤΜΗΜΑ ΑΙΓΑΛΕΩ – ΔΑΦΝΙ
Στη θέση του μικρού ναού του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στη σημερινή γέφυρα του Κηφισού υπήρχε ναι ναΐσκος του ήρωα Κυαμίτη. Πολλοί αρχαίοι τάφοι με σημαντικά ευρήματα (αγάλματα, ειδώλια, αγγεία κλπ) έχουν βρεθεί κατά μήκος της Ιεράς Οδού, στο τμήμα που διασχίζει το δήμο του Αιγάλεω.
Άγνωστο παραμένει τι έχει βρεθεί στις εκσκαφές που έγιναν κατά μήκος της Οδού απ’ τα συνεργεία του Μετρό, τι καταστράφηκε και τι διασώθηκε. Τρεις μεγάλοι σαρκοφάγοι με θραύσματα αγγείου, καθώς κι ένα μεγάλο τμήμα της Αρχαίας Οδού, βρέθηκαν στην πλατεία Εσταυρωμένου λίγα εκατοστά κάτω από το χώμα.
Συνεχίζοντας την πορεία προς τα δυτικά φθάνουμε στην περιοχή του σημερινού δήμου Χαϊδαρίου, όπου υπήρχε το μεγαλοπρεπέστερο μνημείο της περιοχής, αλλά και όλης της Ιεράς Οδού που ήταν ο τάφος της Πυθιονίκης. Το μνημείο της Πυθιονίκης ήταν λαμπρό και μεγαλοπρεπέστατο και οι περιηγητές αναφέρουν πως ήταν το πρώτο μνημείο που έβλεπαν μπαίνοντας στην Αθήνα με υπέροχη θέα προς την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα.
Γ. ΤΜΗΜΑ ΔΑΦΝΙ – ΕΛΕΥΣΙΝΑ
Μετά το Χαϊδάρι, η Ιερά Οδός περνούσε από το σημείο που υπάρχει σήμερα η Μονή Δαφνίου. Εκεί υπήρχε ναός, με κτιστό περίβολο, του θεού Απόλλωνα, στο σηκό του οποίου υπήρχαν αγάλματα του Απόλλωνα και της Αθηνάς. Πιθανόν να υπήρχε κι άλλος ναός Ιωνικού ρυθμού ή στοά με κίονες όπου στεγάζονταν αγάλματα της Δήμητρας και της Κόρης. Στον περίβολο της Μονής Δαφνίου, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν διάσπαρτα κομμάτια κιονόκρανων και σπονδύλων, δωρικού και ιωνικού ρυθμού. Ένας κίονας ιωνικός είναι εντοιχισμένος στο σημερινό ναό, ενώ άλλοι τρεις έχουν κλαπεί από τον Έλγιν και έχουν μεταφερθεί στο Λονδίνο.
Συνεχίζοντας μετά τη Μονή Δαφνίου προς το Σκαραμαγκά, υπήρχε στα βόρεια υψώματα ιερό της θεάς Αφροδίτης. Μετά το ιερό της Αφροδίτης, η Ιερά Οδός συναντούσε τους Ρειτούς, ρέματα που σχηματίζονταν από πολλές πηγές και χύνονταν στη θάλασσα.
Λίγο πιο έξω από την Ελευσίνα και ανατολικά η Οδός συναντούσε τον Ελευσινιακό Κηφισό με την τετράτοξη γέφυρα. Η γέφυρα κτίστηκε από το Ρωμαίο Αυτοκράτορα Ανδριανό για να γλιτώσουν οι κάτοικοι από τις πλημμύρες και τις καταστροφές που είδε με τα μάτια του όταν επισκέφτηκε το 125 μ. Χ. την περιοχή με σκοπό να μυηθεί στα μυστήρια.
Η Ιερά Οδός ήταν ο δρόμος που συνέδεε την πόλη της Αρχαίας Αθήνας με την Ελευσίνα και το Θριάσιο Πεδίο. Επίσης εξυπηρετούσε συγκοινωνιακά την πόλη των Αθηνών καθώς ήταν η κύρια οδός επικοινωνίας με την Πελοπόννησο και την υπόλοιπη Ελλάδα. Ονομάστηκε έτσι γιατί το δρόμο αυτό ακολουθούσε η πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Η ιστορία της Ιεράς Οδού χάνεται μέσα στους αιώνες και τους προϊστορικούς χρόνους. Στοιχεία και αποδείξεις για να ορίσουμε πότε ακριβώς φτιάχτηκε ή ξεκίνησε να χρησιμοποιείται δεν έχουμε. Ωστόσο πολλοί αρχαιολόγοι και ιστορικοί υποστηρίζουν πως πρόκειται για τον αρχαιότερο γνωστό δρόμο της Ευρώπης. Η σημασία της Ιεράς Οδού στην αρχαιότητα ήταν πολύ μεγάλη. Εκτός από τη θρησκευτική – λατρευτική και συγκοινωνιακή αξία, είχε και οικονομική και πολιτιστική αξία καθώς κατά μήκος του δρόμου υπήρχαν σπουδαία μνημεία, τάφοι και ιερά.
ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ – ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ
Η αρχαία οδός ήταν κατασκευασμένη με μικρές αδούλευτες πέτρες και χώμα. Για να μην καταστρέφεται ο δρόμος από τη διάβρωση των νερών, στις άκρες τοποθετούνταν μεγάλες πέτρες, στημένες όρθιες. Σε κατηφορικά σημεία για να μην γλιστρά χτίζονταν πολύ μικρά σκαλοπατάκια. Επίσης σε αμμώδεις περιοχές, γινόταν πρώτα θεμελίωση με μεγάλες αδούλευτες πέτρες και πάνω τους έπεφτε χώμα που πατιόταν καλά με ειδικά εργαλεία. Σε αρκετά μέρη, όπου έχουν αποκαλυφθεί τμήματα της αρχαίας οδού, διαπιστώνουμε ότι το πλάτος της ήταν περίπου 5 μέτρα. Μάλιστα σε πολλά σημεία φαίνονται και οι αυλακώσεις που σχηματίστηκαν μέσα στους αιώνες από τους τροχούς των αμαξών και απέχουν μεταξύ τους 1,40 μέτρα. Την ευθύνη και την φροντίδα για την καλή κατάσταση, τις επισκευές και τη συντήρηση της Ιεράς Οδού είχαν οι Ιερείς του Ναού της Θεάς Δήμητρας στην Ελευσίνα. Σε μία επιγραφή που βρέθηκε και χρονολογείται περί το 421 π. Χ. αναγράφεται η απόφαση για κατασκευή γέφυρας στους Ρειτούς για την ασφαλέστερη και ευκολότερη μεταφορά των ιερών κατά τη διάρκεια των Μεγάλων Μυστηρίων.
2.ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Η Θεά Δήμητρα και η κόρη της Περσεφόνη, λατρεύτηκαν στο Θριάσιο Πεδίο. Ο γνωστός μύθος της Περσεφόνης εξηγεί τον κύκλο των εποχών αλλά και την καλλιέργεια στη γόνιμη πεδιάδα των δημητριακών και των άλλων γόνιμων προϊόντων. Επί 2000 περίπου χρόνια, ο τόπος αυτός αναδείχτηκε σε σπουδαίο λατρευτικό κέντρο των Ελλήνων και οι μυστικές τελετές που γίνονταν, χάριζαν στους μυημένους την ελπίδα για την μετά θάνατον ζωή.
Μικρά Μυστήρια: Οι τελετές προς τιμήν της Θεάς Δήμητρας ξεκινούσαν την Άνοιξη, τον μήνα Ανθεστηριώνα, στην Αθήνα, όπου τελούνταν τα Μικρά Μυστήρια στο ιερό της «Δήμητρα και Κόρης εν Αγραίς», ανατολικά του ποταμού Ιλισού, κοντά στο Στάδιο. Εδώ γινόταν το πρώτο μέρος της μύησης για όσους ήθελαν να παρακολουθήσουν τα Μεγάλα μυστήρια που γίνονταν το Φθινόπωρο.
Μεγάλα Μυστήρια: Τα μεγάλα μυστήρια κρατούσαν εννέα μέρες, όσες και η περιπλάνηση της Δήμητρας στη Γη. Λίγο πριν την πανσέληνο οι ιερείς της Δήμητρας έστελναν προσκλήσεις στους άρχοντες όλων των ελληνικών πόλεων. Οι άρχοντες έστελναν δώρα, σφάγια κι αντιπροσώπους.
Στις 14 του Βοηδρομιώνος (Σεπτέμβρης) γινόταν η πρώτη θυσία στην «εσχάρα», ένα βωμό αποκλειστικά για χθόνιους θεούς (Κάτω Κόσμου). Μετά ξεκινούσε μεγάλη πομπή προς την Αθήνα. Προπορευόταν μια ιέρεια με τα ιερά αντικείμενα μέσα στην «κίστη» (κουτί), ακολουθούσαν ο ιεροφάντης και ο δαδούχος, οι αρχές του τόπου και οι πιστοί με άμαξες ή πεζοί. Στους Ρειτούς (λίμνη Κουμουνδούρου), τους υποδέχονταν οι Αθηναίοι αξιωματούχοι και όλοι μαζί προχωρούσαν από την Ιερά Οδό που ήταν στρωμένη μέχρι την Ιερά Πύλη με λουλούδια. Από εκεί η πομπή περνούσε από την αγορά και κατέληγε στο Ελευσίνιο που ήταν το Ιερό της Δήμητρας στους πρόποδες της Ακρόπολης. Εκεί τοποθετούσαν τα ιερά αντικείμενα.
Η δεύτερη ημέρα λεγόταν «Αγυρμός» και οι πιστοί φορώντας λευκά ρούχα και με σκυμμένο το κεφάλι συγκεντρώνονταν στην Ποικίλη Στοά της Αγοράς όπου δέχονταν τη θεία ευλογία.
Η τρίτη ημέρα λεγόταν «Έλασις» και οι πιστοί έπαιρναν καθαρτήριο βάπτισμα στον Φαληρικό Όρμο.
Η τέταρτη ημέρα λεγόταν «Ιέρεια δεύρο» και ήταν αφιερωμένη στους ξένους που είχαν έρθει για τη γιορτή. Στο Ελευσίνιο θυσίαζαν τα ζώα που είχαν φέρει μαζί τους από τις πόλεις τους προσφορά στη θεά Δήμητρα.
Η πέμπτη ημέρα λεγόταν «Ασκληπειία» και γινόταν μια ιδιαίτερη τελετή για όσους ξένους είχαν αργήσει να φτάσουν, αλλά ήθελαν να μυηθούν στα μυστήρια. Λέγονταν έτσι γιατί σύμφωνα με το μύθο ο Ασκληπιός είχε κι αυτός κάποτε καθυστερήσει στην τελετή.
Την έκτη ημέρα ξεκινούσε η πομπή της επιστροφής στην Ελευσίνα των ιερών αντικειμένων που λεγόταν «Ίακχος Πομπή». Οι πιστοί φορούσαν λευκά και κρατούσαν «βάκχους» δηλαδή καλάμια με θυσάνους που ήταν το σύμβολο της γιορτής. Η σειρά και η τάξη της πομπής ήταν η ίδια με της πρώτης μέρας. Η πομπή έκανε στάσεις σε διάφορα σημεία για να ανασυνταχτούν οι πιστοί, να ξεκουραστούν και να ψάλλουν ύμνους στα διάφορα ιερά που υπήρχαν κατά μήκος της Ιεράς Οδού. Με τη δύση του ήλιου η πομπή έφτανε στην Ελευσίνα.
Τις δύο επόμενες νύχτες γίνονταν κεκλεισμένων των θυρών στο ιερό Τελεστήριο τα ιερά δρώμενα, δηλαδή οι μυστικές τελετές που οι μυημένοι απαγορευόταν να φανερώσουν. Λίγα πράγματα γνωρίζουμε γι’ αυτές τις τελετές. Οι ποινές ήταν αυστηρές και οι αρχαίοι συγγραφείς δεν τόλμησαν από σεβασμό στη θεά να παραβούν τους όρκους.
Η τελευταία ημέρα λεγόταν «Εποπτεία» και μέσα στο Τελεστήριο οι μυημένοι συναντούσαν τους θεούς του Ολύμπου. Γινόταν γάμος μεταξύ της Δήμητρας και του Δία από τον οποίο «γεννιόταν» ένα παιδί. Αυτά ήταν τα «δρώμενα». Μετά ακολουθούσαν τα «δεικνυόμενα», όπου ο ιεροφάντης έδειχνε τα ιερά αντικείμενα στους μυημένους λέγοντας ιερά λόγια «τα λεγόμενα» και οι τελετές έκλειναν με την απόδοση τιμών στους νεκρούς. Ήσυχοι, ξαλαφρωμένοι και γεμάτοι μυστική γνώση, οι μυημένοι επέστρεφαν μέσω της Ιεράς Οδού στην Αθήνα ή έφευγαν για τις πόλεις τους.
3.Η ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Α.ΤΜΗΜΑ ΚΕΡΑΜΙΚΟΣ – ΑΙΓΑΛΕΩ
Το δίπυλο ήταν η μεγαλύτερη και επισημότερη πύλη της Αθήνας. Από το δίπυλο έμπαιναν στην Αθήνα όσοι έρχονταν από την Πελοπόννησο αλλά και από την υπόλοιπη Ελλάδα, γιατί η κύρια οδική αρτηρία που συνέδεε την Αττική με το Βορρά, ταυτίζεται με την παλιά Εθνική οδό Αθηνών – Θηβών. Δίπλα στο Δίπυλο και σε απόσταση 60 μέτρων υπήρχε η Ιερά Πύλη απ’ την οποία ξεκινούσε η Ιερά Οδός που ακολουθούσε η μεγάλη πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
Αμέσως μετά την Ιερά Πύλη, στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμικού, ανακαλύφθηκαν πολλοί τάφοι. Λίγο πιο κάτω από τη σημερινή διασταύρωση Ιεράς Οδού και Κωνσταντινουπόλεως, υπήρχε η τοποθεσία Σκίρον όπου στα τέλη Ιουνίου κατέληγε μια πομπή από την Ακρόπολη την ημέρα των Σκίρων ή Σκιροφορίων που ήταν μεγάλη αθηναϊκή γιορτή. Στην πομπή συμμετείχαν οι ιερείς του Απόλλωνα και του ήλιου καθώς και η ιέρεια της Αθήνας μεταφέροντας τα Σκίρα, ιερά που συνδέονταν με τη βλάστηση και την καρποφορία. Από την περιοχή του Σκίρου άρχιζε ο μεγάλος Ελαιώνας.
Λίγο πιο κάτω από τη Γεωπονική Σχολή υπάρχει σε περιφραγμένο χώρο η περίφημη «Ελιά του Πλάτωνα», που σύμφωνα με την παράδοση στον ίσκιο της δίδασκε ο σπουδαίος φιλόσοφος Πλάτωνας. Προχωρώντας προς την Πελοπόννησο στις άκρες της οδού υπήρχαν πολλά μνημεία και τάφοι επιφανών Αθηναίων όπως ο τάφος του στρατηγού Μολοττού, του Θεμιστοκλή κ.α.
Μεταξύ Γεωπονικής Σχολής και Ελιάς του Πλάτωνα υπήρχε το ιερό της Δήμητρας και της Κόρης, στο οποίο οι Αθηναίοι τιμούσαν και την Αθηνά και τον Ποσειδώνα. Δίπλα στο ιερό υπήρχε βωμός του Ζέφυρου που οι Αθηναίοι θεωρούσαν ευνοϊκό για τις καλλιέργειες. Αμέσως μετά υπήρχε η κοίτη του Κηφισού ποταμού και η ονομαστή για τους «γεφυρισμούς» γέφυρα. Στη θέση του ναού του Αγίου Σάββα υπήρχε τέμενος για το Μειλίχιο Δία και μέσα σε αυτό αρχαίος βωμός. Το χριστιανικό εκκλησάκι είναι χτισμένο πάνω στο αρχαίο τέμενος.
Β. ΤΜΗΜΑ ΑΙΓΑΛΕΩ – ΔΑΦΝΙΣτη θέση του μικρού ναού του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στη σημερινή γέφυρα του Κηφισού υπήρχε ναι ναΐσκος του ήρωα Κυαμίτη. Πολλοί αρχαίοι τάφοι με σημαντικά ευρήματα (αγάλματα, ειδώλια, αγγεία κλπ) έχουν βρεθεί κατά μήκος της Ιεράς Οδού, στο τμήμα που διασχίζει το δήμο του Αιγάλεω.
Άγνωστο παραμένει τι έχει βρεθεί στις εκσκαφές που έγιναν κατά μήκος της Οδού απ’ τα συνεργεία του Μετρό, τι καταστράφηκε και τι διασώθηκε. Τρεις μεγάλοι σαρκοφάγοι με θραύσματα αγγείου, καθώς κι ένα μεγάλο τμήμα της Αρχαίας Οδού, βρέθηκαν στην πλατεία Εσταυρωμένου λίγα εκατοστά κάτω από το χώμα.
Συνεχίζοντας την πορεία προς τα δυτικά φθάνουμε στην περιοχή του σημερινού δήμου Χαϊδαρίου, όπου υπήρχε το μεγαλοπρεπέστερο μνημείο της περιοχής, αλλά και όλης της Ιεράς Οδού που ήταν ο τάφος της Πυθιονίκης. Το μνημείο της Πυθιονίκης ήταν λαμπρό και μεγαλοπρεπέστατο και οι περιηγητές αναφέρουν πως ήταν το πρώτο μνημείο που έβλεπαν μπαίνοντας στην Αθήνα με υπέροχη θέα προς την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα.
Γ. ΤΜΗΜΑ ΔΑΦΝΙ – ΕΛΕΥΣΙΝΑ
Μετά το Χαϊδάρι, η Ιερά Οδός περνούσε από το σημείο που υπάρχει σήμερα η Μονή Δαφνίου. Εκεί υπήρχε ναός, με κτιστό περίβολο, του θεού Απόλλωνα, στο σηκό του οποίου υπήρχαν αγάλματα του Απόλλωνα και της Αθηνάς. Πιθανόν να υπήρχε κι άλλος ναός Ιωνικού ρυθμού ή στοά με κίονες όπου στεγάζονταν αγάλματα της Δήμητρας και της Κόρης. Στον περίβολο της Μονής Δαφνίου, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν διάσπαρτα κομμάτια κιονόκρανων και σπονδύλων, δωρικού και ιωνικού ρυθμού. Ένας κίονας ιωνικός είναι εντοιχισμένος στο σημερινό ναό, ενώ άλλοι τρεις έχουν κλαπεί από τον Έλγιν και έχουν μεταφερθεί στο Λονδίνο.
Συνεχίζοντας μετά τη Μονή Δαφνίου προς το Σκαραμαγκά, υπήρχε στα βόρεια υψώματα ιερό της θεάς Αφροδίτης. Μετά το ιερό της Αφροδίτης, η Ιερά Οδός συναντούσε τους Ρειτούς, ρέματα που σχηματίζονταν από πολλές πηγές και χύνονταν στη θάλασσα.
Λίγο πιο έξω από την Ελευσίνα και ανατολικά η Οδός συναντούσε τον Ελευσινιακό Κηφισό με την τετράτοξη γέφυρα. Η γέφυρα κτίστηκε από το Ρωμαίο Αυτοκράτορα Ανδριανό για να γλιτώσουν οι κάτοικοι από τις πλημμύρες και τις καταστροφές που είδε με τα μάτια του όταν επισκέφτηκε το 125 μ. Χ. την περιοχή με σκοπό να μυηθεί στα μυστήρια.
Το φαινόμενο του Θερμοκηπίου
Φαινόμενο του Θερμοκηπίου ονομάζεται η απορρόφηση της υπέρυθρης ακτινοβολίας που εκπέμπει ο ήλιος από την ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας να αυξάνεται.Ένα μέρος της ηλιακής ακτινοβολίας περνά αναλλοίωτο στην ατμόσφαιρα, φτάνει στην ε
πιφάνεια του εδάφους και ακτινοβολείται σαν μεγάλου μήκους υπέρυθρη ακτινοβολία. Ένα μέρος αυτής απορροφάται από την ατμόσφαιρα, τη θερμαίνει και επανεκπέμπεται στην επιφάνεια του εδάφους. Το φαινόμενο αυτό, που επιτρέπει τη διέλευση της ακτινοβολίας αλλά ταυτόχρονα την εγκλωβίζει, μοίαζει με τη λειτουργία ενός θερμοκηπίου και ο Γάλλος μαθηματικός Fourier το ονόμασε το 1822 «Φαινόμενο Θερμοκηπίου». Αποτελεί μια φυσική διεργασία που εξασφαλίζει στη Γη μια θερμοκρασία επιφάνειας εδάφους γύρω στους 15οC, ενώ η θερμοκρασία θα ήταν -18οC χωρίς αυτό. Όμως τα τελευταία χρόνια λέγοντας Φαινόμενο Θερμοκηπίου δεν αναφερόμαστε στη φυσική διεργασία, αλλά στην έξαρση αυτής, λόγω της ρύπανσης της ατμόσφαιρας από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες.Τα τελευταία χρόνια οι ανθρωπογενείς δραστηριότητες (βιομηχανίες, αυτοκίνητα κ.ά.) έχουν αυξήσει σημαντικά τις συγκεντρώσεις των αερίων των κατώτερων στρωμάτων της ατμόσφαιρας («αέρια θερμοκηπίου») με αποτέλεσμα την αύξηση της απορροφούμενης ακτινοβολίας και την επακόλουθη θερμοκρασιακή μεταβολή. Υπολογίζεται ότι η μέση θερμοκρασία της Γης έχει αυξηθεί κατά 0,5 με 0,6οC από το 1880, λόγω της έξαρσης του φαινομένου και μέχρι το έτος 2100, εάν δεν ληφθούν μέτρα, η αύξηση της θερμοκρασίας θα είναι από 1,5 έως 4,5οC.Τα «αέρια του θερμοκηπίου» είναι περίπου 20 και έχουν όγκο μικρότε
ρο από 1% του συνολικού όγκου της ατμόσφαιρας. Τα σημαντικότερα είναι οι υδρατμοί (H2O), το διοξείδιο του άνθρακα (CO2), το μεθάνιο (CH4), το υποξείδιο του αζώτου (N2O), οι χλωροφθοράνθρακες (CFCs) και το τροποσφαιρικό όζον (O3). Κάθε μεταβολή στις συγκεντρώσεις αυτών των αεριών, διαταράσσει το ενεργειακό ισοζύγιο, προκαλεί μεταβολή της θερμοκρασίας και ως εκ τούτου κλιματικές αλλαγές. Οι υδρατμοί, αν και απορροφούν το 65% της υπέρυθρης ακτινοβολίας, δεν φαίνεται να έχουν επηρεαστεί άμεσα από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Αντίθετα, οι συγκεντρώσεις των υπόλοιπων αερίων έχουν μεταβληθεί σημαντικά με σημαντικότερη τη μεταβολή του CO2, καθώς αποτελεί αέριο που διαφεύγει στην ατμόσφαιρα με την καύση του πετρελαίου, του κάρβουνου και άλλων ορυκτών καυσίμων. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες όχι μόνο εκπέμπουν υψηλές συγκεντρώσεις CO2 στην ατμόσφαιρα, αλλά βλάπτουν και την ικανότητα της γης να απορροφά το CO2 και να το ενσωματώνει στους φυσικούς κύκλους ροής ενέργειας και ύλης, με την καταστροφή των δασών και του φυτοπλαγκτού των ωκεανών. Το πλαγκτόν αποτελεί τον κύριο «απορροφητή» CO2 του πλανήτη, καθώς πρόκειται για φυτικού οργανισμούς που χρησιμοποιούν το CO2 κατά τη φωτοσύνθεση.Πο
λύπλοκα μαθηματικά μοντέλα, γνωστά ως GCM (General Circulation Models), τα οποία επεξεργάζονται όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες για να προβλεφθούν οι μελλοντικές κλιματικές αλλαγές, δείχνουν ότι η μέση θερμοκρασίας της Γης θα αυξάνεται κατά μέσο όρο περίπου 0,3οC ανά δεκαετία για τα επόμενα 100 χρόνια. Αν συμβεί όμως μια τέτοια αύξηση, που φαινομενικά είναι μικρή, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές κλιματικές αλλαγές με απρόβλεπτες συνέπειες.Ένα σημαντικό θέμα είναι η επίδραση που θα έχει η αύξηση της θερμοκρασίας στο επίπεδο της θάλασσας. Αναμένεται άνοδος της επιφάνειας που θα οφείλεται στη θερμική διαστολή των ωκεανών και στο λιώσιμο των πάγων των οροσειρών και σε μικρότερο ποσοστό σε λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας. Παράλληλα η κατανομή και η συχνότητα των βροχοπτώσεων θα μεταβληθούν. Θα αυξηθούν οι πλημμύρες, οι καταιγίδες και γενικά οι ακραίες καιρικές συνθήκες θα είναι συχνότερες και εντονότερες.
Κυριακή 11 Μαΐου 2008
Το ιστορικό της γιορτής της μητέρας
Η Αρχαία Ελλάδα είναι η πρωταρχική πηγή αναφοράς στην "γιορτή της μητέρας". Ήταν γιορτή της άνοιξης όπου λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της η Ρέα η σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία
και θεά της γονιμότητας.Μία νεώτερη εκδοχή ήταν η αποκαλούμενη "Mothering Sunday", που μας μεταφέρει στην Αγγλία του 1600. Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή όλων των μητέρων της Αγγλίας. Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους έπαιρναν μία μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους.
Καθώς ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της "Μητέρας Εκκλησίας" αλλά με τον καιρό οι δύο έννοιες συγχωνεύτηκαν. Έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα την μητέρα και την εκκλησία. Παραδοσιακά δώρα όπως τα λουλούδια, τα φυτά ή οι σοκολάτες προσφέρονταν στη Γιορτή της μητέρας.
Η δεύτερη Κυριακή του Μάη που καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή της μητέρας στις ΗΠΑ οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια της Ana Jarvis. Η Ana Jarvis θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της ξεκίνησε το 1907 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας. Η προσπάθειά της είχε απήχηση και η γιορτή της μητέρας έγινε επίσημα εθνική γιορτή των ΗΠΑ το 1914 με προεδρικό διάταγμα που όριζε την δεύτερη Κυριακή του Μάη σαν Ημέρα
της Μητέρας.Αν και πολλές χώρες έχουν δικές τους ημερομηνίες για τη γιορτή της μητέρας, όπως και δικούς τους λόγους για να γιορτάζουν μια τέτοια μέρα, η δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει επικρατήσει διεθνώς. Έτσι πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα γιορτάζει την γιορτή της μητέρας την δεύτερη Κυριακή του Μάη.
Η Γιορτή της μητέρας βέβαια έχει χάσει, όπως και όλες οι γιορτές, τον παραδοσιακό της χαρακτήρα. Βλέπετε πρώτοι οι Αμερικάνοι, χωρίς να υστερούμε οι υπόλοιποι, ανακάλυψαν ότι παρ' όλο που η γιορτή αυτή καθιερώθηκε για να γιορτάζεται η μητέρα σαν έννοια, ήταν παρόλα αυτά μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να δείξει κανείς την αγάπη του για την δική του μητέρα. Γρήγορα το εμπόριο και διαφήμιση ανακάλυψαν μια νέα πηγή εσόδων και έτσι τα πρώτα συμβολικά λουλούδια της γιορτής έγιναν γρήγορα ανθοδέσμες και γλάστρες ώστε σήμερα η γιορτή της μητέρας να είναι η πιο εμπορική γιορτή για λουλούδια, γλάστρες και εποχιακά φυτά διεθνώς εκτός από τα Χριστούγεννα. Σύμφωνα με έρευνες η γιορτή της Μητέρας κατέχει τα τελευταία χρόνια μερίδιο 26% στο σύνολο των ετήσιων πωλήσεων λουλουδιών και φυτών που γίνονται κατά την διάρκεια των διάφορων γιορτών.
Σάββατο 3 Μαΐου 2008
Eυρυζωνικότητα στην Ελλάδα
Το 73% των Ελλήνων δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο. Το εντυπωσιακό αυτό ποσοστό είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστ
ικής Υπηρεσίας (Eurostat) που δόθηκαν την Πέμπτη στη δημοσιότητα. Οι Έλληνες φοιτητές χρησιμοποιούν λιγότερο από όλους τους ευρωπαίους φοιτητές το Internet και μόνο το 1% των ελληνικών νοικοκυριών διαθέτει σύνδεση υψηλής ταχύτητας, τη στιγμή που ο αντίστοιχος μέσος όρος στην ΕΕ είναι 23%. Πιο αναλυτικά, τα στοιχεία της Eurostat για την Ελλάδα δείχνουν πως μόλις το 22% των νοικοκυριών έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Το ποσοστό αυτό είναι το τρίτο χαμηλότερο στην Ευρώπη, μετά την Λιθουανία (16%) και την Τσεχία (19%). Όσον αφορά τις επιχειρήσεις, τα στοιχεία είναι πιο ενθαρρυντικά. Στην Ελλάδα το 92% των επιχειρήσεων έχει πρόσβαση και το 44% διαθέτει έχει ευρυζωνική σύνδεση. Τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά για τις επιχειρήσεις στην Ευρώπη των 25 είναι 91% για απλή σύνδεση και 63% για ευρυζωνική σύνδεση. Γενικά, δείχνουν οι μετρήσεις της Εurostat, οι Έλληνες χρησιμοποιούν λιγότερο από όλους τους Ευρωπαίους το Internet. Συγκεκριμένα, μόνο το 18% των Ελλήνων το χρησιμοποιεί τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, ενώ το αντίστοιχο μέσο ποσοστό για την ΕΕ είναι 43%. Στην Ελλάδα, χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, μόνο το 22% των αντρών, το 15% των γυναικών, το 48% των φοιτητών, το 28% των εργαζομένων και το 14% των ανέργων. Τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά στην Ευρώπη των 25 είναι 49% για τους άντρες, 38% για τις γυναίκες, 79% για τους φοιτητές, 55% για τους εργαζομένους και 32% για τους ανέ
ργους.Επίσης, το 73% των Ελλήνων δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο (το 71% των αντρών, το 75% των γυναικών, το 31% των φοιτητών, το 59% των εργαζομένων και το 72% των ανέργων). To ποσοστά αυτά είναι τα υψηλότερα στην Ευρώπη, καθώς σε ολόκληρη την ΕΕ δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο, κατά μέσο όρο, το 39% των αντρών, το 47% των γυναικών, το 7% των φοιτητών, το 29% των εργαζομένων και το 48% των ανέργων. Τέλος, η Σουηδία, η Ολλανδία και η Δανία έχουν τα υψηλότερα ποσοστά σε ό,τι αφορά τη συχνότερη χρήση του Διαδικτύου. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, το 76% των Σουηδών, το 74% των Ολλανδών και το 73% των Δανών.Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει επικρίνει αρκετές φορές την Ελλάδα για τη μη διάδοση των ευρυζωνικών συνδέσεων, οι οποίες, σύμφωνα με τη Στρατηγική της Λισαβόνας, αποτελούν το σημαντικότερο εργαλείο για τη μετάβαση στην Κοινωνία της Πληροφορίας.
Στα παρακάτω video θα δούμε μια άλλη άποψη . Στο από πάνω κείμενο είδαμε ότι η Ελλάδα είναι πολύ πίσω στην τεχνολογία , τώρα θα παρατηρήσουμε το αντίθετο.
Μία Ελλάδα, δύο γνώμες
Παρασκευή 2 Μαΐου 2008
Κύθνος...ενα νησί των Κυκλάδων
Σήμερα θα σας πω για την ιστορία της Κύθνου, ένα νησί στις ανατολικές Κυκλάδες. Εκεί πηγαίνω και κάθε καλοκαίρι , Πάσχα , Χριστούγεννα και σαββατοκύριακα της άνοιξης διότι εκεί είναι το χωριό μου.Ας δούμε λοιπόν την ιστορία αναλυτικά :
Η Kύθvoς ή Θερμιά, βρίσκεται ανάμεσα στη Τζιά και τη Σέριφο, απέχει από τον Πειραιά 52 ναυτικά μίλια, μια απόσταση που τα κανονικά πλοία την διασχίζουν σε 3 ώρες και από το λιμάνι του Λαυρίου μόνο 2 ώρες. Έχει έκταση 99τετρ. χιλιόμετρα και 1.500 περίπου μόνιμους κατοίκους. Πιθανόν να πήρε το όνομά της από τον ιδρυτή της Κύθνο, αν και η ιστορική του ύπαρξη είναι πολύ αμφίβολη. Η λέξη (δρυοπική ή φοινικική) ενδέχεται ακόμη να στηρίζεται στη ρίζα "κυθ" η οποία προέρχεται από το ρήμα "κεύθω" που σημαίνει κρύπτω (κεύθμων: σκοτεινός, βαθύς τόπος που εξαφανίζεται κάποιος). Αυτή η ερμηνεία της ονομασίας παραπέμπει σε κάποια φυσική ιδιότητα του νησιού κατά την πρώιμη αρχαιότητα (σκιερά δάση, βαθιές κοιλάδες ή σπήλαια ή και μεταλλεία).Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά και τα ανθρωπολογικά ευρήματα κατοικήθηκε ήδη από την8η χιλιετία π.χ. Πρόσφατες παλαιοντολογικές ανακαλύψεις στη θέση Μαρουλάς, κοντά στα σημερινά Λουτρά, βρήκαν ίχνη από τέσσερις τάφους της Μεσολιθικής Περιόδου, στοιχείο που αποδεικνύει ότι εδώ υπήρξε η αρχαιότερη ίσως εγκατάσταση ανθρώπων στις Κυκλάδες. Έχει καταγραφεί επίσης η ύπαρξη είκοσι περίπου κυκλικών κατασκευών από σχιστό πλάκες στην περιοχή Σκουριές που περικλείουν μεταλλευτικούς κλιβάνους καθώς και ένα ορυχείο εξόρυξης χαλκού στο ακρωτήριο Τζούλη, που ανήκει στον πρωτοκυκλαδική περίοδο. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν πιθανότατα Ελληνοπ
ελασγοί και στα Mηδιακά χρόνια ήταν Δρύοπες. Αξιόλογα είναι τα κυκλώπεια τείχη και οι ναοί που άφησαν πίσω τους. Μετά τους Δρυόπες στο νησί εγκαταστάθηκαν Ίωνες. Αργότερα ο Αριστοτέλης αναφέρεται στην Κυθνιακή Πολιτεία και την θεωρεί ιδανική.Την ρωμαϊκή εποχή το νησί αποτέλεσε τμήμα της επαρχίας Αχαίας και στη συνέχεια οι Βυζαντινοί το περιέλαβαν στο "Θέμα του Αιγαίου". Το 1207 μ-χ. η φραγκοκρατία επιβάλλεται και εδώ από τον βενετό ευγενή Μάρκο Σανούδο. Το 1292μΧ, τα θερμιά (όπως άρχισε το νησί να ονομάζεται στο μεσαίωνα λόγω των πηγών που αναβλύζουν "θερμά" ύδατα) λεηλατήθηκαν από το ναύαρχο της Αραγωνίας και το 1537 κατελήφθησαν από τους Ρώσους, ενώ το 1827 το νησί αποκτά πάλι την αρχαία του ονομασία - Κύθνος- και μετέχει στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Το 1862, στον όρμο των Λουτρών συγκρούστηκαν οι επαναστάτες που ήλθαν από τη Σύρο με το πλοίο "Καρτερία" και οι στρατιωτικές δυνάμεις που είχαν παραμείνει πιστές στον Όθωνα και που είχαν φτάσει εδώ με το πλοίο "Αμαλία". Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων οι "βασιλικοί" επικράτησαν των αντιπάλων τους με αποτέλεσμα να θανατωθούν οι αγωνιστές Λεωτσάκος, Μωραϊτίνης και Σκαρβέλης. Τα γεγονότα αυτά πήραν τη θέση τους στη σύγχρονη νεοελληνική ιστορία και ονομάστηκαν "Κυθνιακά". Σήμερα, στον όρμο της Αγίας Ειρήνης, δίπλα στα Λουτρά, μια απέριττη μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματά τους θυμίζει τους πρώτους αυτούς αγωνιστές της δημοκρατίας στη χώρα μας.
ελασγοί και στα Mηδιακά χρόνια ήταν Δρύοπες. Αξιόλογα είναι τα κυκλώπεια τείχη και οι ναοί που άφησαν πίσω τους. Μετά τους Δρυόπες στο νησί εγκαταστάθηκαν Ίωνες. Αργότερα ο Αριστοτέλης αναφέρεται στην Κυθνιακή Πολιτεία και την θεωρεί ιδανική.Την ρωμαϊκή εποχή το νησί αποτέλεσε τμήμα της επαρχίας Αχαίας και στη συνέχεια οι Βυζαντινοί το περιέλαβαν στο "Θέμα του Αιγαίου". Το 1207 μ-χ. η φραγκοκρατία επιβάλλεται και εδώ από τον βενετό ευγενή Μάρκο Σανούδο. Το 1292μΧ, τα θερμιά (όπως άρχισε το νησί να ονομάζεται στο μεσαίωνα λόγω των πηγών που αναβλύζουν "θερμά" ύδατα) λεηλατήθηκαν από το ναύαρχο της Αραγωνίας και το 1537 κατελήφθησαν από τους Ρώσους, ενώ το 1827 το νησί αποκτά πάλι την αρχαία του ονομασία - Κύθνος- και μετέχει στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Το 1862, στον όρμο των Λουτρών συγκρούστηκαν οι επαναστάτες που ήλθαν από τη Σύρο με το πλοίο "Καρτερία" και οι στρατιωτικές δυνάμεις που είχαν παραμείνει πιστές στον Όθωνα και που είχαν φτάσει εδώ με το πλοίο "Αμαλία". Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων οι "βασιλικοί" επικράτησαν των αντιπάλων τους με αποτέλεσμα να θανατωθούν οι αγωνιστές Λεωτσάκος, Μωραϊτίνης και Σκαρβέλης. Τα γεγονότα αυτά πήραν τη θέση τους στη σύγχρονη νεοελληνική ιστορία και ονομάστηκαν "Κυθνιακά". Σήμερα, στον όρμο της Αγίας Ειρήνης, δίπλα στα Λουτρά, μια απέριττη μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματά τους θυμίζει τους πρώτους αυτούς αγωνιστές της δημοκρατίας στη χώρα μας.Πέμπτη 1 Μαΐου 2008
Η ιστορία της 1 Μαΐου
Ο Μάης δεν είναι μόνο ο μήνας που σφραγίζει την άνοιξη, αλλά και μήνας μνήμης και τιμής για τους αγώνες των εργατών, για μια πιο όμορφη και καλύτερη ζωή. Η Πρωτομαγιά είναι το «άνθος» αυτών των αγώνων, ένα άνθος ποτισμένο με θυσίες και αίμα.Την Πρωτομαγιά του 1886, οι εργάτες στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ξεσηκώθηκαν ενάντια στο καθεστώς της απάνθρωπης εκμετάλλευσης με σύνθημα «Οκτώ ώρες δουλειά! Οκτώ ώρες μόρφωση και διασκέδαση! Οκτώ ώρες ύπνο!». Αιτήματα –διεκδίκησης ή διασφάλισης των δικαιωμάτων των εργατών- που ακόμη και σήμερα, σε πολλές χώρες του κόσμου , παραμένουν ως επιτακτικές προτεραιότητες των εργατικών διεκδικήσεων.Οι αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο στις αρχές του Μάη του 1886, δεν ήταν απλώς μια αιφνίδια έξαρση της εργατικής αυθορμητικότητας. Έγιναν ύστερα από τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των εργατών στον Καναδά το 1872 και ήταν η οργανωμένη αντίδραση των Αμερικανών εργατών ενάντια στις απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας τους. Δύο χρόνια νωρίτερα, το 1884, πάρθηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας η απόφαση να γίνουν την πρώτη Μαΐου του 1886 απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Σικάγο -το μεγαλύτερο τότε βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Στις 1 Μαϊου του 1886 (μια εργάσιμη μέρα) γύρω στους 340.000 εργάτες διαδήλωσαν σ’ όλη τη χώρα, περίπου 190.000 είχαν κατέβει σε απεργία, από τους οποίους οι 80.000 στο Σικάγο. Μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, οι εργάτες, ξεκίνησαν για το χώρο της συγκέντρωσης, την πλατεία Haymarket, όπου διαδήλωσαν ειρηνικά. Οι εργοδότες όμως είχαν αντίθετη γνώμη, για την απεργία και τα αιτήματα των εργατών, και αντέδρασαν σε συνεργασία με την αστυνομία, την εθνοφρουρά, με τους οπλισμένους μπράβους αλλά και με τον ελεγχόμενο Τύπο ο οποίος είχε προετοιμάσει κατάλληλα το έδαφος.Σ’ όλη την περιοχή, γύρω από την πλατεία Haymarket, υπήρχαν παρατεταγμένοι λόχοι αστυνομικών και ειδικών δυνάμεων έτοιμοι να επιβάλουν την τάξη. Χίλιοι τριακόσιοι πενήντα άντρες της εθνοφρουράς, ‘βαριά’ οπλισμένα περίμεναν το σύνθημα για να διαλύσουν τη συγκέντρωση, το οποίο και έδωσε ο επικεφαλής της αστυνομικής δύνα
μης λίγο αργότερα. Ξαφνικά, μια βόμβα έσκασε μέσα στο πλήθος, και οι αστυνομικοί μαζί με τους μπράβους άρχισαν να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση και ποτέ δεν έγινε γνωστό πόσα ακριβώς άτομα σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν εκείνη τη μέρα.Κάποιοι εργοδότες, τρομαγμένοι, υποχώρησαν και παραχώρησαν το οκτάωρο καθώς έβλεπαν την εξέγερση να εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς σε όλες τις Αμερικανικές βιομηχανικές περιοχές και να κορυφώνεται στο Σικάγο. Σαράντα χιλιάδες εργάτες συνέχισαν την απεργία και όσοι εργοδότες δεν είχαν υποχωρήσει ακόμη, με μεγάλα έξοδα, προσπαθούσαν να σπάσουν την απεργία. Στις 3 Μαϊου, 10 χιλιάδες άνεργοι ήταν συγκεντρωμένοι έξω από ένα μεγάλο εργοστάσιο και αποδοκίμαζαν τους απεργοσπάστες. Ξαφνικά, χωρίς κανένα λόγο ή προειδοποίηση, οι αστυνομικοί και οι στρατιώτες άρχισαν να πυροβολούν πάνω στο πλήθος. Οι πρώτοι νεκροί έπεσαν, και τα πρώτα κόκκινα μαντίλια, βαμμένα από το αίμα των χτυπημένων, έγιναν οι σημαίες της εξέγερσης! Οι εργάτες οργισμένοι χτυπιούνταν με το στρατό και την αστυνομία. Μόνο όταν ήρθαν ενισχύσεις κάμφθηκαν οι εργάτες. Ποτέ δεν έγινε γνωστός ο αριθμός των νεκρών και των τραυματιών αυτού του μακελειού. Η αγανάκτηση των εργατών κορυφώθηκε και άρχισαν να κυκλοφορούν προκηρύξεις που καλούσαν σε συγκέντρωση. Την άλλη μέρα, 15.000 εργάτες συγκεντρώθηκαν. Οι αστυνομικοί απέφυγαν να χτυπήσουν τη μέρα και περίμεναν τη νύχτα όπου αρχίσουν σε μεγαλύτερη κλίμακα τη σφαγή. Το πρώτο απόσπασμα από 125 αστυνομικούς έπεσε πάνω στους συγκεντρωμένους εργάτες.Παρά την ηρωική αντίσταση των εργατών, επικράτησε η αστυνομία, με εκατοντάδες νεκρούς και ομαδικές συλλήψεις, κλείσιμο των σοσιαλιστικών εφημερίδων και σύλληψη των διευθυντών τους, οχτώ από τους οποίους δικάστηκαν.Στις 9 Οκτωβρίου 1886 ανακοινώθηκε η ‘προαποφασισμένη’ ετυμηγορία ‘θάνατος δια απαγχονισμού’. Η ποινή εξετελέσθη στις 11 Νοεμβρίου 1887 και μόνο τέσσερις από αυτός -ο Σπάιτς, ο Φίσερ, ο ΄Ενγκελ και ο Πάρσονς- απαγχονίστηκαν, ένας –ο Λουί Λίνγκ- σύντριψε ο ίδιος το κεφάλι του καπνίζοντας ένα αυτοσχέδιο τσιγάρο με δυναμίτη στο κελί του, λίγο πριν τον οδηγήσουν στην αγχόνη και οι υπόλοιποι τρεις –ο Φίλντεν, ο Σβάμπ και ο Νίμπ- μια μέρα πριν εκτελεστούν, ο κυβερνήτης μετέτρεψε την θανατική ποινή τους σε ισόβια κάθειρξη και έμειναν 7 χρόνια στα κάτεργα.Οι εργατικοί αγώνες, που πότισαν με το αίμα τους χιλιάδες εργάτες καθ’ όλη τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, μπορεί να πρόσφεραν πολλά στην απόκτηση και επέκταση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, να βελτίωσαν σημαντικά τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσής τους, δεν μπόρεσαν, όμως, να εξαλείψουν, από παντού και παντελώς, την καταπίεση και την εκμετάλλευση στους χώρους εργασίας. Εκείνη η πρώτη μέρα του «αμερικανικού» Μάη αποτελεί, έως σήμερα, για εκατομμύρια εργάτες και εργαζομένους σε όλον τον κόσμο, σύμβολο και ορόσημο αγώνα, για την «επανάσταση που δεν τέλειωσε», για την «επανάσταση που ξεστράτισε», για την «επανάσταση που μέλλει να γίνει». Γιατί σίγουρα, στις μέρες μας, η Πρωτομαγιά με το μαγιάτικο στεφάνι ως γιορτή της εργατικής τάξης, που περνά κρίση, θα μπορούσε να βοηθήσει στην ενδυνάμωση της συνείδησης για έναν κόσμο «βαθύτατα δημοκρατικό, αταξικό και χωρίς εγγενή εκμετάλλευση»
Τρίτη 22 Απριλίου 2008
Earth Day ή Ημέρα της γης
Ήταν 22 Απριλίου 1970 όταν εκατομμύρια Αμερικανοί βγήκαν στους δρόμους ζητώντας μέτρα και σεβασμό για το περιβάλλον. Σε ανάμνηση εκείνης της πρώτης ουσιαστικά κινητοποίησης, η 22α Απριλίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γης.Πάνω από ένα δισεκατομμύριο πολίτες θα λάβουν μέρος στις εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί με ένα ζητούμενο: λιγότερα λόγια, περισσότερα έργα.
Ο πλανήτης σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με τεράστια προβλήματα, όπως λιμοί, κατάρρευση οικοσυστημάτων, μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και λειψυδρία.
Όπως αναφέρει Το βήμα της Μεγάλης Τρίτης, τα τελευταία 30 χρόνια, ο πλανήτης έχει χάσει πολύτιμα τροπικά δάση έκτασης ίσης με εκείνη της ΕΕ. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, το 16% των θηλαστικών ανά τον κόσμο κινδυνεύει από αφανισμό.
Στην Ευρώπη το ποσοστό αυτό φθάνει το 42%, ενώ μόνο για το 8% των θηλαστικών διαπιστώνεται αύξηση του πληθυσμού τους. Αλλωστε η Γηραιά Ηπειρος τον τελευταίο μισό αιώνα έχει απολέσει περισσότερο από το 50% των υγροτόπων και των γεωργικών εκτάσεων που θεωρούνται υψηλής φυσικής αξίας, ενώ ταυτόχρονα έχουν υποβαθμιστεί και πολλά από τα θαλάσ
σια οικοσυστήματα της- τα τελευταία 15 χρόνια υπολογίζεται ότι τα νερά της Μεσογείου έχουν «εμπλουτιστεί» με 55.000 τόνους πετρελαίου.Μάλιστα, ερευνητές του Πανεπιστημίου Πρίνστον και του αμερικανικού WWF (η μελέτη δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο «Journal of Μammalogy») βρήκαν ότι από το 1500 μ.Χ. ως σήμερα τουλάχιστον το 35% των θηλαστικών άνω των 20 κιλών έχει χάσει πάνω από τον μισό πληθυσμό του.
Σύμφωνα με την Έλενα Δανάλη από το ελληνικό γραφείο της Greenpeace αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να εκτιμηθεί άμεσα είναι το πραγματικό συνολικό κόστος της σύγχρονης γεωργίας «που είναι πλέον ασήκωτο τόσο για την ανθρώπινη υγεία όσο και για τα οικοσυστήματα».
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ο ΣΥΝ καλεί τους πολίτες του «πλανητικού χωριού» να προστατέψουν το κοινό σπίτι από την υποβάθμιση και τη ρύπανση.
«Η επιβίωση και αναβάθμιση της ποιότητας ζωής περνάει μέσα από την ορθολογική χρήση των πόρων μας και τη φιλική προς το περιβάλλον καλλιέργεια της γης, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για έναν βιώσιμο πλανήτη για όλους».
Πηγή : in.gr
Παρασκευή 18 Απριλίου 2008
Ηλεκτρονικός υπολογιστής
Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι μια μηχανή κατασκευασμένη περισσότερο από ηλεκτρονικά, ηλεκτρικά αλλά και μερικά μηχανικά συστήματα με σκοπό να υπολογίζει. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι ένα αυτοματοποιημένο ηλεκτρονικό ψηφιακό επαναπρογραμματιζόμενο σύστημα γενικής χρήσης το οποίο μπορεί να επεξεργάζεται δεδομένα βάσει ενός συνόλου προκαθορισμένων οδηγιών – εντολών που ονομάζονται πρόγραμμα.Κάθε υπολογιστικό σύστημα, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, αποτελείται από το ή υλικό μέρος (hardware) και το λογισμικό μέρος (software). Τα βασικά στοιχεία του υλικού μέρους του υπολογιστή είναι η κεντρική μονάδα επεξεργασίας (ΚΜΕ, αγγλ. CPU, Central Prossesing Unit), η κεντρική μνήμη (RAM & ROM-BIOS), οι μονάδες εισόδου - εξόδου (πληκτρόλογιο, ποντίκι, οθόνη κ.α.), οι Περιφερειακές συσκευές (σκληρός διδκός, δισκέτα CD-ROM, εκτυπωτής, σαρωτής, μόντεμ κ.α.).
Υπάρχουν δ
ιάφοροι τύποι υπολογιστών οι οποίοι διαφέρουν κατά το μέγεθος, τις δυνατότητες (επεξεργαστική ισχύς), αλλά και τον τρόπο που τα βασικά τους μέρη συνδέονται και συνεργάζονται μεταξύ τους, έχουν δηλαδή διαφορετική αρχιτεκτονική. Στην πιο διαδεδομένη κατηγορία υπολογιστών ανήκουν οι μικροϋπολογιστές. Στους μικροϋπολογιστές τα βασικά εξαρτήματα όπως, ο επεξεργαστής, η μνήμη κ.ά. βρίσκονται τοποθετημένα σ' ένα τυπωμένο κύκλωμα που ονομάζεται μητρική πλακέτα (αγγλ. Motherboard ή MoBo). Εκτός από τον επεξεργαστή και τη μνήμη, πάνω στη μητρική βρίσκονται οι θέσεις επέκτασης στις οποίες τοποθετούνται οι διάφορες κάρτες γραφικών, ήχου κ.λπ.). Στη μητρική επίσης βρίσκονται υποδοχές για τη σύνδεση διαφόρων άλλων συσκευών.Το λογισμικό του υπολογιστή αποτελείται από τα απαραίτητα προγράμματα που δίνουν τις κατάλληλες εντολές, για να εργάζεται το υλικό μέρος. Συνίσταται δε από το Λειτουργικό Σύστημα (βασικές οδηγίες για τη λειτουργία του Η/Υ καθώς και για την επικοινωνία του με τον άνθρωπο) και το Λογισμικό Εφαρμογών (Πακέτα εφαρμογών, Γλώσσες Προγραμματισμού, Εκπαιδευτικό Λογισμικό, προγράμματα – εργαλεία κ.α.).
πηγή : Βικιπαίδεια
Πέμπτη 17 Απριλίου 2008
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΙΤΙΔΟΠΟΙΕΙΟΥ
Πυριτιδοποιείο ή Μπαρουτάδικο είναι η περιοχή του Αιγάλεω στην οποία για πολλά χρόνια (1874-1970) λειτούργησε εργοστάσιο που κατασκεύαζε πυρίτιδα (μπαρούτι), πυρομαχικά και όπλα.
Στην Αρχαιότητα: Κατά την αρχαιότητα στην περιοχή υπήρχαν κτήματα με ελιές, αμπέλια κλπ και πιθανόν κάποιο νεκροταφείο. Κοντά στο Μπαρουτάδικο έχει βρεθεί αρχαίος τάφος του 500-450 π. Χ. και άγαλμα Σειληνού. Επίσης έχουν βρεθεί άγαλμα με γυναικεία μορφή και χάλκινος Σάτυρος του 470-460 π. Χ.
Στα Νεότερα χρόνια: Στα νεότερα χρόνια η περιοχή ήταν γεμάτη ελαιόδεντρα, περιβόλια και χωράφια. Η ονομασία της ήταν «Μπαστάρδο» ή «Μπαστάρδι» ή «Μπιστάρδο». Το όνομα αυτό αναφέρεται σε επίσημα συμβόλαια και κληρονομιές του 1825 και έχει μάλλον Φράγκικη προέλευση.
Το 1872 η Βουλή επικύρωσε σύμβαση με την οποία έδινε το δικαίωμα στον Ιωάννη Δούμα να φτιάξει εργοστάσιο παραγωγής πυρίτιδας. Στις 6/5/1874 με Βασιλικό Διάταγμα εγκρίθηκε η σύσταση της Ανωνύμου Εταιρίας με την επωνυμία «Ελληνικό Πυριτιδοποιείο». Διευθυντής, μέτοχος και ψυχή της Εταιρίας είναι ο Κ. Μωραϊτίνης ο οποίος στις 1/3/1875 πούλησε την εταιρία αντί 10.300 δρχ στο κτήμα έκτασης 100 στρεμ. για να στεγαστεί το εργοστάσιο. Το
1876 ξεκινά να δουλεύει το μικρό εργοστάσιο με προσωπικό 28 εργάτες από τους οποίους οι 7 ήταν γυναίκες. Την εποχή αυτή κάποιος Κωνσταντέας από τη Μάνη, ο οποίος είχε υπεύθυνη θέση στο εργοστάσιο, αρχίζει να φέρνει από τη Μάνη αρκετούς συγχωριανούς του για να εργαστούν στο Πυριτιδοποιείο.
Το 1893, μέτοχος στην εταιρία, γίνεται ο Ανδρέας Κορδέλλας, διαπρεπής ορυκτολόγος και καθηγητής. Μέχρι τότε το εργοστάσιο παρήγαγε μαύρη πυρίτιδα για φουρνέλα, πυρίτιδα κυνηγιού, δυναμίτιδα και σκάγια.
Το 1900 η εταιρία αλλάζει επωνυμία και γίνεται «Εταιρία Ελληνικού Πυριτιδοποιείου, Χημικών και Βιομηχανικών Προϊόντων». Εκτός από την πυρίτιδα αρχίζει να παράγει και χημικά προϊόντα όπως θεϊκό, νιτρικό, υδροχλωρικό οξύ κλπ.
Το 1908 η Εταιρία συγχωνεύτηκε με το καλυκοποιείο των Αδελφών Μαλτσινιώτη και δημιουργήθηκε η «Εταιρία Ελληνικού Πυριτιδοποιείου και Καλυκοποιείου». Η νέα Εταιρία αναλαμβάνει να παράγει τα πυρομαχικά του Ελληνικού Στρατού. Με τα πυρομαχικά αυτά έγιναν οι νικηφόροι αγώνες του 1912-14.
Το 1934 το μικρό εργοστάσιο αγοράζει ένας πανέξυπνος, δραστήριος και πάμπλουτος Μικρασιάτης, ο Πρόδρομος Αθανασιάδης-Μποδοσάκης (Μπόντος). Ο Μποδοσάκης αγοράζει νέες εκτάσεις, επεκτείνει τις εγκαταστάσεις του Εργοστασίου και φέρνει σύγχρονα μηχανήματα από το εξωτερικό.
Οι εργάτες εργάζονται νύχτα μέρα σε βάρδιες και η παραγωγή ανεβαίνει κατακόρυφα. Ο Μποδοσάκης σε μικρό χρονικό διάστημα έγινε κύριος του μονοπωλίου παραγωγής όπλων και πυρομαχικών στην Ελλάδα. Μεγάλες ποσότητες όπλων και πυρομαχικών εξάγονται στο εξωτερικό και αποφέρουν τεράστια κέρδη στον ιδιοκτήτη της εταιρίας. Όλα αυτά έχουν, όμως, κάποιο τίμημα.
Το 1936 μια τρομερή έκρηξη συγκλονίζει την περιοχή. Είναι τόσο μεγάλη έκρηξη που πέτρες, λαμαρίνες, αντικείμενα και ανθρώπινα κορμιά εκσφενδονίζονται σε μεγάλες αποστάσεις από το εργοστάσιο. Κανείς δεν ξέρει πόσοι εργάτες σκοτώθηκαν σε αυτή την έκρηξη. Επίσημα έχουν καταγραφεί μόνον δύο νεκροί.
Το 1940 ο Μποδοσάκης καταλαβαίνει πως πλησιάζει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Αγοράζει μια μεγάλη έκταση 230 στρεμ. γύρω από το εργοστάσιο και χτίζει ένα δεύτερο Εργοστάσιο παραγωγής πυρίτιδας και πολεμικών όπλων. Για να αποφύγει τον κίνδυνο των εκρήξεων, τα κτίρια των εργοστασίων προστατεύονται με τεράστιους και πανύψηλους όγκους χωμάτων. Στις παραμονές του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, τα Εργοστάσια του Μποδοσάκη απασχολούν 12.000 εργάτες. Όπλα και πυρομαχικά εξάγονται στο εξωτερικό και αποφέρουν μεγάλα κέρδη. Ακόμα και η Αγγλία που είναι Αυτοκρατορία, αγοράζει 800.000.000 φυσίγγια και 200.000 οβίδες. Την εποχή αυτή περιμετρικά του Εργοστασίου είχε κτιστεί τοίχος με φυλάκια.
Στη διάρκεια του πολέμου η Εταιρία τροφοδοτεί με πυρομαχικά τον Ελληνικό Στρατό. Κτίζονται υπόγειες στοές από μπετόν με βάθος ως 10 μέτρα και χρησιμοποιούνται από τους εργάτες και τους Αιγαλιώτες ως καταφύγια καθώς οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί των Γερμανών είναι συχνοί.
Το 1941 όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα, οι εγκαταστάσεις του Πυριτιδοποιείου λεηλατήθηκαν.
Με την απελευθέρωση (1944) και μέχρι το 1960 το Εργοστάσιο υπολειτουργεί εξαιτίας των μικρών παραγγελιών αλλά και των οικισμών που έχουν πυκνώσει περιμετρικά των τοίχων. Από τον φόβο των εκρήξεων αλλά και τις αναθυμιάσεις των χημικών οξέων που βγαίνουν από τις καμινάδες, οι Δημοτικές Αρχές και οι Σύλλογοι των κατοίκων της περιοχής κινητοποιούνται και αγωνίζονται να σταματήσει η λειτουργία και να απομακρυνθεί το Εργοστάσιο.
Το 1970, τελικά, το εργοστάσιο θα κλείσει οριστικά και θα μεταφερθεί στο Λαύριο. Το γήπεδό του πουλήθηκε στο Δημόσιο, τα ερειπωμένα κτίρια και οι εγκαταστάσεις δωρίστηκαν στο Στρατό, κι ένα μέρος της έκτασης παραχωρήθηκε στο Δήμο Αιγάλεω.
Το 1974 ο Στρατός αναλαμβάνει να καθαρίσει το χώρο. Συνεργεία του Στρατού γκρεμίζουν τον τοίχο και τα φυλάκια, ανατινάζουν τα φουγάρα, τα κτίρια και ισοπεδώνουν την περιοχή. Μόνο μνημείο της παλιάς εποχής απομένει πια το φουγάρο για να θυμίζει στους νεότερους την ιστορία του Πυριτιδοποιείου.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Δήμος, οι κάτοικοι και τα σχολεία του Αιγάλεω προχώρησαν στη δεντροφύτευση και τη διαμόρφωση του χώρου όπως είναι σήμερα…
Στην Αρχαιότητα: Κατά την αρχαιότητα στην περιοχή υπήρχαν κτήματα με ελιές, αμπέλια κλπ και πιθανόν κάποιο νεκροταφείο. Κοντά στο Μπαρουτάδικο έχει βρεθεί αρχαίος τάφος του 500-450 π. Χ. και άγαλμα Σειληνού. Επίσης έχουν βρεθεί άγαλμα με γυναικεία μορφή και χάλκινος Σάτυρος του 470-460 π. Χ.
Στα Νεότερα χρόνια: Στα νεότερα χρόνια η περιοχή ήταν γεμάτη ελαιόδεντρα, περιβόλια και χωράφια. Η ονομασία της ήταν «Μπαστάρδο» ή «Μπαστάρδι» ή «Μπιστάρδο». Το όνομα αυτό αναφέρεται σε επίσημα συμβόλαια και κληρονομιές του 1825 και έχει μάλλον Φράγκικη προέλευση.
Το 1872 η Βουλή επικύρωσε σύμβαση με την οποία έδινε το δικαίωμα στον Ιωάννη Δούμα να φτιάξει εργοστάσιο παραγωγής πυρίτιδας. Στις 6/5/1874 με Βασιλικό Διάταγμα εγκρίθηκε η σύσταση της Ανωνύμου Εταιρίας με την επωνυμία «Ελληνικό Πυριτιδοποιείο». Διευθυντής, μέτοχος και ψυχή της Εταιρίας είναι ο Κ. Μωραϊτίνης ο οποίος στις 1/3/1875 πούλησε την εταιρία αντί 10.300 δρχ στο κτήμα έκτασης 100 στρεμ. για να στεγαστεί το εργοστάσιο. Το
1876 ξεκινά να δουλεύει το μικρό εργοστάσιο με προσωπικό 28 εργάτες από τους οποίους οι 7 ήταν γυναίκες. Την εποχή αυτή κάποιος Κωνσταντέας από τη Μάνη, ο οποίος είχε υπεύθυνη θέση στο εργοστάσιο, αρχίζει να φέρνει από τη Μάνη αρκετούς συγχωριανούς του για να εργαστούν στο Πυριτιδοποιείο.Το 1893, μέτοχος στην εταιρία, γίνεται ο Ανδρέας Κορδέλλας, διαπρεπής ορυκτολόγος και καθηγητής. Μέχρι τότε το εργοστάσιο παρήγαγε μαύρη πυρίτιδα για φουρνέλα, πυρίτιδα κυνηγιού, δυναμίτιδα και σκάγια.
Το 1900 η εταιρία αλλάζει επωνυμία και γίνεται «Εταιρία Ελληνικού Πυριτιδοποιείου, Χημικών και Βιομηχανικών Προϊόντων». Εκτός από την πυρίτιδα αρχίζει να παράγει και χημικά προϊόντα όπως θεϊκό, νιτρικό, υδροχλωρικό οξύ κλπ.
Το 1908 η Εταιρία συγχωνεύτηκε με το καλυκοποιείο των Αδελφών Μαλτσινιώτη και δημιουργήθηκε η «Εταιρία Ελληνικού Πυριτιδοποιείου και Καλυκοποιείου». Η νέα Εταιρία αναλαμβάνει να παράγει τα πυρομαχικά του Ελληνικού Στρατού. Με τα πυρομαχικά αυτά έγιναν οι νικηφόροι αγώνες του 1912-14.
Το 1934 το μικρό εργοστάσιο αγοράζει ένας πανέξυπνος, δραστήριος και πάμπλουτος Μικρασιάτης, ο Πρόδρομος Αθανασιάδης-Μποδοσάκης (Μπόντος). Ο Μποδοσάκης αγοράζει νέες εκτάσεις, επεκτείνει τις εγκαταστάσεις του Εργοστασίου και φέρνει σύγχρονα μηχανήματα από το εξωτερικό.
Οι εργάτες εργάζονται νύχτα μέρα σε βάρδιες και η παραγωγή ανεβαίνει κατακόρυφα. Ο Μποδοσάκης σε μικρό χρονικό διάστημα έγινε κύριος του μονοπωλίου παραγωγής όπλων και πυρομαχικών στην Ελλάδα. Μεγάλες ποσότητες όπλων και πυρομαχικών εξάγονται στο εξωτερικό και αποφέρουν τεράστια κέρδη στον ιδιοκτήτη της εταιρίας. Όλα αυτά έχουν, όμως, κάποιο τίμημα.
Το 1936 μια τρομερή έκρηξη συγκλονίζει την περιοχή. Είναι τόσο μεγάλη έκρηξη που πέτρες, λαμαρίνες, αντικείμενα και ανθρώπινα κορμιά εκσφενδονίζονται σε μεγάλες αποστάσεις από το εργοστάσιο. Κανείς δεν ξέρει πόσοι εργάτες σκοτώθηκαν σε αυτή την έκρηξη. Επίσημα έχουν καταγραφεί μόνον δύο νεκροί.
Το 1940 ο Μποδοσάκης καταλαβαίνει πως πλησιάζει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Αγοράζει μια μεγάλη έκταση 230 στρεμ. γύρω από το εργοστάσιο και χτίζει ένα δεύτερο Εργοστάσιο παραγωγής πυρίτιδας και πολεμικών όπλων. Για να αποφύγει τον κίνδυνο των εκρήξεων, τα κτίρια των εργοστασίων προστατεύονται με τεράστιους και πανύψηλους όγκους χωμάτων. Στις παραμονές του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, τα Εργοστάσια του Μποδοσάκη απασχολούν 12.000 εργάτες. Όπλα και πυρομαχικά εξάγονται στο εξωτερικό και αποφέρουν μεγάλα κέρδη. Ακόμα και η Αγγλία που είναι Αυτοκρατορία, αγοράζει 800.000.000 φυσίγγια και 200.000 οβίδες. Την εποχή αυτή περιμετρικά του Εργοστασίου είχε κτιστεί τοίχος με φυλάκια.
Στη διάρκεια του πολέμου η Εταιρία τροφοδοτεί με πυρομαχικά τον Ελληνικό Στρατό. Κτίζονται υπόγειες στοές από μπετόν με βάθος ως 10 μέτρα και χρησιμοποιούνται από τους εργάτες και τους Αιγαλιώτες ως καταφύγια καθώς οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί των Γερμανών είναι συχνοί.
Το 1941 όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα, οι εγκαταστάσεις του Πυριτιδοποιείου λεηλατήθηκαν.
Με την απελευθέρωση (1944) και μέχρι το 1960 το Εργοστάσιο υπολειτουργεί εξαιτίας των μικρών παραγγελιών αλλά και των οικισμών που έχουν πυκνώσει περιμετρικά των τοίχων. Από τον φόβο των εκρήξεων αλλά και τις αναθυμιάσεις των χημικών οξέων που βγαίνουν από τις καμινάδες, οι Δημοτικές Αρχές και οι Σύλλογοι των κατοίκων της περιοχής κινητοποιούνται και αγωνίζονται να σταματήσει η λειτουργία και να απομακρυνθεί το Εργοστάσιο.
Το 1970, τελικά, το εργοστάσιο θα κλείσει οριστικά και θα μεταφερθεί στο Λαύριο. Το γήπεδό του πουλήθηκε στο Δημόσιο, τα ερειπωμένα κτίρια και οι εγκαταστάσεις δωρίστηκαν στο Στρατό, κι ένα μέρος της έκτασης παραχωρήθηκε στο Δήμο Αιγάλεω.
Το 1974 ο Στρατός αναλαμβάνει να καθαρίσει το χώρο. Συνεργεία του Στρατού γκρεμίζουν τον τοίχο και τα φυλάκια, ανατινάζουν τα φουγάρα, τα κτίρια και ισοπεδώνουν την περιοχή. Μόνο μνημείο της παλιάς εποχής απομένει πια το φουγάρο για να θυμίζει στους νεότερους την ιστορία του Πυριτιδοποιείου.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Δήμος, οι κάτοικοι και τα σχολεία του Αιγάλεω προχώρησαν στη δεντροφύτευση και τη διαμόρφωση του χώρου όπως είναι σήμερα…
ANTIVIRUS – FIREWALL - ADWARE/SPYWARE
Οι υπολογιστές μας που είναι συνδεμένοι στο Διαδίκτυο δέχονται καθημερινά επιθέσεις από κακόβουλα προγράμματα που έχουν ως στόχο την καταστροφή τους ή την υποκλοπή προσωπικών μας πληροφοριών. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να εγκαταστήσουμε στους Η/Υ μας κάποια προγράμματα που θα μας προστατεύουν και ονομάζονται Antivirus. Κάποια antivirus είναι δωρεάν και κάποια άλλα πωλούνται. Όμως κατά κοινή ομολογία τα δωρέαν antivirus προσφέρουν ακριβώς την ίδια προστασία (πολλές φορές και καλύτερη) από τα επι πληρωμή. Και επειδή ως μαθητές δεν διαθέτουμε απεριόριστα χρήματα για να τα ξοδέυουμε εδώ και εκεί, θα σας παρουσιάσουμε τα κορυφαία δωρεάν antivirus και adware/spyware programs.To λογισμικό Antivirus αποτελείται από ηλεκτρονικά προγράμματα που προσπαθούν να βρουν και να καταστρέψουν ιούς και άλλα κακόβουλα προγράμ
ματα (malware) που έχουνε εγκατασταθεί στον υπολογιστή μας. To Antivirus χρησιμοποιεί δύο διαφορετικές τεχνικές για να το καταφέρει αυτό. Εξετάζει για αρχεία που περιέχουν γνωστούς προς το λεξιλογιό του ιούς και ψάχνει για ύποπτη συμπεριφορά προγραμμάτων, κάτι που μπορεί να υποδηλώνει κάποια μόλυνση. Τα περισσότερα λογισμικά antivirus προσφέρουν και λειτουργία firewall.Στην επιστήμη των υπολογιστών ο όρος firewall ή τείχος προστασίας χρησιμοποιείται για να δηλώσει κάποια συσκευή ή πρόγραμμα που είναι έτσι ρυθμισμένο ούτως ώστε να επιτρέπει ή να απορρίπτει πακέτα δεδομένων που περνούν από ένα δίκτυο υπολογιστών σε ένα άλλο. Συνήθως τα δύο αυτά δίκτυα είναι το Διαδίκτυο και το τοπικό δίκτυο. Ο σκοπός της τοποθέτησης ενός firewall είναι η πρόληψη επιθέσεων στο τοπικό δίκτυο και η αντιμετώπισή τους.
Ένα λογι
σμικό Adware/Spyware δουλεύει όπως ακριβώς και ένα πρόγραμμα antivirus. Ένα τέτοιο λογισμικό όμως δεν έχει στόχο προγράμματα τα οποία έχουν εγκατασταθεί στον Η/Υ με σκοπό να επιβραδύνουν τις επιδόσεις του, αλλά προγράμματα που προσπαθούν να αποστείλουν στον “έξω κόσμο” προσωπικές πληροφορίες. Οι πληροφορίες αυτές μπορεί να είναι στοιχεία πιστωτικών καρτών που έχετε χρησιμοποιήσει, κωδικοί εισόδου στο διαδίκτυο κ.α. Επίσης καταφέρνουν να προβάλουν διαφημιστικά banners σε ανύποπτο χρόνο όταν βρισκόμαστε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή.Κάποια από τα δωρεάν λογισμικά antivirus είναι
1- AVG AntiVirus
2- Comodo Antivirus
3- Avast
1- AVG AntiVirus
2- Comodo Antivirus
3- Avast
πηγή : Π.Α.Σ.Π. Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Τετάρτη 16 Απριλίου 2008
Γήπεδο Αιγάλεω "Σταύρος Μαυροθαλασσίτης"
Μιας που μιλήσαμε πριν για τον δήμο μας , δεν μπορούσαμε να μην πούμε και για το δημοτικό μας γήπεδο, δηλαδή την έδρα της ομάδας του Αιγάλεω. Συγκριμένα βρίσκεται στην οδό Θηβών , 500 περίπου μέτρα αριστερά της ιερά οδού.Το γήπεδο έχει χωρητικότητα 8217 θεατές καθήμενους. Κτίστηκε το 1968 και έγινε και μια ανακατασκευή το 2006. Το ρεκόρ θεατών που έχει δεχτεί είναι 17917, σε έναν αγώνα Αιγάλεω-Ολυμπιακός στις 4 Μαρτίου 1973, λίγο παλιά αλλά αξίζει να το λέμε. Το γήπεδο φέρει από το 1987 το όνομα του Σταύρου Μαυροθαλασσίτη, του δημάρχου που ήταν ο πρωτεργάτης της κατασκευής του. Η χωρητικότητά του ήταν 18.000 με θέσεις ορθίων στο μισό γήπεδο μέχρι το 1999, όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή της νέας εξέδρας της οδού Μάκρης (θύρες 1-4). Την ίδια χρονιά όμως έγινε ο σει
σμός που προκάλεσε εκτεταμένες φθορές στην κύρια εξέδρα της οδού Θηβών. Η ομάδα του Αιγάλεω αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει διαδοχικά το στάδιο του Περιστερίου και το γήπεδο του Κορυδαλλού. Το 2002 το Αιγάλεω επέστεψε και πάλι στη φυσική του έδρα, που επισκευάστηκε, έστω και μερικώς (μειωμένη χωρητικότητα: 3.530). Λειτουργούσαν μόνο η νέα εξέδρα της οδού Μάκρης, καθώς και η μικρή της οδού Θεσσαλονίκης, πίσω από τη μία εστία. Το 2005 ξεκίνησαν με χρηματοδότηση του ΟΠΑΠ τα έργα για την ανακατασκευή των τριών από τις τέσσερις κερκίδες, καθώς και τη στέγαση της κερκίδας της οδού Μάκρης. Αυτή της οδού Θεσσαλονίκης γκρεμίστηκε και φτιάχτηκε νέα στη θέση της. Επίσης, κατασκευάστηκε ανάλογη κερκίδα και στην απέναντι πλευρά, στον χώρο της παλιάς θύρας 12. Τώρα έχει δημιουργηθεί και στέγαση πάνω από τις θέσεις της οδού Θηβών που στολίζει κυριολεκτικά το γήπεδο.Πηγή : http://www.stadia.gr/ αλλά και εγώ οχι μόνο το site
Δευτέρα 14 Απριλίου 2008
Σαν σήμερα το Ναυάγιο του Τιτανικού
Ο Τιτανικός ήταν ένα "αβύθιστο" πλοίο του οποίου η κατασκευή ξεκίνησε το 1907 και ολοκληρώθηκε το 1911. Η κατασκευή του έγινε στα ναυπηγεία Harland & Wolff με Ιρλανδούς εργάτες οι οποίοι δούλευαν 6 μέρες την εβδομάδα για 9 ώρες. Είχε μέσα τα πιο τέλεια συστήματα της εποχής του ενώ η ταχύτητα που ανέπτυσσε ήταν 24 κόμβους/ώρα! Ταχύτητα σχεδόν διπλάσια από τα υπόλοιπα συμβατά καράβια. Είχε 28 σουίτες στην Α’ θέση, 4 ανελκυστήρες, 2 βιβλιοθήκες, θερμαινόμενη πισίνα, 2 εστιατόρια, 2 κομμωτήρια, 2 αίθουσες μουσικής, πλήρες γυμναστήριο. Όπως αντιλαμβάνεσθε μια ολόκληρη πολιτεία και μάλιστα χλιδάτη!!!Όλο αυτό το μεγαλούργημα, καθελκύστηκε στις 31/5/1911 στις 12:15 στο Belfast. Χρειάστηκαν 20 τόνοι ζωικού λίπους, σαπουνιού και λαδιού μηχανής για να φτιαχτεί το μείγμα για να "γλιστρήσε" το καράβι, ενώ δεν σπάστηκε ποτέ η σαμπάνια!! Το θέμα είναι πως ήταν ένα μεγαλειώδης επίτευγμα για τα δεδομένα της εποχής εκείνης και σε εκείνο το καράβι είχαν επιβιβαστεί όλη η αφρόκρεμα της Γης. Ηθοποιοί, πολιτικοί, μεγάλο-επιχειρηματίες, όλοι εκεί. Η εταιρεία WHITE STAR είχε τοποθετήσει έναν πολύ έμπειρο καπετάνιο ο οποίος θα έκανε το τελευταίο του ταξίδι. Αλλά τι σου είναι η τύχη. Να έχεις γλιτώσει από του Χάρου τα δόντια με όλα τα σαπιοκάραβα της εποχής και να βυθίζεσαι με τον "αβύθιστο" Τιτανικό!!! Τα μετεωρολογικά δελτία ήταν
αρκετά καλά αλλά υπήρχε προειδοποίηση από την Αμερικανική Ακτοφυλακή για παγόβουνα. Έφτασαν 3 μηνύματα στον Πλοίαρχο, αλλά με προτροπή της πλοιοκτήτριας εταιρείας του ζήτησαν να ανάψει και τον τελευταίο λέβητα για να φτάσουν νωρίτερα στην Νέα Υόρκη κατά μια μέρα. Η αρχή του τέλους είχε σημάνει. Με τέσσερις λέβητες αναμμένους και με τη ταχύτητα στα ¾ δηλαδή κάπου στους 18 κόμβους να κινείται στον Ατλαντικό με παγόβουνα διάσπαρτα, ήταν σαν να παίζεις ρώσικη ρουλέτα με έξι σφαίρες.14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1912 ΩΡΑ 23:39 Ο ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΒΑΡΔΙΑΣ ΣΤΗΝ ΓΕΦΥΡΑ ΒΛΕΠΕΙ ΕΝΑ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ!!! Καλεί από την γέφυρα με το τηλέφωνο και τους λέει για το παγόβουνο στα δεξιά και ζητά φουλ της μηχανές οπισθοπορεια και όλο αριστερά. Όμως ένα τέτοιο καράβι δεν είναι ταχύπλοο να στρίψει μονοκόμματα. Έτσι 37 δευτερόλεπτα μετά γίνεται η πρόσκρουση με το παγόβουνο. Αρχίζουν να μπαίνουν νερά κλείνουν τα στεγανά αλλά είναι πλέον αργά. Αρχίζουν να πετούν φωτοβολίδες. Ο ασυρματιστής αρχίζει να εκπέμπει S.O.S. και να δίνει τις συντεταγμένες. Το πλοίο "ΚΑΡΠΑΘΙΑ" ανταποκρίνεται και φθάνει μετά 3 ώρες. Κατεβαίνουν οι βάρκες μισό γεμάτες. 1500 ψυχές και ο Τιτανικός γίνεται ο υγρός τους τάφος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
